Αριστοτέλης Καλύβας
| Αριστοτέλης Ν. Καλύβας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αριστοτέλης Καλύβας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 2 Σεπτεμβρίου 1911 Μάρμαρα Φθιώτιδας |
| Θάνατος | 9 Ιουλίου 2006 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Γαλλικά Γερμανικά |
| Σπουδές | Νομική Σχολή ΕΚΠΑ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικαστής νομικός Δήμαρχος Πρέβεζας (1950–1951) |
| Προκάτοχος | Κωνσταντίνος Δούλης |
| Διάδοχος | Ιωάννης Μουστάκης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Παρασκευή Στεργίου-Κουτσοπούλου |
| Τέκνα | Ελένη Καλύβα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δήμαρχος Πρέβεζας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αριστοτέλης Ν. Καλύβας (Μάρμαρα Φθιώτιδας, 2.9.1911 - Αθήνα, 9.7.2006) ήταν Έλληνας δικαστής. Διετέλεσε υπηρεσιακός δήμαρχος Πρέβεζας την περίοδο Αυγούστου 1950 - Μαΐου 1951 και ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης της τον Ιούλιο 1951.[1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αριστοτέλης Καλύβας, γιος του Νικολάου και της Ελένης Καλύβα το γένος Γεωργίου Γεραντώνη, γεννήθηκε στις 2.9.1911 στα Μάρμαρα Φθιώτιδας. Ο πατέρας του εργάσθηκε στην Αθήνα και στο εξωτερικό ως οικονόμος του ζεύγους Ερρίκου και Σοφίας Σλήμαν, μετά δε την εγκατάστασή του στη Λαμία ήταν υπεύθυνος του εκεί καταστήματος του κρατικού μονοπωλίου.
στην εξέδρα των επισήμων,
ως Δήμαρχος Πρεβέζης,
στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 1951
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, γνώριζε γαλλικά και γερμανικά και έπαιζε βιολί.[2]
Μετά από άσκηση δικηγορίας στη Λαμία έδωσε εξετάσεις για το δικαστικό σώμα και στις 2.8.1940 διορίστηκε πάρεδρος του Πρωτοδικείου Πειραιά. Στο τέλος του ίδιου μήνα και λόγω του επερχόμενου πολέμου (Β’ Παγκόσμιος) επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή του πυρός μέχρι την κατάρρευση του μετώπου το 1941. Το 1948, όντας πρωτοδίκης Πρέβεζας, επιστρατεύτηκε πάλι (Εμφύλιος Πόλεμος) και υπηρέτησε για σχεδόν πέντε μήνες στη Στυλίδα.
Με εξαίρεση τα παραπάνω διαστήματα υπηρέτησε τη Δικαιοσύνη από το 1940 μέχρι το 1978. Κατά τη θητεία του ως πρωτοδίκης στην Πρέβεζα (1945-1952) διετέλεσε υπηρεσιακός της δήμαρχος (1950-1951) και φρόντισε μεταξύ άλλων για την υδροδότηση της πόλης. Για το έργο του ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Πρέβεζας.[3]
Μετά την αποχώρησή του από την υπηρεσία και μέχρι ενενήντα ετών αρθρογραφούσε περιστασιακά στον αθηναϊκό τύπο.[4] Στις 5 Νοεμβρίου 1986, μετά από πρόσκληση της επιτροπής εκδηλώσεων για τα πενηντάχρονα από τον θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου, μίλησε για τον μεγάλο Έλληνα πολιτικό στην Αρχαιολογική Εταιρεία Αθηνών. Μέχρι το τέλος της ζωής του διάβαζε ιστορία, ενημερωνόταν για τις διεθνείς εξελίξεις και ενδιαφερόταν για τις επιστημονικές έρευνες αναφορικά με το σύμπαν.
Είχε παντρευτεί την Παρασκευή (Βούλα) το γένος Γεωργίου Στεργίου, θετή κόρη της Δέσποινας Κουτσοπούλου. Η κόρη τους Έλενα έγινε δικηγόρος.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 9.7.2006, σε ηλικία 95 ετών.
Στην υπηρεσία της Δικαιοσύνης. Πρωτοδίκης - Αρεοπαγίτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αριστοτέλης Καλύβας, μετά τη θητεία του ως πάρεδρος στον Πειραιά, έγινε πρωτοδίκης το 1942 και υπηρέτησε στα Γρεβενά, την Πρέβεζα και την Αθήνα.
Το 1957 προήχθη παμψηψεί σε πρόεδρο πρωτοδικών και υπηρέτησε στην Κατερίνη και τη Χαλκίδα. Το 1963 προήχθη παμψηφεί και κατ΄ απόλυτη εκλογή σε εφέτη και υπηρέτησε στην Πάτρα και την Αθήνα.[5]
Οι επόμενες προαγωγές του σε πρόεδρο εφετών και αρεοπαγίτη ήταν περιπετειώδεις, καθώς συνέπεσαν με την επταετία 1967-1974, ο ίδιος δε δεν ήταν αρεστός στο τότε καθεστώς. Διώχθηκε πειθαρχικά και επιδιώχθηκε η απόλυσή του από το δικαστικό σώμα αλλά και η ποινική δίωξή του.[6] Τελικά, παρά τις παρεμβάσεις τόσο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όσο και του υπουργού δικαιοσύνης, τo ανώτατο δικαστικό συμβούλιο απεφάσισε την προαγωγή του σε πρόεδρο εφετών και τοποθετήθηκε στα Ιωάννινα τον Φεβρουάριο του 1972. Εννέα μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 1972, προήχθη σε αρεοπαγίτη. Η τελευταία προαγωγή ολοκληρώθηκε τυπικά όταν, με απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας,[7] υποχρεώθηκε ο υπουργός δικαιοσύνης, ο οποίος ανεπιτυχώς είχε ασκήσει διαφωνία και κατά των δύο προαγωγών, να δημοσιεύσει στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το σχετικό διάταγμα προαγωγής,[8] πράγμα που ως τότε κατά παράβαση του νόμου αλλά και του Συντάγματος παρέλειπε.
Ως αρεοπαγίτης υπηρέτησε στην Αθήνα μέχρι το 1978. Λόγω της μη προαγωγής του σε αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 3.7.1978 υπέβαλε αμέσως την παραίτησή του και αποχώρησε από την υπηρεσία.[9] Με απόφαση του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης διατήρησε, επί τιμή, το βαθμό του αρεοπαγίτη.
Ο Τύπος της εποχής, συμπολιτευόμενος και αντιπολιτευόμενος, βρίθει επικριτικών σχολίων για τη μη προαγωγή του και επαίνων για την επιστημονική του κατάρτιση, την ακεραιότητα της δικαστικής του συνείδησης και την «ευψυχία» του στη διάρκεια της δικτατορίας.[10]
Βιβλιογραφικές παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου Πρέβεζας 1951.
- ↑ Βλ. άρθρο στην εφημερίδα Ο Τύπος, φ. 22.3.1963, σελ. 1.
- ↑ Βλ. την υπ' αριθμ. 68/2.7.1951 απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου Πρεβέζης.
- ↑ Βλ. ενδεικτικά τα ακόλουθα άρθρα του στην εφημερίδα Τα Νέα : «Απορίες και εμπειρίες ενός Ορθοδόξου», φ. 14-15.10.2000, σελ. 14˙ «Δικαστές και Δικαιοσύνη», φ. 31.1.1994, σελ. 6˙ « Η κατάχρηση της προσωπικής κράτησης - Προσβολή των δικαιωμάτων του ανθρώπου», φ. 5.5.1990, σελ. 11. Επίσης, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία : «Όταν οι Άγιοι περιφρονούν την Πολιτεία», φ. 17.12.1982.
- ↑ Βλ. Ιωάννης Μουστάκης, «Επάξια προαγωγή», εφημερίδα Ο Τύπος, φ. 22.3.1963, σελ. 1˙ «Προαγωγαί», εφημερίδα Ευβοϊκός Κήρυξ, φ. 18.2.1963, σελ. 2˙ «Δικαία προαγωγή», εφημερίδα Ευβοϊκός Χρόνος, φ. 19.2.1963, σελ. 1˙ «Προήχθη εις εφέτην», εφημερίδα Χαλκίδας Εθνική Φωνή, φ. 8.3.1963, σελ. 2.
- ↑ Βλ. Αριστοτέλης Ν. Καλύβας, Όσα παρέλειψε ο πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Θεράπος στην αυτοβιογραφία του, Αθήνα 1984, σελ. 12.
- ↑ Βλ. απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας υπ΄ αριθμ. 468/19.2.1974.
- ↑ Βλ. Φ.Ε.Κ. τεύχος Γ΄ 144/8.4.1974 και Φ.Ε.Κ. τεύχος Γ΄ 152/13.4.1974.
- ↑ Βλ. Φ.Ε.Κ. τεύχος Γ΄ 164/6.7.1978.
- ↑ Βλ. άρθρο στην εφημερίδα Καθημερινή με τίτλο «Εάν το άλας μωρανθή ...», φ. Ιουλίου 1978˙ άρθρο της Λίνας Αλεξίου στην εφημερίδα Τα Νέα με τίτλο «Συνέπεια και ευθύνη», φ. Ιουλίου 1978, σελ. 9˙ άρθρα στην εφημερίδα Το Βήμα με τίτλους «Λάθος», φ. 4.7.1978 και «Οι προαγωγές δικαστικών», φ. Ιουλίου 1978˙ άρθρο του καθηγητή της Νομικής Σχολής Αθηνών Κώστα Μπέη στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία με τίτλο «Οι προαγωγές των προϊσταμένων στα αναιρετικά δικαστήρια», φ. 15.7.1982˙ άρθρο στην εφημερίδα Τα Νέα με τίτλο «Καταπέλτης ο κ. Μαγκάκης στα θέματα της Δικαιοσύνης», φ. 27.1.1983.