Αλασάν Ουαταρά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλασάν Ουαταρά
Πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
4 Δεκεμβρίου 2010
ΠρωθυπουργόςΓκιγιόμ Σορό
Ζανό Αουσού-Κουαντιό
Ντανιέλ Καμπλάν Ντινκάν
Αμαντού Γκον Κουλιμπαλί
Χαμέντ Μπακαγιόκο
ΠροκάτοχοςΛοράν Γκμπαγκμπό
Πρωθυπουργός της Ακτής Ελεφαντοστού
Περίοδος
7 Νοεμβρίου 1990 – 9 Δεκεμβρίου 1993
ΠρόεδροςΦελίξ Ουφουέ-Μπουανί
ΠροκάτοχοςΦελίξ Ουφουέ-Μπουανί
ΔιάδοχοςΝτανιέλ Καμπλάν Ντινκάν
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1 Ιανουαρίου 1942 (1942-01-01) (82 ετών), Ντιμποκρό, Γαλλική Δυτική Αφρική
ΕθνότηταΙβοριανή
ΥπηκοότηταΑκτή Ελεφαντοστού
Πολιτικό κόμμαΣυναγερμός των Ρεπουμπλικανών
ΣύζυγοςΝτομινίκ Νουβιάν (1991-σήμερα)
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Ντρέξελ
Σχολή Ουάρτον
ΕπάγγελμαΟικονομολόγος
ΒραβεύσειςΜεγάλο κολάρο του Τάγματος του Πρίγκιπα Ενρίκε (12  Σεπτεμβρίου 2017)[1]
Grand Cross of the National Order of Benin (2013)[2]
Τάγμα του Αστέρα της Γκάνας (2017)[3]
Εθνικό Τάγμα του Νίγηρα[4]
Τάγμα του Πρίγκιπα Ερρίκου
National Order of the Ivory Coast
Εθνικό Τάγμα του Λέοντος (Σενεγάλη)
Order of Mono
Order of the Niger
ΘρήσκευμαΙσλαμισμός
Ιστοσελίδαhttp://www.ado.ci/accueil.php
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αλασάν Ουαταρά (Alassane Ouattara, 1 Ιανουαρίου 1942-) είναι Ιβοριανός πολιτικός, πρόεδρος της χώρας από το 2010. Εργάστηκε για λογαριασμό του ΔΝΤ- όπου ανήλθε στη θέση του αναπληρωτή επικεφαλής - [5] και στην Κεντρική Τράπεζα των χωρών της Δυτικής Αφρικής (Banque Centrale des États de l'Afrique de l'Ouest ή BCEAO). Υπηρέτησε ακόμα ως πρωθυπουργός από το Νοέμβριο του 1990 ως το Δεκέμβριο του 1993, επί προεδρίας του Φελίξ Ουφουέ-Μπουανί.[6][7][8][9] Έγινε πρόεδρος του κόμματος του Συναγερμού των Ρεπουμπλικανών (RDR) το 1999. Τον Οκτώβριο του 2015 και του 2020 επανεξελέγη πρόεδρος, κερδίζοντας τις εκλογές.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάγεται από οικογένεια Μουσουλμάνων και ο πατέρας του καταγόταν από την Μπουρκίνα Φάσο.[10] Απέκτησε τίτλο μπάτσελορ επιστημών το 1965 από τ Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Ντρέξελ (σημερινό Πανεπιστήμιο Ντρέξελ) στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια.[6] Εν συνεχεία απέκτησε μάστερ το 1967 και διδακτορικό στις Οικονομικές Επιστήμες το 1972 από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.[6]

Το 1991 παντρεύτηκε στο Παρίσι με τη Γαλλίδα επιχειρηματία Ντομινίκ Νουβιάν, η οποία γεννήθηκε Εβραία αλλά αργότερα έγινε Καθολική.[10]

Καριέρα σε οικονομικούς οργανισμούς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ουαταρά ήταν οικονομολόγος στο ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον, D.C.[7] από το 1968 ως το 1973 και εν συνεχεία ανέλαβε την αποστολή της BCEAO στο Παρίσι από το 1973 ως το 1975.[6][7] Στις 28 Οκτωβρίου 1988 διορίστηκε διοικητής της BCEAO και ανέλαβε καθήκοντα στις 22 Δεκεμβρίου 1988.[11]

Πρωθυπουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 7 Νοεμβρίου 1990 διορίστηκε πρωθυπουργός και αντικαταστάθηκε προσωρινά λίγο μετά στη διοίκηση της BCEAO από το Σαρλ Κονάν Μπανί.[11] Κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας του, επεχείρησε παράνομα να ασκήσει και τα καθήκοντα του προέδρου επί 18 μήνες, συμπεριλαμβανομένης της χρονικής περιόδου που ο Μπουανί ήταν άρρωστος, από το Μάρτιο ως το Δεκέμβριο του 1993.[12] Ο Ουφουέ-Μπουανί πέθανε στις 7 Δεκεμβρίου 1993 και ο Ουαταρά ανακοίνωσε το θάνατό του στο λαό, με τα λόγια: "Η Ακτή Ελεφαντοστού ορφάνεψε".[13][14] Ακολούθησε ένας σύντομος αγώνας για την εξουσία ανάμεσα στον Ουαταρά και στον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης, Ανρί Κονάν Μπεντιέ, με τον τελευταίο να επικρατεί. Ο Ουαταρά παραιτήθηκε από πρωθυπουργός στις 9 Δεκεμβρίου.[15] Επέστρεψε στη συνέχεια στο ΔΝΤ και έγινε αναπληρωτής διευθυντής (Deputy Managing Director) από την 1η Ιουλίου 1994[6][7] ως τς 31 Ιουλίου 1999.[7]

Εκλογές 1995[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προτού διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές του 1995, η Εθνοσυνέλευση της Ακτής Ελεφαντοστού ενέκρινε έναν νέο εκλογικό νόμο που απέκλειε υποψηφίους αν ένας από τους 2 γονείς τους ήταν ξενικής υπηκοότητας ή δεν είχε ζήσει για τα προηγούμενα 5 χρόνια στην Ακτή Ελεφαντοστού και εάν είχε υπηρετήσει σε κάποιο υψηλό αξίωμα υπό άλλη εθνικότητα. Η περίπτωση του Ουαταρά ενέπιπτε στην τελευταία πρόταση: ο Ουαταρά είχε υπηρετήσει στο ΔΝΤ ως πολίτης της Μπουρκίνα Φάσο, ενώ ο ίδιος ο πατέρας του είχε γεννηθεί στην Μπουρκίνα Φάσο. Το κόμμα Συναγερμός των Ρεπουμπλικανών (RDR), που δημιουργήθηκε από αποστάτες από το Δημοκρατικό Κόμμα (PDCI) το 1994, ήθελε τον Ουαταρά για υποψήφιό του στις προεδρικές εκλογές. Στις 3 Ιουλίου 1995 πήρε επίσημα το χρίσμα[16] στο πρώτο τακτικό του συνέδριο.[17] Η κυβέρνηση δεν άλλαξε όμως το νόμο για τις εκλογές[18] και η υποψηφιότητα του Ουαταρά απορρίφθηκε.[19][20] Το RDR δε συμμετείχε στις εκλογές, μαζί με το FPI του Λοράν Γκμπαγκμπό, εξασφαλίζοντας μια άνετη νίκη στον μοναδικό υποψήφιο του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος, Ανρί Κονάν Μπεντιέ.[18]

Πρόεδρος του RDR[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από την αποχώρησή του από το ΔΝΤ , ο Ουαταρά εξελέγη πρόεδρος του RDR την 1η Αυγούστου 1999 σε έκτακτο συνέδριο του κόμματος[21] και πήρε το χρίσμα να είναι υποψήφιος με το κόμμα αυτό στις προεδρικές εκλογές.[22] Κατά δήλωσή του μπορούσε να κατέλθει υποψήφιος στις εκλογές, καθώς είχε έγγραφα που αποτελούσαν αποδείξεις ότι αμφότεροι οι γονείς του ήταν Ιβοριανοί.

Ωστόσο, κατηγορήθηκε για πλαστογράφηση εγγράφων και ξεκίνησε σχετική έρευνα[23][24]. Ο πρόεδρος Μπεντιέ τον περιέγραψε ως άτομο με καταγωγή από την Μπουρκίνα Φάσο.[25] Το πιστοποιητικό εθνικότητας του Ουαταρά, που εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1999,[26] ακυρώθηκε από δικαστήριο στις 27 Οκτωβρίου.[26][27] Στις 29 Νοεμβρίου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης του Ουαταρά, παρότι ο τελευταίος βρισκόταν στο εξωτερικό εκείνη την περίοδο.[28]

Στις 24 Δεκεμβρίου 1999 ο στρατός κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα και ο Μπεντιέ ανατράπηκε. Ο Ουαταρά επέστρεψε στην Ακτή Ελεφαντοστού έπειτα από τρίμηνη παραμονή στη Γαλλία στις 29 Δεκεμβρίου και χαιρέτισε την ανατροπή του Μπεντιέ τονίζοντας ότι δεν ήταν πραξικόπημα αλλά "μια επανάσταση με τη στήριξη όλου του λαού της Ακτής Ελεφαντοστού".[29][30]

Το νέο Σύνταγμα, που εγκρίθηκε με δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2000 απέκλειε κάθε υποψήφιο του οποίοι οι γονείς δεν ήταν Ιβοριανοί,[31] με αποτέλεσμα ο Ουαταρά να αποκλειστεί και από τις προεδρικές εκλογές του 2000.[32] Τα ζητήματα αυτά οδήγησαν στον πρώτο εμφύλιο πόλεμο στη χώρα, που ξέσπασε το 2002.

Σε ερώτηση αναφορικά με την εθνικότητα του Ουαταρά, ο πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο Μπλεζ Κομπαορέ απάντησε: "Για εμάς, τα πράγματα είναι απλά: δεν κατάγεται από την Μπουρκίνα Φάσο, ούτε από τη γέννηση, ούτε από το γάμο του, ούτε από πολιτογράφηση. Ο άνθρωπος αυτός έχει διατελέσει πρωθυπουργός της Ακτής Ελεφαντοστού."

Ο πρόεδρος Γκμπαγκμπό στις 6 Αυγούστου 2007 επέτρεψε στον Ουαταρά να λάβει μέρος στις επόμενες προεδρικές εκλογές.[33] Ο Ουαταρά ορίστηκε από το RDR ως υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές στο 2ο τακτικό συνέδριο του κόμματος το Φεβρουάριο του 2008 και επανεξελέγη πρόεδρός του για άλλα 5 έτη. Στο συνέδριο, απηύθυνε κάλεσμα στους πρώην αντάρτες (Νέες Δυνάμεις), από τις οποίες είχε αποστασιοποιηθεί, να υποστηρίξουν το RDR στις εκλογές.[34]

Προεδρικές εκλογές 2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 31 Οκτωβρίου 2010 διεξήχθησαν οι ιστορικές προεδρικές εκλογές. Ήταν οι πρώτες έπειτα από 5 χρόνια. Τα πρώτα αποτελέσματα από τους εκλογείς του εξωτερικού έδωσαν προβάδισμα στον Ουαταρά έναντι του προέδρου, Λοράν Γκμπαγκμπό. Η συμμετοχή στις εκλογές για πρόεδρο ήταν γύρω στο 80%.[35] Στις 4 Νοεμβρίου ανακοινώθηκε ότι στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών κέρδισε ο Γκμπάγκμπο με 38,3% των ψήφων, έναντι 32,08% που έλαβε ο Ουαταρά[36]. Ο δεύτερος γύρος διεξήχθη στις 28 Νοεμβρίου, όταν σε βίαια επεισόδια είχαν ήδη σκοτωθεί 4 άνθρωποι πριν την ημέρα της ψηφοφορίας, ενώ άλλοι 2 σκοτώθηκαν στην Νταλόα ανήμερα των εκλογών[37]. Στις 2 Δεκεμβρίου 2010, η ανεξάρτητη εκλογική επιτροπή (CEI) έδωσε στη δημοσιότητα τα πρώτα αποτελέσματα, που έδειχναν ότι νικητής των εκλογών ήταν ο Ουαταρά με ποσοστό 54% των ψήφων. Ωστόσο ο πρόεδρος του Συνταγματικού Συμβουλίου αμέσως ακύρωσε τα αποτελέσματα[38] και την επόμενη ημέρα, το Συνταγματικό Συμβούλιο ανακήρυξε νικητή τον Γκμπάγκμπο.[39] Αμφότεροι οι Γκμπάγκμπο και Ουαταρά κήρυξαν εαυτούς νικητές των εκλογών και ορκίστηκαν πρόεδροι σε ξεχωριστές τελετές ορκωμοσίας. Τα γεγονότα που ακολούθησαν οδήγησαν στην πολιτική κρίση του 2010. Τελικά, ο Αλασάν Ουαταρά ορκίστηκε πρόεδρος στις 21 Μαΐου 2011.

Διαμάχη για το νόμο περί γάμου 2012[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε μία αμφιλεγόμενη κίνηση το Νοέμβριο του 2012, ο πρόεδρος Ουαταρά προέβη στην απόλυση της κυβέρνησής του με αφορμή έναν νέο νόμο περί γάμου, με βάση τον οποίο οι σύζυγοι θα γίνονταν αποκλειστικά υπεύθυνες για το νοικοκυριό. Το κόμμα του υποστήριξε τις αλλαγές, όμως μέλη του κυβερνώντος συνασπισμού αντιτάχθηκαν στο νόμο, με τη μεγαλύτερη αντίθεση να προβάλλεται από πλευράς του Δημοκρατικού Κόμματος.[40]

Προεδρικές εκλογές 2015 και 2020[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις προεδρικές εκλογές, που έγιναν στις 25 Οκτωβρίου 2015, επανεξελέγη ο πρόεδρος Ουαταρά με ποσοστό 83,6% των ψήφων.[41] Ο Ουαταρά επανεξελέγη και στις επόμενες εκλογές, τον Οκτώβριο του 2020, με ποσοστό 95,3% των ψήφων, καθώς η αντιπολίτευση έκανε μποϊκοτάζ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  2. ↑ news.abidjan.net/h/453762.html.
  3. ↑ www.gbcghana.com/1.11391345.
  4. ↑ www.gouv.ci/cvpersonnalites/CV%20DU%20PRESIDENT%20ALASSANE%20OUATTARA.pdf.
  5. ↑ "Ivory Coast's Alassane Ouattara in profile", BBC News Online, 11 -4-2011.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Profile at IMF website, 12 December 2005.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Βιογραφικό σημείωμα στον ιστότοπο του Ουαταρά Αρχειοθετήθηκε 2007-11-09 στο Wayback Machine. (Γαλλικά).
  8. ↑ «A tale of 2 presidents». CBC News. 25-3-2011. http://www.cbc.ca/world/story/2011/01/06/f-ivory-coast.html. 
  9. ↑ «Gbagbo: Preventing ECOWAS military misadventure in Cote d'Ivoire». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2013. 
  10. ↑ 10,0 10,1 The Economist (2011-04-20). "Côte d'Ivoire's new president - The king of Kong - Alassane Ouattara takes charge but can he keep the peace?" The Economist, 20-4-2011. Retrieved από http://www.economist.com/node/18587205.
  11. ↑ 11,0 11,1 "Basic texts and milestones" Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., bceao.int.
  12. ↑ "Houphouët-Boigny et ADO: du comité interministériel à la Primature" Αρχειοθετήθηκε 2016-10-04 στο Wayback Machine., ado.ci (Γαλλικά).
  13. ↑ "Décès du Président Félix Houphouët-Boigny" Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., ado.ci (Γαλλικά).
  14. ↑ "African Leader Dies", Newsday, 8-12-1993.
  15. ↑ "Prime minister decides to quit", Associated Press (San Antonio Express-News), 10-12-1993.
  16. ↑ "Jul 1995 - Selection of Ouattara as RDR presidential candidate", Keesing's Record of World Events, τ. 41, Ιούλιος 1995 Cote d'Ivoire, σελ. 40630.
  17. ↑ Coulibaly Brahima, "Côte d'Ivoire: Organisation du 2ème congrès ordinaire du Rdr, des cadres manoeuvrent pour le report", Nord-Sud (allAfrica.com), 27-7-2007 (Γαλλικά).
  18. ↑ 18,0 18,1 Mundt, Robert J. (1997). «Côte d'Ivoire: Continuity and Change in a Semi-Democracy». Στο: Clark, John Frank· Gardinier, David E. Political Reform in Francophone Africa. Boulder: Westview Press. σελίδες 194–197. ISBN 0-8133-2785-7. 
  19. ↑ "ADO est élu Président du RDR, le 1er Août 1999" Αρχειοθετήθηκε 2016-10-04 στο Wayback Machine., ado.ci (Γαλλικά).
  20. ↑ "Oct 1995 - Presidential elections", Keesing's Record of World Events, Volume 41, October 1995 Cote d'Ivoire, page 40759.
  21. ↑ Βιογραφία στον ιστότοπο του Ουαταρά Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine. (Γαλλικά).
  22. ↑ "Ivorian opposition elects former premier as presidential candidate", Associated Press, 1-8-1999.
  23. ↑ "Côte d'Ivoire: Police arrest scores outside politician's home", IRIN, 15-9-1999.
  24. ↑ "Ivory Coast opposition leader under investigation", BBC News Online, 22-9-1999.
  25. ↑ "Côte d'Ivoire: Former political foes strike pact to oust Gbagbo", IRIN, 18-5-2005.
  26. ↑ 26,0 26,1 "Cote d'Ivoire: Court annuls presidential candidate's nationality certificate", AFP, 27-10-1999.
  27. ↑ "Opposition leader blasts 'undemocratic' government", BBC News Online, 29-10-1999.
  28. ↑ "Côte d'Ivoire: Arrest warrant issued for opposition politician", IRIN, 9-12-1999.
  29. ↑ "Ivory Coast coup a 'popular revolution'",(it worthy to note the coincidence) BBC News Online, 29-12-1999.
  30. ↑ "COTE D'IVOIRE: Former Prime Minister returns home", IRIN, 4-1-2000.
  31. ↑ "Jul 2000 – Referendum on new constitution", Keesing's Record of World Events, Volume 46, July 2000 Cote d'Ivoire, page 43661.
  32. ↑ Daddieh, Cyril K. (2001). «Elections and Ethnic Violence in Côte d'Ivoire: The Unfinished Business of Succession and Democratic Transition». African Issues 29 (1–2): 14–19. doi:10.2307/1167104. 
  33. ↑ "La présidentielle envisagée par Gbagbo pour fin 2007" Αρχειοθετήθηκε 2008-05-06 στο Wayback Machine., L'Humanité, 8-8-2007 (Γαλλικά).
  34. ↑ "Alassane Ouattara prêt à s'associer aux ex-rebelles", AFP (Jeuneafrique.com), 3-2-2008.
  35. ↑ VOA News Αρχειοθετήθηκε 2012-03-10 στο Wayback Machine., Turnout in Ivorian Presidential Election Near 80 Percent, 1-11-2010.
  36. ↑ Ελευθεροτυπία, Στο δεύτερο γύρο θα κριθούν οι εκλογές στην Ακτή Ελεφαντοστού, 4-11-2010.
  37. ↑ Ελευθεροτυπία, Εκλογές με δύο νεκρούς στην Ακτή Ελεφαντοστού, 29-11-2010.
  38. ↑ Christophe Koffi, "Ouattara named winner of I.Coast election", AFP, 2-12-2010.
  39. ↑ «Ivory Coast poll overturned: Gbagbo declared winner». BBC news. 3-12-2010. http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-11913832. 
  40. ↑ Ouattara dissolves Ivorian government over marriage law, Ηνωμένο Βασίλειο: BBC News, 2012, http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-20322103, ανακτήθηκε στις 16-11-2012 
  41. ↑ Ακτή Ελεφαντοστού: Από τον α' γύρο επανεξελέγη ο πρόεδρος Ουαταρά, real.gr, 28 Οκτωβρίου 2015.
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλασάν_Ουαταρά&oldid=10217069"