Αργυροπελεκάνος

Αργυροπελεκάνος
	; Απεικόνιση αργυροπελεκάνου
Κατάσταση διατήρησης
	; Εκτεθειμένο (IUCN 3.1)
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Ζώα (Animalia);
Συνομοταξία:	Χορδωτά (Chordata);
Ομοταξία:	Πτηνά (Aves);
Τάξη:	Πελεκανόμορφα (Pelecaniformes);
Οικογένεια:	Πελεκανοειδή (Pelecanidae);
Γένος:	Πελεκάνος (Pelecanus);
Είδος:	Pelecanus crispus;
Διώνυμο
	Pelecanus crispus; Bruch, 1832

Ο αργυροπελεκάνος (Pelecanus crispus) είναι υδρόβιο πτηνό της οικογένειας των Πελεκανιδών. Αναπαράγεται στη νοτιοανατολική Ευρώπη, την Ασία και την Κίνα σε βάλτους και ρηχές λίμνες.

Περιγραφη-Πληροφοριες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αργυροπελεκάνος είναι ένα από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος είδη πουλιών στον κόσμο, με ύψος που φτάνει το 1,20 μ., με άνοιγμα φτερών έως 3,20 μ. και βάρος από 6 έως 10 κιλά. Το χρώμα του φτερώματός του είναι σταχτί, το ράμφος του φέρει διαστελλόμενο σάκο κίτρινου χρώματος στο κάτω μέρος, και τα δάχτυλά του είναι συνενωμένα μεταξύ τους με μεμβράνη.

Τροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αργυροπελεκάνος είναι πουλί που τρέφεται με ψάρια, αλλά δεν ανταγωνίζεται τους ψαράδες γιατί η τροφή του αποτελείται κυρίως από ψάρια που αφθονούν και έχουν μικρή εμπορική αξία και από άρρωστα ή και νεκρά ψάρια που τα πιάνει πολύ εύκολα. Συνήθως ψαρεύει στις λιμνοθάλασσες, αλλά και στις εκβολές, στα ποτάμια, στα έλη με καλαμώνες, στις τεχνητές λίμνες και στη θάλασσα. Οι ημερήσιες απαιτήσεις του για τροφή είναι 900-1200 γρ.

Αναπαραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χτίζει τη φωλιά του με χόρτα και κλαδιά σε απομονωμένες νησίδες και σε δύσβατους καλαμιώνες. Εκεί, κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής (Ιανουάριος-Ιούλιος), γεννά συνήθως δύο αβγά, τα οποία επωάζει για 30 μέρες, καλύπτοντάς τα με τη μεμβράνη των ποδιών του. Οι νεοσσοί τρέφονται και από τους δύο γονείς, παίρνοντας μισοχωνεμένη τροφή από το σάκο τους.

Επειδή η επώαση γίνεται με το πέλμα των ποδιών τους, με την παραμικρή ενόχληση από τον άνθρωπο, προσπαθώντας να πετάξουν μακριά, οι αργυροπελεκάνοι συνθλίβουν τα αυγά τους (αρκετοί αργυροπελεκάνοι δεν επιστρέφουν καν στη φωλιά τους). Ο κίνδυνος παραμένει ο ίδιος ακόμα και αν έχουν ήδη εκκολαφθεί οι νεοσσοί, οι οποίοι, έως και την ηλικία των δυόμισι μηνών, εξαρτώνται απόλυτα από τους γονείς τους.

Κατάσταση πληθυσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεωρείται ένα από τα σπανιότερα είδη πουλιών και προστατεύεται από διεθνείς συνθήκες όπως η Συμφωνία για τη Διατήρηση των Αφρικανο-Ευρασιατικών Αποδημητικών Υδρόβιων πτηνών (AEWA) και από την ελληνική νομοθεσία, η οποία απαγορεύει το κυνήγι του και την ενόχλησή του στους τόπους αναπαραγωγής του. Περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409^[2] (περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών) της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2009/147/Ε^[3].