Αλέξανδρος Ρώμας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος Ρώμας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1863
Ζάκυνθος
Θάνατος1914
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣοφία Ζωγράφου
ΤέκναΔιονύσιος Ρώμας
Ασπασία Βούλτζου
ΓονείςΣπυρίδων Ρώμας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας
Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως της Ελλάδας
Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ζακύνθου)

Ο Αλέξανδρος Ρώμας (1863 - 1914) ήταν Έλληνας πολιτικός.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και ήταν γιος του Σπυρίδωνα Ρώμα, πολιτικού και γόνου της αρχοντικής οικογένειας Ρώμα. Αδελφές του ήταν η Όρσολα Ρώμα, σύζυγος Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και η Ελένη Ρώμα, σύζυγος Γεωργίου Μαυρομιχάλη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Εξελέγη[1] βουλευτής Ζακύνθου για πρώτη φορά στις εκλογές του 1895 και επανεξελέγη[1] σε αυτές του 1899, του 1902, του 1905, του 1906 (αντί του Διονυσίου Στεφάνου, του 1910 (Αυγούστου) και του 1912.

Χρημάτισε αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και πρόεδρος[2] αυτής τρεις φορές (1897 - 1898, 1905, 1909 - 1910). Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη καθώς και υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης στην κυβέρνηση Δηλιγιάννη (1902). Ανέπτυξε έντονη πατριωτική δράση, συμμετέχοντας με δικό του σώμα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και στους Βαλκανικούς Πολέμους, στους οποίους προήχθη σε αντισυνταγματάρχη.

Απεβίωσε στην Αθήνα το 1914. Ήταν νυμφευμένος με τη Σοφία Ζωγράφου, κόρη του Χρηστάκη Ζωγράφου, [3] και είχαν αποκτήσει τεσσερα παιδιά: την Ασπασία, σύζυγο του Ιωάννη Βούλτζου και μητέρα του Αλέξανδρου - Κωνσταντίνου Βούλτζου, τον Διονύσιο Ρώμα, συγγραφέα και βουλευτή την Δομινίκη Ρώμα -Πλανητέρου και τον Σπύρο Ρώμα.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Βουλή των Ελλήνων, Μητρώον Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών. 1822-1935, Αθήνα 1986, σελ. 156 - 157, 272 - 273 (pdf)
  2. Douglas Dakin, Η ενοποίηση της Ελλάδας 1770 - 1923, Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα 2005, Παράρτημα Γ΄
  3. https://sitalkisking.blogspot.com/2011/12/45.html