Αριαβίγνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αριαβίγνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση5ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος480 π.Χ.
Σαλαμίνα
Χώρα πολιτογράφησηςΑχαιμενική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός
Οικογένεια
ΓονείςΔαρείος Α΄ της Περσίας
ΑδέλφιαΑρτάζοστρη
Γοβρύας
Αρσάμης
Ξέρξης Α' της Περσίας
Αρτοβαζάνης
Αριαμένης
Αβροκώμης
Μασίστης
Αχαιμένης
Αρσάμης της Περσίας
ΟικογένειαΔυναστεία των Αχαιμενιδών
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος
Πόλεμοι/μάχεςΝαυμαχία του Αρτεμισίου και Ναυμαχία της Σαλαμίνας

Ο Αριαβίγνης ήταν ένας από τους τρεις συναυάρχους του Περσικού στόλου στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.[1]. Ήταν γιος του Βασιλέως των Περσών Δαρείου του Α΄, εκ της κόρης του Γωβρίου και ομοπάτριος αδελφός του Ξέρξη, γιου εκ της Ατόσσης, κόρης του Κύρου.

Ο Πλούταρχος τον αναφέρει ως Αριαμένη [2] και αναφέρει επίσης ότι ο Αριαμένης διεκδίκησε το θρόνο μετά το θάνατο του Δαρείου, αλλά του αντιτάχθηκε ο Ξέρξης ως ο μεγαλύτερος γιος του Δαρείου. Το περιστατικό το αναφέρει και ο Ηρόδοτος[3], ο οποίος όμως αναφέρει με το όνομα Αρταβαζάνη το μεγαλύτερο γιο.

Στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ο Αριαβίγνης συμμετείχε ως συναύαρχος μαζί με τον Αχαιμένη και τον Μεγάβαζο, στη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε μαζί με άλλους επιφανείς Πέρσες[4].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. [...]τοῦ δὲ ναυτικοῦ ἐστρατήγεον Ἀριαβίγνης τε ὁ Δαρείου καὶ Πρηξάσπης ὁ Ἀσπαθίνεω καὶ Μεγάβαζος ὁ Μεγαβάτεω καὶ Ἀχαιμένης ὁ Δαρείου, τῆς μὲν Ἰάδος τε καὶ Καρικῆς στρατιῆς Ἀριαβίγνης ὁ Δαρείου τε παῖς καὶ τῆς Γοβρύεω θυγατρός[...]Ηροδότου Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ', κεφ. 97.
  2. καὶ ὅτι κατ' ἐκεῖνον ὁ Ξέρξου ναύαρχος Ἀριαμένης ναῦν ἔχων μεγάλην ὥσπερ ἀπὸ τείχους ἐτόξευε καὶ ἠκόντιζεν, ἀνὴρ ἀγαθὸς ὢν καὶ τῶν βασιλέως ἀδελφῶν πολὺ κράτιστός τε καὶ δικαιότατος.Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, Θεμιστοκλής, κεφ. 14.3.
  3. Ηροδότου Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ', κεφ. 2.
  4. ἐν δὲ τῷ πόνῳ τούτῳ ἀπὸ μὲν ἔθανε ὁ στρατηγὸς Ἀριαβίγνης ὁ Δαρείου, Ξέρξεω ἐὼν ἀδελφεός, ἀπὸ δὲ ἄλλοι πολλοί τε καὶ ὀνομαστοὶ Περσέων καὶ Μήδων καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων, ὀλίγοι δὲ τινὲς καὶ ἙλλήνωνΗροδότου Ιστορίαι, Βιβλίο Η', κεφ. 89.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]