Αλεξάντερ Χάμιλτον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλεξάντερ Χάμιλτον
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση11  Ιανουαρίου 1757, 1757, 11  Ιανουαρίου 1755 και 1755, Τσάρλσταουν, Άγιος Χριστόφορος και Νέβις
Θάνατος12  Ιουλίου 1804[1][2][3]
Νέα Υόρκη[4][5][6]
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Πολιτικό κόμμαFederalist Party
ΣύζυγοςElizabeth Schuyler Hamilton (1780–1854)
ΠαιδιάΦίλιππος Χάμιλτον
Angelica Hamilton
Alexander Hamilton Jr.
James Alexander Hamilton
William S. Hamilton
Eliza Hamilton Holly
Philip Hamilton
John Church Hamilton[7]
ΣπουδέςColumbia College
Πανεπιστήμιο Κολούμπια
Benicia High School
Επάγγελμαοικονομολόγος
φιλόσοφος
στρατιωτικός
πολιτικός[8]
aide-de-camp
αξιωματικός
συγγραφέας[9]
επιχειρηματίας[10]
δικηγόρος
Βραβεύσειςμέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών[11]
Υπογραφή
ΑξίωμαΥπουργός Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών και Commanding General of the United States Army
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλεξάντερ Χάμιλτον (Alexander Hamilton, 11 Ιανουαρίου 1757 - 12 Ιουλίου 1804) ήταν Αμερικανός πολιτικός και ένας από τους Ιδρυτές Πατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν έμπειρος μεταφραστής και υποστηρικτής του αμερικανικού συντάγματος, καθώς και ο ιδρυτής του  χρηματοπιστωτικού συστήματος του έθνους, του φεντεραλιστικού κόμματος, της ακτοφυλακής των ΗΠΑ και της εφημερίδας New York Post. Ως ο πρώτος Υπουργός Οικονομικών, ο Χάμιλτον ήταν ο κύριος συγγραφέας της οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης του Τζωρτζ Ουάσιγκτον. Πήρε το προβάδισμα στη χρηματοδότηση των κρατικών χρεών από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, καθώς και από την ίδρυση της Εθνικής τράπεζας, ένα σύστημα τιμολόγησης, και φιλικές εμπορικές σχέσεις με τη Βρετανία. Το όραμά του περιλάμβανε μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση με επικεφαλής μια ισχυρή εκτελεστική εξουσία, ισχυρή εμπορική οικονομία, με την εθνική τράπεζα και υποστήριξη για την κατασκευή, καθώς και ένα ισχυρό στρατό. Αυτό αμφισβητήθηκε από τους αγρότες της Βιρτζίνια, τον Τόμας Τζέφερσον και τον Τζέιμς Μάντισον, οι οποίοι σχημάτισαν αντίπαλο κόμμα. Αυτοί ευνοούσαν ισχυρά κράτη βασιζόμενοι στις επαρχίες της  Αμερικής και προστατευμένοι από το κρατικές πολιτοφυλακές, ενάντια σε ένα ισχυρό εθνικό στρατό και ναυτικό. Κατήγγειλαν τον Χάμιλτον ως πολύ φιλικό προς Βρετανία και προς τη μοναρχία γενικά και πολύ προσανατολισμένο προς τις πόλεις, τις επιχειρήσεις και τις τράπεζες.

Ο Χάμιλτον γεννήθηκε εκτός γάμου στην Τσάρλσταουν, στις Βρετανικές Δυτικές Ινδίες, από μητέρα Γάλλων Ουγενότων και Βρετανικής καταγωγής, και Σκωτσέζο πατέρα, τον Τζέιμς Χάμιλτον, ο τέταρτος γιος του Σκωτσέζου λόρδου Αλεξάντερ Χάμιλτον Γκρέιντζ, Ayrshire. Ορφανό παιδί από το θάνατο της μητέρας του και την εγκατάλειψη του πατέρα του, είχε ανατραφεί από ένα μεγαλύτερο ξάδελφό του και αργότερα από μια εύπορη οικογένεια εμπόρων. Ήταν αναγνωρισμένος για την ευφυΐα του και το ταλέντο του και χρηματοδοτήθηκε από μια ομάδα πλούσιων ντόπιων ανδρών για να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη και να συνεχίσει την εκπαίδευσή του.  Ο Χάμιλτον σπούδασε στο King's College (τώρα το Πανεπιστήμιο Κολούμπια) και επέλεξε να μείνει στις Δεκατρείς Αποικίες για να αναζητήσει την τύχη του.

Μετά την αποφοίτησή του, ο Χάμιλτον έπαιξε σημαντικό ρόλο στον Αμερικανικό Επαναστατικό Πόλεμο. Κατά την έναρξη του πολέμου στο 1775, μπήκε σε μια πολιτοφυλακή εταιρεία. Στις αρχές του 1776, έθεσε σε μια επαρχιακή εταιρεία πυροβολικό, στην οποία είχε διοριστεί κυβερνήτης. Σύντομα έγινε ο ανώτερος βοηθός στην Γενική Ουάσινγκτον και αρχιστράτηγος στις Αμερικανικές δυνάμεις. Ο Χάμιλτον είχε αποσταλεί από τον Ουάσιγκτον σε πολλές αποστολές για να μεταφέρει σχέδια των στρατηγών του. Μετά τον πόλεμο, ο Χάμιλτον είχε εκλεγεί ως εκπρόσωπος για το Συνέδριο της Συνομοσπονδίας από τη Νέα Υόρκη. Παραιτήθηκε από τη δικηγορία και ίδρυσε την Τράπεζα της Νέας Υόρκης.

Ο Χάμιλτον ήταν μεταξύ εκείνων που δυσαρεστήθηκαν με την αδύναμη εθνική κυβέρνηση. Ηγήθηκε της Σύμβασης της Ανάπολις (Annapolis Convention), η οποία με επιτυχία επηρέασε το Κογκρέσο να εκδώσει πρόσκληση για τη Σύμβαση της Φιλαδέλφειας, προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο Σύνταγμα. Είχε ενεργή συμμετοχή στη Φιλαδέλφεια και βοήθησε να επιτύχει την επικύρωση με το να γράψει 51 από τις 85 δόσεις από Τα Ομοσπονδιακά Χαρτιά, τα οποία αυτή την εποχή αποτελούν το πιο σημαντικό σημείο αναφοράς για την ερμηνεία του Συντάγματος.[12]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]