Αλέξανδρος Καντακουζηνός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος Καντακουζηνός
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1787[1]
Ιάσιο
Θάνατος1841[1]
Οδησσός
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςYelizaveta Daragan
ΤέκναΑλέξανδρος Α. Καντακουζηνός
Ελπίδα Καντακουζηνού
Princess Helene Cantacuzino
Γονείςd:Q105826227 και Ραλού Καλλιμάχη
ΑδέλφιαΓεώργιος Καντακουζηνός
d:Q4212591
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑνώτερος Ταξιάρχης του Σωτήρος

Ο Αλέξανδρος Καντακουζηνός (1787 - 1841) ήταν Έλληνας, ρωσικής παιδείας, πολιτικός, πρίγκιπας και κτηματίας.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Ιάσιο και ήταν γιος[2] του Ματθαίου Καντακουζηνού, Μεγάλου Βορνίκου της Μολδαβίας, αξιωματούχου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και γόνου της πριγκιπικής οικογένειας Καντακουζηνού και της Ραλλούς Καλλιμάχη, κόρης του ηγεμόνα της Μολδαβίας, Γρηγορίου Καλλιμάχη και γόνου της οικογένειας Καλλιμάχη. Αδελφός του ήταν ο Γεώργιος Καντακουζηνός. Ήταν ανώτατος κρατικός αξιωματούχος στην Αγία Πετρούπολη και διατηρούσε σημαντικές εκτάσεις στη ρωσική επικράτεια.

Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και συμμετείχε στο επιτελείο του Δημητρίου Υψηλάντη, του οποίου την άφιξη στην Ελλάδα προετοίμασε. Συμμετείχε ως επικεφαλής της ελληνικής πλευράς στην παράδοση του φρουρίου της Μονεμβασιάς. Τον Σεπτέμβριο του 1821 εγκατέλειψε την Ελλάδα για αδιευκρίνιστους λόγους. Υποστηρίζεται[3] ότι στην αποχώρησή του διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο η ψυχρότητα που είχε δημιουργηθεί για αδιευκρίνιστες συνθήκες μεταξύ αυτού και του Δημητρίου Υψηλάντη. Μετά την αποχώρησή του κατευθύνθηκε προς τη Ζάκυνθο, το Λιβόρνο, την Πίζα και τέλος τη Δρέσδη, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1828, καθώς είχε εξοριστεί[2] από τη Ρωσία λόγω της συμμετοχής του στην ελληνική επανάσταση. Το 1824 δημοσιεύθηκε στα γερμανικά ένα βιβλίο με επιστολές περί της επαναστάσεως και ένα υπόμνημα του Γεωργίου Καντακουζηνού για την επαναστατική του δράση. Οι επιστολές αποδίδονται στον Αλέξανδρο ή σε συνεργάτη του.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1828 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου μαζί με τους Κωνσταντίνο Ζωγράφο και Ιωάννη Σούτσο προχώρησε σε αγορές τεράστιων εκτάσεων στην ευρύτερη επικράτεια της Αττικής.[4] Αν και αρχικά υπήρξε φίλα προσκείμενος προς τον Ιωάννη Καποδίστρια σύντομα προσχώρησε στην αντικαποδιστριακή παράταξη.

Είχε τιμηθεί με τον βαθμό του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος.

Απεβίωσε στην Οδησσό[2] το 1841.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν νυμφευμένος με τη Γιελιζαβέτα Νταραγκάν και είχε αποκτήσει τα εξής παιδιά:

  • Ματθαίος Καντακουζηνός, αξιωματικός του ελληνικού στρατού, σύζυγος του Belleni
  • Ελπίδα Καντακουζηνού, σύζυγος του Σκαρλάτου Σούτσου. Από την Ελπίδα προέρχεται και ο μόνος κλάδος που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Στην Ελπίδα δόθηκε προίκα το κτήμα Τατοΐου, που ο σύζυγός της πώλησε στον Γεώργιο Α΄ της Ελλάδας.
  • Μιχαήλ Καντακουζηνός, αξιωματικός στον ελληνικό και ρωσικό στρατό, υπασπιστής στον Βασιλιά Όθωνα και σύζυγος της Λουίζας Ιωσήφ Λουδοβίκου φον Άρμανσμπεργκ
  • Δημήτριος Καντακουζηνός, αξιωματικός του ελληνικού στρατού και σύζυγος της Καρολίνας-Αντωνίας Ιωσήφ Λουδοβίκου φον Άρμανσμπεργκ
  • Αλέξανδρος Καντακουζηνός, ανώτατος δικαστικός λειτουργός στη Ρουμανία και υπουργός εξωτερικών της Ρουμανίας. Απόγονος του ήταν η Μπαλάσα Καντακουζηνού.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00317127. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Δύο πρίγκιπες στην ελληνική επανάσταση, εκδόσεις Ασίνη, Αθήνα 2015, σελ. 56
  3. Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Δύο πρίγκιπες στην ελληνική επανάσταση, εκδόσεις Ασίνη, Αθήνα 2015, σελ. 56
  4. Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Δύο πρίγκιπες στην ελληνική επανάσταση, εκδόσεις Ασίνη, Αθήνα 2015, σελ. 45