Αντιόχου φάραγξ
Ο Αντιόχου φάραγξ ή Αντιόχεια ήταν αρχαίο ελληνιστικό οχυρό στην Κοίλη Συρία. Η μοναδική αναφορά στον Αντιόχου φάραγξ έγινε από τον Φλάβιο Ιώσηπο (περί Ιουδαϊκού πολέμου, στο κεφάλαιο Ι.4.8).
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το οχυρό πιθανότατα έχει πάρει το όνομά του είτε από τον Αντίοχο Γ΄ (223-187 ΠΚΕ) είτε από τον Αντιόχο Δ΄ τον Επιφανή (175-164 ΠΚΕ). Η μοναδική αναφορά στον Αντιόχου φάραγξ γίνεται από τον Φλάβιο Ιώσηπο στο έργο περί Ιουδαϊκού πολέμου, στο κεφάλαιο Ι.4.8. Το οχυρό αποτελούσε το βόρειο όριο των κατακτήσεων του Αλέξανδρου Ιανναίου κατά την εκστρατεία του το 83-81 ΠΚΕ στην περιοχή του Γκολάν.[1]
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα του οχυρού παραπέμπει ότι βρισκόταν κοντά σε κάποιο φαράγγι ή άλλο χάσμα βόρεια ή βορειοδυτικά της Σελεύκειας. Επιπλέον ο Φλάβιος Ιώσηπος επισημαίνει ότι υπήρχε ένας τόπος γνωστός ως Αντιόχεια κοντά στις όχθες της Σαμαχωνίτιδος λίμνης (η σημερινή Χούλα) - μια μικρή λίμνη βορείως της Τιβεριάδος - κοντά στις πηγές του Ιορδάνη.[1]
To 1893 o Σλάτερ πρότεινε ότι βρισκόταν κοντά στην Πανειάς, ενώ ο Άβι-Γιόνα πρότεινε το 1966 ότι βρισκόταν στο Τελ Νταν, τέσσερα χιλιόμετρα δυτικά της Πανειάδας.[1] Ο Γιδδεών Φουκς το 1979 ταύτισε την Αντιόχεια με τον αρχαιολογικό χώρο Τελ Ανάφα, βόρεια της λίμνης Σαμαχωνίτιδας,[2] όμως αυτός ο χώρος ήταν αρχαία έπαυλη και όχι οχυρό. Ο Ζβι Ούρι Μαόζ πρότεινε το 1986 ότι βρισκόταν στο Μέζατ Άτερετ, στα βόρεια σύνορα του σημερινού Ισραήλ, όπου υπάρχει ένας απότομος λόφος πέντε χιλιόμετρα νότια της Σαμαχωνίτιδος, κοντά σε μια φυσική χαράδρα του Ιορδάνη, στον οποίο βρέθηκαν θραύσματα ελληνιστικών αγγείων.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Maʿoz, Zvi Uri (2013). «A Note on Pharanx Antiochus». Israel Exploration Journal 63 (1): 78–82. ISSN 0021-2059. https://www.jstor.org/stable/43855638.
- ↑ Fuks, Gideon 1979-1980 Tel Anafa–A Proposed Identification. Scripta Classica Israelica 5: 178-184