Αλεξάντερ Κουτέποφ

Αλεξάντερ Κουτέποφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Александр Павлович Кутепов (Ρωσικά)
Γέννηση	16ιουλ. / 28  Σεπτεμβρίου 1882γρηγ. ή 28  Σεπτεμβρίου 1882 Τσιριπαβιέτς
Θάνατος	26  Ιανουαρίου 1930 Μόσχα
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Τόπος ταφής	Ρωσικό κοιμητήριο του Σαιντ-Ζενεβιέβ-ντε-Μπουά
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Στρατιωτική σχολή Βλαντιμίρ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Pavel Kutepov
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στρατηγός του Πεζικού (Ρωσική Αυτοκρατορία)/πεζικό
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος και Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη Τάγμα της Αγίας Άννης, Γ΄ Τάξη 4ος Βαθμός του Τάγματος του Αγίας Άννας Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Γ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη μετά Ξιφών και Κορδέλας Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα d:Q3332355 Order of Saint Nicholas Thaumaturgus Τάγμα του Ξίφους Order of St. Anna 2nd class with swords Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη μετα Ξιφών Order of St. Anne 3rd class with swords and bow Order of Saint Stanislaus (House of Romanov) Cross of St. George with laurel branch Τάξη του Στέμματος Τάγμα του Ηγεμόνα Ντανίλο Α΄ Τάγμα του Στέμματος της Ρουμανίας Τάγμα του Αγίου Στανισλάου (Οίκος των Ρομανώφ) Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου Τάγμα της Αγίας Άννης
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλεξάντερ Πάβλοβιτς Κουτέποφ (ρωσικά: Алекса́ндр Па́влович Куте́пов, 28 Σεπτεμβρίου 1882, Τσιριπαβιέτς – 26 Ιανουαρίου 1930) ήταν αρχηγός του αντικομμουνιστικού Εθελοντικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου.

Ο Κουτέποφ αποφοίτησε από τη Σχολή πεζικού Γιούνκερ στην Αγία Πετρούπολη το 1904. Ως νεαρός αξιωματικός πεζικού, πολέμησε στον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο, όπου τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη και παρασημοφορήθηκε για ανδρεία. Το 1906 μετατέθηκε στο Σύνταγμα Πρεομπραζένσκι, ένα σύνταγμα επιλέκτων φρουρών. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρασημοφορήθηκε αρκετές φορές για γενναιότητα και τραυματίστηκε πάλι σοβαρά στη μάχη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ανέβηκε από διοικητής λόχου, σε τάγματος, και του Συντάγματος Πρεομπραζένσκι. Ως τέτοιος, έγινε ο τελευταίος διοικητής αυτού του ιστορικού συντάγματος.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Κουτέποφ εντάχθηκε στον αντι-Μπολσεβίκικο Εθελοντικό Στρατό (τμήμα του Λευκού Κινήματος) από την αρχή του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου. Στην αρχή της Παγωμένης Πορείας στις αρχές του 1918, ο Κουτέποφ ήταν διοικητής λόχου ενός συντάγματος αξιωματικών. (Στην αρχή του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου ο μικρός Εθελοντικός Στρατός είχε πλεόνασμα αξιωματικών, που σήμαινε ότι πολλοί από αυτούς έπρεπε να υπηρετήσουν σαν απλοί στρατιώτες. Αυτοί οι σχηματισμοί σύντομα έγιναν οι πρώτης τάξεως μονάδες του Λευκού Στρατού). Μετά τον θάνατο σε μάχη του Συνταγματάρχη Νεζέντσεβ, ο Κουτέποφ ανέλαβε τη διοίκηση του Συντάγματος Κρούσης του Κορνίλοφ, και μετά τον θάνατο του διοικητή της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, έγινε ο διοικητής της. Όταν οι Λευκοί κατέλαβαν το Νοβοροσίσκ τον Αύγουστο του 1918, ο Κουτέποφ τοποθετήθηκε Γενικός Διοικητής της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας.

Αρχίζοντας τον Ιανουάριο του 1919, ο 36 ετών Αντιστράτηγος Κουτέποφ έγινε διοικητής του Ι Σώματος Στρατού του Λευκού Στρατού. Σε όλη τη σταδιοδρομία του, ο Κουτέποφ είχε τη φήμη ότι είναι αποφασιστικός, ευθύς και όχι ανόητος στρατιωτικός ηγέτης. Κατά τη χαοτική εποχή του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου, η τάξη συνήθως αποκαθίστατο γρήγορα μετά την άφιξη του Κουτέποφ. Αυτό το κατάφερε, ωστόσο, με την άμεση και αδίστακτη εφαρμογή της ποινής του θανάτου σε ύποπτους για λεηλασία και δράστες πογκρόμ.

Μετά την οριστική ήττα του Λευκού Στρατού στη χερσόνησο της Κριμαίας, ο Κουτέποφ και τα υπολείμματα σώματος στρατού του διακομίστηκαν στην Καλλίπολη τον Νοέμβριο του 1920. Παρά τις πολύ αντίξοες και αποθαρρυντικές συνθήκες, τα στρατεύματα στην Καλλίπολη ανέκτησαν το ηθικό τους και διατήρησαν τη στρατιωτική τους συνοχή χάρη στην ηγεσία του Κουτέποφ. Στην αρχή της περιόδου της Καλλίπολης, ο Κουτέποφ ήταν αντιπαθητικός σε πολλούς από τους στρατιώτες λόγω των πειθαρχικών μέτρων του, αλλά στο τέλος, τον εκτιμούσαν θερμά οι περισσότεροι από αυτούς. Όταν το στρατόπεδο της Καλλίπολης διαλύθηκε, ο Κουτέποφ μετακόμισε στη Βουλγαρία στα τέλη του 1921. Δύο χρόνια αργότερα εκδιώχθηκε από τη χώρα κατά τη διάρκεια των αναταραχών της εποχής του Αλεξαντάρ Σταμπολίνσκι. Ο Κουτέποφ και η σύζυγός του εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι. Μετά τον θάνατο του Στρατηγού Πιότρ Νικολάγιεβιτς Βράγγελ το 1928, έγινε ο ηγέτης της Ρωσικής Παν-στρατιωτικής Ένωσης και συνέχισε τις αντι-Σοβιετικές δραστηριότητές της.

Στις 26 Ιανουαρίου 1930, ο Κουτέποφ απήχθη στο Παρίσι από πράκτορες της OGPU. Σύμφωνα με τον Πάβελ Σουντοπλάτοφ:

“Αυτή η δουλειά του 1930 έγινε από τον Γιακόβ Σερεμπριάνσκι, με τη βοήθεια της συζύγου του και ενός πράκτορα στη γαλλική αστυνομία. Ντυμένοι με στολές της Γαλλικής αστυνομίας, σταμάτησαν τον Κουτέποφ στον δρόμο με πρόσχημα να του κάνουν έρευνα και τον έβαλαν σε ένα αμάξι. Ο Κουτέποφ αντιστάθηκε στην απαγωγή, και κατά τη διάρκεια της πάλης, είχε μια καρδιακή προσβολή και πέθανε, μου είπε ο Σερεμπριάνσκι. Έθαψαν τον Κουτέποφ κοντά στο σπίτι ενός από τους πράκτορές μας στα προάστια του Παρισιού”

Στη γαλλική αστυνομία πίστευαν ότι ο Κουτέποφ έχει μεταφερθεί λαθραία στη Σοβιετική Ένωση. Ο πρώην Στρατηγός του Λευκού Στρατού, Νικολάι Σκόμπλιν, μέλος της οργάνωσης Inner Line, ήταν ύποπτος ότι είναι συνεργός στην απαγωγή του. Ο Walter Laqueur υποστηρίζει ότι “ο Σκόμπλιν δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτή την υπόθεση, επειδή είχε στρατολογηθεί μόνο μετά την εξαφάνιση του Κουτέποφ”. Ο Στρατηγός της KGB Σουντοπλάτοφ επιβεβαιώνει αυτόν τον ισχυρισμό στις αναμνήσεις του.