Αλμυρά έρημος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με το όνομα Αλμυρά έρημος φέρεται όλη η νότια από του ποταμού Σαγγάριου και του Γκεούκ ή Ιλιτζά-τσαϊ έκταση της Λυκαονίας στη Μικρά Ασία και ακριβώς μεταξύ των λιμνών Τουζ-γκιόλ (της Τάκας ή Καρατίας των αρχαίων Ελλήνων), που βρίσκεται σε υψόμετρο 910 μέτρων, και Ακσεχίρ-γκιόλ. Η Αλμυρά έρημος αποτελεί ένα ευρύτατο οροπέδιο με ελάχιστη βλάστηση, γεγονός που την καθιστά πολύ αραιοκατοικημένη. Στο ΒΔ. άκρο της, στους αρχαίους χρόνους ήταν η εξέχουσα πόλη Αμόριο καθώς και άλλες πολλές ελληνικές πόλεις της Λυκαονίας (Αβρόστολα, Αλυάττη, Αφράζεια, Βάκρον, Βερισσός, Βετεστόν, Πλίτενδον, Τολιστόχορα, Τύσκος, κ.ά).

Κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία από την αλμυρά έρημο ως ζώνη επιχειρήσεων προέλασε η ελληνική στρατιά της Μικράς Ασίας κατά το μεγαλύτερο μέρος αυτής υπό τον στρατηγό Α. Παπούλα, προκειμένου στη συνέχεια να κινηθεί προς την Άγκυρα (από Ν. προς Β.) ενώ συγχρόνως ακολουθούσε διάταξη ως αριστερή πτέρυγα της από Σαγγάριο (από Δ. προς Α.) κινούμενης έτερης ελληνικής δύναμης με τον αυτό αντικειμενικό σκοπό.