Αιματίτης

Ο αιματίτης είναι ορυκτό του σιδήρου με ευρεία διάδοση στο στερεό φλοιό της Γης.

Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ονομάζεται αιματίτης από το ελληνικό "αίμα" λόγω του χρώματος της γραμμής κόνεως του, η οποία είναι χαρακτηριστικά αιματέρυθρη, σε σημείο που να ταυτοποιείται το ορυκτό από αυτή και μόνο.

Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρώμα: Συνήθως μεταλλικό γκρι, σε βοτρυοειδείς κρυστάλλους. Σπανιότερα απαντά ως κιτρινέρυθρο συσσωμάτωμα υπό μορφή αιματέρυθρων κρυστάλλων. Ορισμένοι αιματίτες εμφανίζουν ιριδισμό σε παράλληλες λωρίδες.

Λάμψη: Μεταλλική. Ενίοτε γαιώδης (σε κιτρινέρυθρα συσσωματώματα).

Διαφάνεια: Ολοσχερώς αδιαφανής

Χημική σύσταση: Οξείδιο του τρισθενούς σιδήρου Fe₂O₃. Υπό μορφή προσμίξεων απαντούν συνήθως τιτάνιο, μαγγάνιο, αργίλιο

Σύστημα κρυσταλλώσεως: Τριγωνικό

Σχισμός: Δεν παρατηρείται

Γραμμή κόνεως: Αιματέρυθρη

Θραύση: Κογχοειδής ή ανώμαλη

Σκληρότητα: 5 - 6 (κλίμακα Mohs)

Πυκνότητα: 5,25 gr/cm³

Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αιματίτης έχει ιζηματογενή προέλευση, οπότε εμφανίζει συγκρυσταλλωμένα μόρια νερού. Είναι χημικό ίζημα. Αιματίτες με κιτρινωπές αποχρώσεις αποδίδονται σε δευτερογενείς συσσωματώσεις (μηχανικό ίζημα). Σε αιματίτες που δεν περιλαμβάνουν συγκρυσταλλωμένα μόρια νερού, η γένεση αποδίδεται σε ηφαιστειακή δραστηριότητα. Ο αιματίτης αποτελεί συστατικό πάρα πολλών πετρωμάτων, κυριότερο των οποίων είναι το γνωστό κοκκινόχωμα, που οφείλει το χρώμα του ακριβώς στην ύπαρξη κόνεως αιματίτη.

Χρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτελεί ένα από τα κυριότερα μεταλλεύματα του σιδήρου και χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη στις υψικαμίνους. Χρησιμοποιείται, επίσης, ως ημιπολύτιμος λίθος, στην κατασκευή κοσμημάτων (κολιέ, μενταγιόν κτλ.). Ωστόσο μειονεκτεί γιατί ενώ έχει μεταλλική έντονη λάμψη, είναι ιδιαίτερα εύθραυστος.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Dictionary of Geology, Penguin books, New York, 1971
Βάση ορυκτολογικών δεδομένων Mindat
Mineral Galleries