Αντίγονος Β΄ Ματταθίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Αντίγονος Β' Ματταθίας)
Αντίγονος Β' Ματταθίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση80 π.Χ. (περίπου)
Θάνατος37 π.Χ.
Αντιόχεια
Αιτία θανάτουαποκεφαλισμός
Τόπος ταφήςAbba Cave
Χώρα πολιτογράφησηςHasmonean Kingdom
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Οικογένεια
ΓονείςΑριστόβουλος Β΄
ΑδέλφιαΑλέξανδρος της Ιουδαίας
Alexandra
ΟικογένειαΑσμοναϊκή δυναστεία
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλιάς της Ιουδαίας (40 π.Χ.–37 π.Χ.)
Αρχιερέας του Ισραήλ (40 π.Χ.–37 π.Χ.)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αντίγονος Β΄ Ματταθίας ήταν ο τελευταίος Ασμοναίος βασιλιάς [1] .

Η αντιρωμαϊκή δράση του Αντίγονου Ματταθία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αντίγονος Ματταθίας ήταν ο νεώτερος γιος του Αριστόβουλου Β΄. Μεταφέρθηκε μαζί με τον πατέρα του και όλη την υπόλοιπη οικογένειά του στη Ρώμη ως αιχμάλωτος ύστερα από την κατάλυση του βασιλείου των Ασμοναίων. Το 56 π.Χ. δραπέτευσε μαζί με τον πατέρα του και επέστρεψαν στην Ιουδαία με σκοπό να ενισχύσουν το κίνημα της εξέγερσης που είχε δημιουργήσει ο μεγαλύτερος αδελφός του Αλέξανδρος εναντίον της φιλορωμαϊκής παράταξης που κατείχε την εξουσία[2]. Η ενέργεια απέτυχε, τα δυο αδέλφια όμως λίγο καιρό αργότερα κατάφεραν να κερδίσουν την ελευθερία τους με παρέμβαση του έπαρχου της Συρίας Γαβίνιου προς τις ρωμαϊκές αρχές [3][4].

Ο Αντίγονος Ματταθίας μεταξύ Πομπήιου και Καίσαρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ξέσπασε η διαμάχη μεταξύ Πομπήιου και Καίσαρα, ο πατέρας και ο αδελφός του Αντίγονου πήραν το μέρος του Καίσαρα[5] και θανατώθηκαν από τους οπαδούς του Πομπήιου (49/8 π.Χ.) [6] [7]. Την εποχή εκείνη ο Αντίγονος ήταν όμηρος του δυνάστη της Χαλκίδας Πτολεμαίου, που στο κοντινό μέλλον θα γινόταν σύζυγος της αδελφής του[8].

Λίγο καιρό αργότερα συναντήθηκε με τον Καίσαρα (47 π.Χ.) και ζήτησε δικαίωση για τον θάνατο των δικών του [9]. Ο Καίσαρας όμως απέρριψε τα αιτήματά του και υποστήριξε τους μισητούς αντιπάλους του, τον Αντίπατρο τον Ιδουμαίο και τον θείο του τον αρχιερέα Υρκανό[10].

Ο τελευταίος Ασμοναίος βασιλιάς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αντίγονος επιχείρησε να διεκδικήσει την εξουσία με τη βοήθεια του δυνάστη της Τύρου Μαρίωνα και του δυνάστη της Χαλκίδας Πτολεμαίου, όμως ηττήθηκε από τον Ηρώδη (42 π.Χ.) που κατείχε τότε το αξίωμα του στρατηγού της Κοίλης Συρίας και Σαμάρειας[11].

Δυο χρόνια αργότερα οι Πάρθοι κατέλαβαν τη Συρία. Ο δυνάστης της Χαλκίδας Λυσανίας, γιος του Πτολεμαίου, τους έπεισε να εγκαταστήσουν τον Αντίγονο ως βασιλιά στην Ιουδαία. Οι Πάρθοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και ανακήρυξαν αρχιερέα και βασιλιά τον Αντίγονο[12]. Ο Υρκανός οδηγήθηκε στην αιχμαλωσία, χάνοντας τη σωματική ακεραιότητα που απαιτούσε το αξίωμά του, επειδή ο Αντίγονος του ακρωτηρίασε τα αυτιά με τα δόντια του για να μην μπορέσει να ξαναγίνει ποτέ αρχιερέας[12]. Ο Ηρώδης, τετράρχης εκείνη την εποχή, διέφυγε από τη χώρα και κατέφυγε στη Ρώμη όπου ανακηρύχτηκε βασιλιάς από τη Σύγκλητο (40 π.Χ. )[13][14].

Ο Ηρώδης έχοντας την υποστήριξη του Μάρκου Αντώνιου επέστρεψε στην Ιουδαία το επόμενο έτος και ύστερα από διετή εμφύλιο πόλεμο κατάφερε να ανακαταλάβει όλα τα εδάφη του Αντίγονου, περιορίζοντάς τον στην Ιερουσαλήμ[12] .

Το 37 π.Χ. ο Ηρώδης έχοντας την ενίσχυση του νέου έπαρχου της Συρίας, Γάιου Σόσιου[15][16] κατάφερε ύστερα από πεντάμηνη πολιορκία να καταλάβει την πόλη (καλοκαίρι του 37 π.Χ.) [17]. Ο Αντίγονος παραδόθηκε στον Σόσιο ο οποίος τον αποκάλεσε υποτιμητικά «Αντιγόνη» (υπονοώντας την ηρωίδα της ομώνυμης τραγωδίας του Σοφοκλή) και οδηγήθηκε στην Αντιόχεια. Ο Ηρώδης, ο οποίος φοβήθηκε τη μεταστροφή της γνώμης των Ρωμαίων υπέρ του Αντίγονου, αν ο τελευταίος μεταφερόταν στη Ρώμη, έπεισε τον Μάρκο Αντώνιο να τον εκτελέσει. Έτσι ο Αντίγονος αποκεφαλίστηκε (37 π.Χ.) [18][19].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΔ.XVΙ.4.[490]-[491]
  2. Jewish Encyclopedia ALEXANDER II., of Judea:
  3. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.VΙII.6. [174].σελ.97
  4. Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΔ.VI.1.[97]
  5. Smith, William, Sir, ed. 1813-1893 A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology. By various writers. Ed. by William Smith. Illustrated by numerous engravings on wood. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Library 2005. Vol 1 . ALEXANDER (Αλέξανδρος ) the eldest son of ARISTOBULUS II.page(σελ.) 114
  6. Jewish Encyclopedia ARISTOBULUS II. Aristobulus and Pompey.
  7. Jewish Encyclopedia .ALEXANDER II., of Judea:
  8. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.IΧ.2. [185]-[186].σελ.103
  9. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.Χ.1. [195]-[196].σελ.107
  10. Jewish Encyclopedia ANTIPATER (abridged form, Antipas). Changes of Policy
  11. Jewish Encyclopedia ANTIGONUS MATTATHIAS . Defies Rome
  12. 12,0 12,1 12,2 Jewish Encyclopedia ANTIGONUS MATTATHIAS .Crowned King.
  13. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.XIV.4. [283]-[285].σελ.147
  14. Sicker, Martin Between Rome and Jerusalem: 300 years of Roman-Judaean relations Chapter 9 Herod and Marcus Antonius σελ.72
  15. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.XVΙΙ.9. [345]-[346].σελ.173
  16. Библиотека Руслана Хазарзара.Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας.Βιβλίο ΙΔ.XVΙ.1.[468]-[469]
  17. Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Α.XVΙΙΙ.3. [351].σελ.175-177
  18. Jewish Encyclopedia ANTIGONUS MATTATHIAS .Besieged in Jerusalem
  19. Sicker, Martin Between Rome and Jerusalem: 300 years of Roman-Judaean relations Chapter 9 Herod and Marcus Antonius σελ.75

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Προκάτοχος:
Αριστόβουλος ΙΙ
Βασιλιάς των Ιουδαίων
40-37 π.Χ.
Διάδοχος:
-