Αμφίνομος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αμφίνομος είναι γνωστός ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης. Ο Αμφίνομος καταγόταν από το Δουλίχιο και ήταν γιος του Νίσου και εγγονός του Αρετία.Ήταν θεοφοβούμενος και ευσεβής και όταν οι μνηστήρες σκεφτόντουσαν για δεύτερη φορά τη δολοφονία του Τηλέμαχου, ο Αμφίνομος τους απέτρεψε. Επίσης ήταν αυτός που μετά από τη μονομαχία με τον Ίρο,έβαλε τον ζητιάνο Οδυσσέα να κάτσει και να ξεκουραστεί και να φάει. Ο ζητιάνος του πρότεινε να φύγει μα ο Αμφίνομος δεν τον άκουσε και γύρισε στη θέση του μελαγχολικός. Κατά τη μνηστηροφονία, ο Αμφίνομος όρμησε στον Οδυσσέα με ένα μυτερό σπαθί, αλλά ο Τηλέμαχος πρόφθασε και τον σκότωσε βυθίζοντας ένα χάλκινο ακόντιο στην πλάτη του. Ο Αμφίνομος αναφέρεται στην Οδύσσεια (ραψωδία π, στίχοι 394 κ.ε., και ραψωδία χ, στ. 89).


Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την έκτη γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901, σελ. 71