Αθανάσιος Ευσταθίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αθανάσιος Ευσταθίου
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1939, Δορίσκος Έβρου
Θάνατος7  Ιανουαρίου 1982
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΠανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Επάγγελμαπολιτικός
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων

Ο Αθανάσιος Ευσταθίου (1939 - 7 Ιανουαρίου 1982) του Ευσταθίου, ήταν Έλληνας δικηγόρος και βουλευτής. Η θητεία του στη Βουλή, ήταν βραχύβια, καθώς διακόπηκε από τον αδόκητο θάνατό του σε τροχαίο δυστύχημα.

Πρώτα χρόνια και σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1939 και είχε καταγωγή από το Δορίσκο Έβρου.[1] Οι γονείς του ήταν αγρότες.

Αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της Αλεξανδρούπολης το 1960 και υπηρέτησε τη θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός. Εν συνεχεία έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του, εργαζόμενος στην οικοδομή.[2] Διορίστηκε δάσκαλος στον Έβρο το 1967 αλλά απολύθηκε από τη χούντα και σπούδασε ξανά νομικά στη Θεσσαλονίκη, έως το 1972.[2] Έπειτα, άσκησε τη δικηγορία.

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ από την ίδρυση του κινήματος, το 1974, στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Στις εκλογές του 1981 εξελέγη βουλευτής Έβρου με 7.668 ψήφους, με το ΠΑΣΟΚ.[3]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα που συνέβη τον Ιανουάριο του 1982, όταν ο βουλευτής μετέβαινε οδηγώντας το αυτοκίνητό του σε συγκέντρωση από τις Φέρες προς το Σουφλί. Το αυτοκίνητο ξέφυγε από την πορεία του και κατέπεσε σε βαθύ χαντάκι στο 48ο χλμ της εθνικής οδού Αλεξανδρούπολης - Ορεστιάδας.[1]

Η κηδεία του Ευσταθίου έγινε στην Αλεξανδρούπολη, δύο ημέρες μετά το θάνατό του. Ήταν παντρεμένος με δύο μικρά παιδιά.

Στην έδρα του τον διαδέχθηκε ως πρώτος επιλαχών, ο κτηνίατρος Χαράλαμπος Σταματόπουλος.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Ριζοσπάστης, "Σκοτώθηκε βουλευτής του Έβρου σε αυτοκινητιστικό", 9-1-1982, σελ. 2.
  2. 2,0 2,1 Τα Νέα, 9-1-1982, σελ. 2.
  3. Κώστα Διγκαβέ, Οι εκλογές στην Ελλάδα 1844-1985, Μαλλιάρης Παιδεία 1986, σελ. 194.
  4. Βουλή των Ελλήνων, Κοινοβουλευτική θητεία βουλευτών από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα, ανάκτηση 8-1-2016.