Αεροναυμαχία της Σάντα Κρουζ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αεροναυμαχία της Σάντα Κρουζ | |||
|---|---|---|---|
| Μέρος του Θεάτρου του Ειρηνικού του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου | |||
_under_attack_by_dive_bombers_during_the_Battle_of_Santa_Cruz_Islands_on_26_October_1942_(80-G-20989).jpg) Αντιαεροπορικά βλήματα εκρήγνυνται κατά των επιτεθεμένων ιαπωνικών αεροσκαφών και γεμίζουν τον ουρανό πάνω από το USS Enterprise(στο κέντρο) με σύννεφα καπνού κατά τη διάρκεια της μάχης στις 26 Οκτωβρίου, 1942. | |||
| Χρονολογία | 25 Οκτωβρίου - 27 Οκτωβρίου 1942 | ||
| Τόπος | Νησιά Σάντα Κρουζ, Νησιά Σολομώντα | ||
| Έκβαση | Πύρρεια ιαπωνική τακτική νίκη, αμερικανική στρατηγική νίκη | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
Η ναυμαχία των νησιών Σάντα Κρουζ, στις 26 Οκτωβρίου ή απλά της Σάντα Κρουζ η σύμφωνα με ιαπωνικές πηγές ναυμαχία του νότιου Ειρηνικού, ήταν η τέταρτη ναυμαχία αποκλειστικά με αεροπλανοφόρα στον πόλεμο του Ειρηνικού και η τέταρτη μεγάλη ναυμαχία μεταξύ του αμερικανικού και του ιαπωνικού αυτοκρατορικού ναυτικού και δόθηκε κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας και της στρατηγικά σημαντικής εκστρατείας του Γκουανταλκανάλ. Όπως και στις ναυμαχίες της θάλασσας των Κοραλλίων, του Μίντγουεϊ και των ανατολικών νήσων Σολομώντα οι δύο αντίπαλες πλευρές δεν είχαν καθαρή οπτική επαφή μεταξύ τους. Αντίθετα, όλες σχεδόν οι επιθέσεις, και από τις δύο πλευρές, έγιναν από αεροσκάφη.
Σε μία προσπάθεια να διώξουν τους συμμάχους από το Γκουανταλκανάλ και τα γύρω νησιά και να τερματίσουν το αδιέξοδο που υπήρχε ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1942, ο Αυτοκρατορικός Ιαπωνικός Στρατός σχεδίασε μία μεγάλη χερσαία επίθεση στο Γκουανταλκανάλ στις 20-25 Οκτωβρίου 1942. Για να υποστηρίξουν την επίθεση, και με την ελπίδα να εμπλακούν σε ναυμαχία με συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις, τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα, καθώς και άλλα μεγάλα πολεμικά πλοία έπλευσαν προς τα νότια νησιά του Σολομώντα. Από αυτήν τη θέση, οι ιαπωνικές ναυτικές δυνάμεις ήλπιζαν να καταφέρουν καίρια πλήγματα κατά των συμμαχικών (κυρίως αμερικανικών) ναυτικών δυνάμεων, και ειδικότερα των αεροπλανοφόρων, που θα έρχονταν να υποστηρίξουν τις χερσαίες δυνάμεις τους. Οι συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις, επίσης, ήλπιζαν να συμπλακούν με τις ιαπωνικές ναυτικές δυνάμεις και είχαν ίδιους σκοπούς, δηλαδή να σπάσουν την αδιέξοδο και να νικήσουν ολοκληρωτικά τον εχθρό τους.
Η ιαπωνική χερσαία επίθεση στο Γκουανταλκανάλ απέτυχε από τις συμμαχικές χερσαίες δυνάμεις στην μάχη τουαεροδρομίου Χέντερσον (Henderson). Εντούτοις, τα πολεμικά πλοία και αεροπλάνα των δύο αντιπάλων ήρθαν αντιμέτωπα το πρωινό βόρεια των νησιών Σάντα Κρουζ. Μετά από μία ανταλλαγή αεροπορικών επιθέσεων, τα συμμαχικά πλοία αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν από την ναυμαχία, αφού έχασαν ένα αεροπλανοφόρο, που βυθίστηκε, και ενός άλλου, που υπέστη σοβαρές ζημιές. Τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα επίσης υποχώρησαν μετά την απώλεια τόσων αεροσκαφών και πιλότων καθώς και την ζημιά που υπέστησαν δύο αεροπλανοφόρα τους. Παρόλο που ήταν μία καθαρή νίκη για τους Ιάπωνες από την άποψη των πλοίων που βυθίστηκαν, η απώλεια τόσων αναντικατάστατων έμπειρων Ιαπώνων πιλότων έδωσε ένα σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα στους συμμάχους, των οποίων οι απώλειες σε πιλότους στη μάχη ήταν σχετικά χαμηλές, οι οποίες σύντομα αναπληρώθηκαν. Ως εκ τούτου, η ναυμαχία θα μπορούσε να θεωρηθεί μία πύρρεια ιαπωνική νίκη και είχε ως αποτέλεσμα να μην συμμετάσχουν ξανά τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα ενεργά στην εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ, η οποία είχε ως τελικό νικητή τους συμμάχους.
Υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 7 Αυγούστου 1942, συμμαχικές δυνάμεις (κυρίως αμερικανικές)αποβιβάστηκαν στο Γκουανταλκανάλ, το Τουλάγκι και στα νησιά Φλόριντα στα Νησιά Σολομώντα. Οι αποβάσεις στα νησιά σκόπευαν να αποτρέψουν τη χρήση τους από τους Ιάπωνες ως βάση που θα απειλούσε τις γραμμές ανεφοδιασμού των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αυστραλίας, και να καταλάβει τα νησιά ως σημεία εκκίνησης για μία εκστρατεία που είχε απώτερο στόχο την απομόνωση της μεγάλης ιαπωνικής βάσης στη Ραμπάουλ ενώ θα υποστήριζε την συμμαχική εκστρατεία στην Νέα Γουινέα. Οι αποβάσεις οδήγησαν στην εξάμηνη εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ.
Μετά την ναυμαχία των ανατολικών νήσων Σολομώντα, κατά την οποία το USS Enterprise υπέστη σοβαρές ζημιές και αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Περλ Χάρμπορ για ένα μήνα επισκευών, οι άλλες 3 επιχειρησιακές δυνάμεις αεροπλανοφόρων παρέμειναν στην περιοχή του νότιου Ειρηνικού. Οι επιχειρησιακές δυνάμεις περιλάμβαναν τα αεροπλανοφόρα Ουάσπ USS Wasp, Σαρατόγκα USS Saratoga και Χόρνετ USS Hornet μαζί με τις αντίστοιχες αεροπορικές δυνάμεις και τα υποστηρικτικά πλοία επιφανείας, συμπεριλαμβανομένων θωρηκτών, καταδρομικών και αντιτορπιλικών, και στάθμευαν κυρίως μεταξύ των νησιών Σολομώντα και των Νέων Εβρίδων(Βανουάτου). Από εκείνη την τοποθεσία ανατέθηκε στα αεροπλανοφόρα να προστατέψουν την γραμμή ανεφοδιασμού μεταξύ των μεγάλων συμμαχικών βάσεων στην Νέα Καληδονία και στο Εσπιρίτο Σάντο και του Γκουανταλακανάλ, πολεμώντας και βυθίζοντας κάθε ιαπωνικό πλοίο και ,ιδιαίτερα αεροπλανοφόρο, που ερχόταν στην ακτίνα δράσης τους.
Η περιοχή που επιχειρούσαν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα έγινε γνωστή ως «κόμβος τορπιλών» από τις αμερικανικές δυνάμεις εξαιτίας της μεγάλης συγκέντρωσης ιαπωνικών υποβρυχίων στην περιοχή. Στις 31 Αυγούστου, το Σαρατόγκα τορπιλίστηκε από το ιαπωνικό υποβρύχιο I-26 και έμεινε εκτός μάχης για 3 μήνες για επισκευές. Στις 14 Σεπτεμβρίου, το Ουάσπ χτυπήθηκε από 3 τορπίλες, που εξαπέλυσε το ιαπωνικό υποβρύχιο I-19, ενώ υποστήριζε μία μεγάλη νηοπομπή που μετέφερε ενισχύσεις και εφόδια και σχεδόν συγκρούστηκε με τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα Σοκακού (Shōkaku) και Ζουικακού (Zuikaku),τα οποία όμως υποχώρησαν προτού εισέλθουν οι δύο αντίπαλοι εντός ακτίνας δράσης των αεροσκαφών τους. Με την μηχανή εκτός λειτουργίας από την ζημιά που προξένησαν οι τορπίλες τα συνεργεία ελέγχου του Ουάσπ δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν την επακόλουθη πυρκαγιά και έτσι το πλοίο εγκαταλείφθηκε και βυθίστηκε.
Παρόλο που οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μόνο ένα επιχειρησιακό αεροπλανοφόρο στο νότιο Ειρηνικό, οι Σύμμαχοι διατηρούσαν ακόμα αεροπορική κυριαρχία πάνω από τα νησιά Σολομώντα χάρη στα αεροσκάφη που στάθμευαν στο αεροδρόμιο Χέντερσον. Ωστόσο, την νύχτα όταν τα αεροπλάνα δεν μπορούσαν να δράσουν αποτελεσματικά, οι Ιάπωνες χρησιμοποιούσαν τα πλοία τους σχεδόν κατά βούληση. Έτσι μία αδιέξοδο αναπτύχθηκε στην εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ, με τους συμμάχους να αποβιβάζουν εφόδια και ενισχύσεις την ημέρα και τους Ιάπωνες να αποβιβάζουν εφόδια και ενισχύσεις την νύχτα από πολεμικά πλοία έτσι καμία από τις δύο πλευρές δεν μπορούσε να εξασφαλίσει ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Η αδιέξοδο διακόπηκε για δύο φορές από δύο μεγάλες ναυτικές επιχειρήσεις. Τη νύχτα της 11/12 Οκτωβρίου μία αμερικανική ναυτική δύναμη αναχαίτισε΄και νίκησε μία ιαπωνική ναυτική δύναμη, που είχε ως σκοπό να βομβαρδίσει το Αεροδρόμιο Χέντερσον, στην ναυμαχία του ακρωτηρίου της Ελπίδας. Μόλις Δύο νύχτες μετά την ναυμαχία μία ιαπωνική ναυτική δύναμη που συμπεριλάμβανε τα θωρηκτά Κόνγκο και Χαρούνα βομβάρδισε επιτυχώς το αεροδρόμιο Χέντερσον καταστρέφοντας τα περισσότερα αμερικανικά αεροπλάνα και προκαλώντας σοβαρές ζημιές στις εγκαταστάσεις του αεροδρομίου. Αν και μπορούσε να λειτουργήσει με κάποια δυσκολία, χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες για να διορθωθούν οι ζημιές και να αντικατασταθούν τα κατεστραμμένα αεροσκάφη.
Τότε οι Αμερικανοί έκαναν δύο κινήσεις για να βγουν από την αδιέξοδο. Πρώτον, οι επισκευές του Εντερπράιζ επισπεύσθηκαν ώστε να γυρίσει το συντομότερο δυνατό στον Νότιο Ειρηνικό. Στις 10 Οκτωβρίου, το Εντερπράιζ έλαβε την αεροπορική δύναμή του. Στις 16 Οκτωβρίου απέπλευσε από το Πέρλ Χάρμπορ και στις 23 έφτασε στο νότιο Ειρηνικό όπου συναντήθηκε με το Χόρνετ και τις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις στις 24 Οκτωβρίου 273 ναυτικά μίλια (314 μίλια, 506 χιλιόμετρα) Βορειοανατολικά από το Εσπιρίτο Σάντο.
Δεύτερον, στις 18 Οκτωβρίου, ο ναύαρχος Τσέστερ Νίμιτς-ο Ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στον Ειρηνικό- αντικατέστησε τον αντιναύαρχο Ρόμπερτ Γκόρμλεϊ με τον αντιναύαρχο Ουίλιαμ Χάλσεϊ ως διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στο νότιο Ειρηνικό. Έτσι ο Χάλσεϊ θα διοικούσε τις συμμαχικές δυνάμεις στην εκστρατεία των νήσων Σολόμωντα. Ο Νίμιτς πίστευε ότι ο Γκόρμλεϊ ήταν πολύ απαισιόδοξος για να ηγηθεί αποτελεσματικά των συμμαχικών δυνάμεων στον αγώνα τους στο Γκουανταλκανάλ. Ο Χάλσεϊ ήταν σεβαστός σε όλο τον αμερικανικό στόλο ως μαχητής. Μετά την ανάληψη της διοίκησης ο Χάλσεϊ άρχισε να κάνει σχέδια ώστε να εμπλακεί σε μάχη με τους Ιάπωνες. Όπως έγραψε και στον Τσεστερ Νίμιτς «Έπρεπε να αρχίσω να ρίχνω μπουνιές σχεδόν αμέσως».
Ο ιαπωνικός συνδυασμένος στόλος επίσης ήλπιζε να παρασύρει τις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις σε μία αποφασιστική ναυμαχία.Τα 2 αεροπλανοφόρα-Χίγιο και Γιούνγιο-και ένα ελαφρύ αεροπλανοφόρο-Ζουίχο-και έφτασαν στην κύρια ιαπωνική βάση στο Τρουκ από την Ιαπωνία στις αρχές Οκτωβρίου και ενώθηκαν με τα αεροπλανοφόρα Σοκάκου και Ζουικάκου. Με 5 αεροπλανοφόρα γεμάτα πλήρως με αεροσκάφη, καθώς και αρκετά θωρηκτά, καταδρομικά και αντιτορπιλικά, ο ιαπωνικός συνδυασμένος στόλος, διοικούμενος από τον Ισορόκου Γιαμαμότο, πίστευε πως μπορούσε να επανορθώσει την ήττα τους στο Μίντγουεϊ. Εκτός από δύο αεροπορικές επιδρομές στο αεροδρόμιο Χέντερσον τον Οκτώβριο, ο ιαπωνικός στόλος δεν συμμετείχε στην μάχη του Γκουανταλκανάλ, αλλά παρέμεινε σε μία περιοχή βορειοδυτικά των νήσων Σολομώντα, αναμένοντας την στιγμή που θα πλησίαζαν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα ώστε να τα καταστρέψουν. Ενώ ο ιαπωνικός στρατός σχεδίαζε την επόμενη μεγάλη επίθεση στο Γκουανταλκανάλ στις 20 Οκτωβρίου, ο Γιαμαμότο τοποθέτησε τα πλοία του κοντά στα νότια νησιά του Σολομώντα για να υποστηρίξουν την επίθεση στο Γκουανταλκανάλ και να είναι έτοιμα να ναυμαχήσουν με όποιο συμμαχικό(κυρίως αμερικάνικο) πλοίο, κυρίως αεροπλανοφόρο, πλησίαζε για να υποστηρίξει τους συμμάχους στο Γκουανταλκανάλ. Οι Ιάπωνες πίστευαν ότι οι δυνάμεις του αμερικανικού ναυτικού, μάλλον, βρίσκονταν κοντά στα νησιά Σολομώντα από ένα άρθρο του αμερικανικού τύπου που ανέφερε ότι το αμερικανικό ναυτικό προετοιμαζόταν για μία μεγάλη αεροναυμαχία στο νότιο Ειρηνικό.
Μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρελούδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 20-25 Οκτωβρίου, ιαπωνικές χερσαίες δυνάμεις αποπειράθηκαν να καταλάβουν το αεροδρόμιο Χέντερσον με μία επίθεση μεγάλης κλίμακας εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων που υπερασπίζονταν το αεροδρόμιο. Ωστόσο, οι επιτιθέμενοι Ιάπωνες ηττήθηκαν αποφασιστικά με βαριές απώλειες στην στην μάχη του αεροδρομίου Χέντερσον.
Πιστεύοντας λανθασμένα ότι ο ιαπωνικός στρατός κατάφερε να καταλάβει το αεροδρόμιο, τα ιαπωνικά πλοία πλησίασαν το Γκουανταλκανάλ στις 25 Οκτωβρίου για να προσφέρουν περαιτέρω υποστήριξη στην επίθεση του στρατού. Αεροπλάνα από το αεροδρόμιο Χέντερσον επιτέθηκαν στον ιαπωνικό στόλο σε όλη τη διάρκεια της μέρας βυθίζοντας το ελαφρύ καταδρομικό Γιούρα και προκαλώντας ζημιές στο αντιτορπιλικό Ακιζούκι.
Παρά την Απώλεια του Γιούρα και την αποτυχία της ιαπωνικής χερσαίας επίθεσης τα υπόλοιπα ιαπωνικά πλοία συνέχισαν να ελίσσονται κοντά στα νότια νησιά του Σολομώντα ελπίζοντας να ναυμαχήσουν με συμμαχικά πλοία. Η ιαπωνική ναυτική δύναμη συμπεριλάμβανε 4 αεροπλανοφόρα, επειδή το Χίγιο άρπαξε φωτιά από ατύχημα και αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Τρουκ για επισκευές. Ο ιαπωνικός στόλος χωρίστηκε σε 3 ομάδες: Η προωθημένη δύναμη που περιείχε το Γιούνγιο καθώς και 2 θωρηκτά, 4 βαριά καταδρομικά, 1 ελαφρύ καταδρομικό και 10 αντιτορπιλικά και διοικούνταν από τον αντιναύαρχο Νομπουτάκε Κόντο στο βαρύ καταδρομικό Ατάγκο, η κυρίως δύναμη που συμπεριλάμβανε το Σοκάκου, το Ζουικάκου και το Ζουίχο, ένα βαρύ καταδρομικό και 8 αντιτορπιλικά και διοικούνταν από τον αντιναύαρχο Τσουίτσι Ναγκούμο στο Σοκάκου και η δύναμη Βάνγκαρντ που περιείχε δύο θωρηκτά, 3 βαριά καταδρομικά, 1 ελαφρύ καταδρομικό και 7 αντιτορπιλικά διοικούμενη από τον υποναύαρχος Χιροάκι Άμπε στο θωρηκτό Χίεϊ. Εκτός από τη διοίκηση της προωθημένης δύναμης, ο αντιναύαρχος Κόντο ήταν και ο ανώτατος διοικητής του συνόλου του ιαπωνικού στόλου.
Από την πλευρά των Αμερικανών, οι επιχειρησιακές δυνάμεις του Χόρνετ και του Εντερπράιζ, υπό την διοίκηση του υποναύαρχου Τόμας Κινκέιντ σάρωναν την περιοχή βόρεια από τα νησιά Σάντα Κρουζ, στις 25 Οκτωβρίου, αναζητώντας ιαπωνικές ναυτικές δυνάμεις. Ο αμερικανικός στόλος χωρίστηκε σε δύο διαφορετικές επιχειρησιακές δυνάμεις, η μία του Χόρνετ και η άλλη του Εντερπράιζ και η μία απείχε από την άλλη 19 χλμ. Ο αμερικανικός στόλος αποτελούνταν από δύο αεροπλανοφόρα (Hornet και Enterprise), ένα θωρηκτό(USS South Dakota), έξι καταδρομικά(USS Portland, USS San Juan, USS Northampton, USS Pensacola, USS San Diego, USS Juneau) και 14 αντιτορπιλικά. Ένα αμερικανικό υδροπλάνο PBY Catalina εντόπισε την ιαπωνική κύρια δύναμη στις 11:03. Ωστόσο, τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα απείχαν 657 χλμ. από τον αμερικανικό στόλο, πέρα από το βεληνεκές των αεροσκαφών που βρίσκονταν πάνω στα αεροπλανοφόρα. Ο Κινκέιντ, προσπαθώντας, να μειώσει την απόσταση, ώστε να εξαπολύσει την επίθεση την ίδια μέρα, έπλευσε προς τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα με μέγιστη ταχύτητα και στις 14:25 εξαπέλυσε μία δύναμη κρούσης 23 αεροσκαφών. Αλλά οι Ιάπωνες γνωρίζοντας ότι είχαν εντοπιστεί από αμερικανικό αεροπλάνο αλλά χωρίς να γνωρίζουν την θέση των αμερικανικών αεροπλανοφόρων έστριψαν προς τα βόρεια για να βγουν από την ακτίνα δράσης των αμερικανικών αεροπλάνων. Έτσι η αμερικανική δύναμη κρούσης επέστρεψε στα αεροπλανοφόρα τους χωρίς να βρει ή να επιτεθεί σε ιαπωνικό πλοίο.
26 Οκτωβρίου: Πρώτες επιθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 2:50 στις 26 Οκτωβρίου οι ιαπωνικές ναυτικές δυνάμεις άλλαξαν κατεύθυνση και οι δυνάμεις των δύο αντιπάλων βρίσκονταν σε απόσταση 370 χλμ. μεταξύ τους. Και οι δύο πλευρές έστειλαν αναγνωριστικά αεροσκάφη και ετοίμασαν τα υπόλοιπα αεροσκάφη για να επιτεθούν μόλις εντοπίζονταν τα πλοία του εχθρού. Παρόλο που ένα, εξοπλισμένο με ραντάρ PBY Catalina τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα στις 3:10 μήνυμα δεν έφτασε στον Κινκέιντ μέχρι τις 5:12(ΑΣΑΦΕΣ). Έτσι, πιστεύοντας ότι ίσως τα ιαπωνικά πλοία είχαν αλλάξει θέση αποφάσισε να μην επιτεθεί μέχρι να λάβει νεότερες πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία των ιαπωνικών πλοίων.
Στις 6:45 ένα αμερικανικό αναγνωριστικό αεροπλάνο τα αεροπλανοφόρα της κύριας δύναμης του Ναγκούμο. Στις 6:58 εντόπισε την επιχειρησιακή δύναμη του Χόρνετ. Και οι δύο πλευρές προσπαθούσαν να εξαπολύσουν επίθεση πρώτη η μία στην άλλη. Οι Ιάπωνες κατάφεραν πρώτοι να απονηώσουν μία δύναμη κρούσης στις 7:40, 64 αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων 21 D3A2 Val βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμησης, 20 B5N2 Kate τορπιλοπλάνα, 21 A6M3 zero καταδιωκτικά και 2 B5N2 αεροπλάνα διοίκησης, για να επιτεθεί στο Χόρνετ. Στις 7:40 2 αμερικανικά αναγνωριστικά αεροσκάφη SBD-3 Dauntless, ανταποκρινόμενα στον εντοπισμό των ιαπωνικών αεροπλανοφόρων λίγο νωρίτερα, έφτασαν και εφόρμησαν κατά του ιαπωνικού αεροπλανοφόρου Ζουίχο. Με τα ιαπωνικά αεροσκάφη περιπολίας απασχολημένα στην καταδίωξη άλλων αμερικανικών αναγνωριστικών αεροσκαφών τα 2 αμερικανικά αεροσκάφη κατάφεραν να προσεγγίσουν το Ζουίχο και να του ρίξουν βόμβες οι οποίες προκάλεσαν μεγάλη ζημιά ώστε να μην μπορεί να προσνηώνει αεροσκάφη.
Στο μεταξύ, ο Κόντο διέταξε την δύναμη Βάνγκαρντ του αντιναυάρχου Άμπε, να συνεχίσει μπροστά και να αναχαιτίσει τα αμερικανικά πλοία. Επίσης ο Κόντο προώθησε την δικιά του δύναμη με μέγιστη ταχύτητα ώστε να μπορούν τα αεροπλάνα του Γιούνγιο να συμμετάσχουν στην επίθεση στα αμερικανικά πλοία. Στις 8:10 το Σοκάκου εξαπέλυσε δεύτερο κύμα επιθέσεων, αποτελούμενο από 19 βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμησης και 8 zero και το Ζουικάκου εξαπέλυσε 16 τορπιλοπλάνα στις 8:40. Έτσι, στις 9:10 είχαν 110 αεροπλάνα για να επιτεθούν στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Τα αμερικανικά αεροσκάφη επίθεσης απονηώθηκαν 20 λεπτά μετά. Πιστεύοντας ότι μία γρήγορη επίθεση ήταν πιο σημαντική από μία μεγάλη επίθεση, τα αμερικανικά αεροσκάφη επιτέθηκαν σε μικρές ομάδες αντί να σχηματίσουν μία μεγάλη δύναμη κρούσης. Η πρώτη ομάδα αποτελούμενη από 15 SBD βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμησης, 6 TBF-1 Avenger τορπιλοπλάνα και και 8 F4-4 Wildcat μαχητικά διοικούμενα από τον πλωτάρχη Εάτιον από το Hornet ξεκίνησε στις 8:00. Μία δεύτερη ομάδα, αποτελούμενη από 3 SBD, 7 TBF και 8 Wildcat από το Enterprise ξεκίνησε στις 8:10. Μία τρίτη ομάδα 9 SBD, 8 TBF και 7 Wildcat από το Hornet ξεκίνησε στις 8:20.
Στις 8:40 οι δύο αντίπαλοι σχηματισμοί πέρασαν ο ένας δίπλα από τον άλλον. Εννέα zero από το Ζουίχο αιφνιδίασαν την ομάδα του Enterprise και επιτέθηκαν από την πλευρά του ήλιου. Στην επακόλουθη αερομαχία 4 zero 3 Wildcat και 2 TBF καταρρίφθηκαν και άλλα 2 TBF και ένα Wildcat με σοβαρές ζημιές αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο Enterprise.
Στις 8:50 ο πρώτος σχηματισμός του Xόρνετ εντόπισε 4 πλοία της δύναμης Βάνγκαρντ του Άμπε. Συνεχίζοντας τα αμερικανικά αεροπλάνα εντόπισαν τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα και ετοιμάστηκαν να επιτεθούν. Τρία Zero από το Ζουίχο επιτέθηκαν στον σχηματισμό των Wildcat παρασέρνοντας τα από τα βομβαρδιστικά που έπρεπε να προστατεύουν. Έτσι τα βομβαρδιστικά ξεκίνησαν τις επιθέσει τους χωρίς συνοδεία μαχητικών. Είκοσι περιπολικά Zero επιτέθηκαν στον σχηματισμό των SBD καταρρίπτοντας 4 από αυτά. Τα υπόλοιπα 11 SBD ξεκίνησαν τις επιθέσεις στο Σοκάκου στις 9:27 πλήττοντας το με 3 έως 6 βόμβες, οι οποίες κατέστρεψαν το κατάστρωμα και προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στο εσωτερικό του πλοίου. Το τελευταίο SBD έχασε τα ίχνη του Σοκάκου και έτσι έριξε την βόμβα του κοντά στο ιαπωνικό αντιτορπιλικό Τερουζούκι προκαλώντας μικρή ζημιά. Τα 6 TBF της πρώτης δύναμης κρούσης έχοντας χωριστεί από την δύναμη κρούσης τους, δεν βρήκαν τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα και τελικά έκαναν στροφή για να γυρίσουν στο Χόρνετ. Στο γυρισμό, επιτέθηκαν στο ιαπωνικό καταδρομικό Τον, αλλά αστόχησαν όλες οι τορπίλες τους.
Τα TBF της δεύτερης ομάδας του Enterprise δεν εντόπισαν τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα και επιτέθηκαν στο ιαπωνικό βαρύ καταδρομικό Σουγιούζα από την δύναμη Βάνγκουαρντ του Άμπε αλλά δεν του προξένησαν ζημιές. Σχεδόν την ίδια στιγμή η τρίτη ομάδα από το Xornet εντόπισε τα πλοία του Άμπε και επιτέθηκαν στο ιαπωνικό βαρύ καταδρομικό Τσικούμα, πλήττοντας το με 2 βόμβες των 1000 λιβρών(450 κιλών), που προκάλεσαν μεγάλη ζημιά. Άλλα 3 SBD από το Enterprise έφτασαν και επιτέθηκαν στο Τσικούμα και του προκάλεσαν περισσότερη ζημιά, πλήττοντας με 1 βόμβα και 2 βόμβες που έπεσαν κοντά, αλλά αστόχησαν. Τέλος, 8 TBF από τη τρίτη ομάδα επιτέθηκαν στο Τσικούμα καταφέρνοντας άλλο ένα πλήγμα. Το Τσικούμα συνοδευόμενο από 2 αντιτορπιλικά κατευθύνθηκε προς το Τρουκ για επισκευές.
Τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα ενημερώθηκαν από τα αεροσκάφη τους στις 8:30 ότι ιαπωνικά αεροσκάφη κατευθύνονταν προς το μέρος τους. Στις 8:52 ο διοικητής της ιαπωνικής δύναμης κρούσης εντόπισε την επιχειρησιακή δύναμη του Hornet(η επιχειρησιακή δύναμη του Enterprise είχε καλυφθεί από μία μπόρα) και ξεκίνησε την επίθεση. Στις 8:56 τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα εντόπισαν τα ιαπωνικά αεροσκάφη περίπου 65 χλμ. μακρυά και άρχισαν να ειδοποιούν τις εναέριες περιπολίες που είχαν 37 Wildcat να επιτεθούν στα επιτιθέμενα ιαπωνικά αεροσκάφη. Ωστόσο, προβλήματα επικοινωνίας, λάθη από τους καθοδηγητές των αμερικανικών μαχητικών και πρωτόγονες διαδικασίες ελέγχου είχε ως αποτέλεσμα μόνο λίγα αμερικανικά μαχητικά να εμπλακούν με τα ιαπωνικά αεροσκάφη πριν αυτά ξεκινήσουν τις επιθέσεις τους στο Hornet. Παρόλο που τα αμερικανικά μαχητικά κατάφεραν να καταρρίψουν αρκετά ιαπωνικά βομβαρδιστικά, τα περισσότερα ιαπωνικά αεροσκάφη ξεκίνησαν τις επιθέσεις τους σχεδόν ανενόχλητα από αμερικανικά μαχητικά .
Στις 9:09 τα αντιαεροπορικά πυροβόλα του Hornet και των συνοδευτικών πλοίων άνοιξαν πυρ κατά των 20 τορπιλοβόλων βομβαρδιστικών και των 16 εναπομεινάντων ιαπωνικών βομβαρδιστικών κάθετης εφόρμησης. Στις 9:12 ένα ιαπωνικό βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης έριξε μία διατρητική βόμβα 250 κιλών δίπλα στην υπερκατασκευή του αεροπλανοφόρου διαπερνώντας 3 καταστρώματα προτού εκραγεί σκοτώνοντας 60 άντρες. Λίγα λεπτά αργότερα, μία βόμβα έπληξε το κατάστρωμα απονήωσης, δημιουργώντας μία τρύπα 3,4 μέτρων και σκοτώνοντας 30 άντρες. Ένα λεπτό αργότερα, μία τρίτη βόμβα χτύπησε το αεροπλανοφόρο στο ίδιο σημείο περίπου με την πρώτη βόμβα και διαπέρασε 3 καταστρώματα προτού εξερράγη, προκαλώντας σοβαρή ζημιά αλλά καθόλου απώλειες. Στις 9:14 ένα βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης χτυπήθηκε από αντιαεροπορικά πυρά πάνω από το Hornet. Το κατεστραμμένο αεροσκάφος έπεσε πάνω στη καπνοδόχο του Hornet και διέσπειρε φλεγόμενα καύσιμα πάνω στο κατάστρωμα.
Την ίδια στιγμή της επίθεσης των βομβαρδιστικών επιτέθηκαν και τα τορπιλοβόλα προσέγγισαν το Hornet από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Παρά τις βαριές απώλειες από τα αντιαεροπορικά τα τορπιλοβόλα πέτυχαν με 2 τορπίλες το Hornet ανάμεσα στις 9:13 και 9:17 καταστρέφοντας τις μηχανές του. Καθώς το Hornet σταματούσε ένα κατεστραμμένο ιαπωνικό βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης έπεσε σκοπίμως στο Hornet και έβαλε φωτιά στα αεροπορικά καύσιμα του. Στις 9:20 τα εναπομείναντα ιαπωνικά αεροσκάφη υποχώρησαν αφήνοντας το Hornet κατεστραμμένο και φλεγόμενο. 6 αμερικανικά και 25 ιαπωνικά αεροσκάφη χάθηκαν σε αυτήν την επίθεση.
Με την βοήθεια των πυροσβεστήρων 3 αμερικανικών συνοδευτικών αντιτορπιλικών, οι φωτιές στο Hornet βρίσκονταν υπό έλεγχο μέχρι τις 10:00. Οι τραυματίες απομακρύνθηκαν από το αεροπλανοφόρο και έγινε μία προσπάθεια από το καταδρομικό Northampton να ρυμουλκήσει το Hornet. Ωστόσο, χρειάστηκε χρόνος να δεθεί το σκοινί και οι ιαπωνικές επιθέσεις συνεχίζονταν.
26 Οκτωβρίου: Μετέπειτα επιθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τις 9:30 το Enterprise προσνήωσε πολλά κατεστραμμένα και χωρίς καύσιμα μαχητικά από τις εναέριες περιπολίες και κατασκοπευτικά αεροσκάφη από τα αμφότερα αεροπλανοφόρα. Ωστόσο με το κατάστρωμα του γεμάτο αεροπλάνα και το δεύτερο ιαπωνικό κύμα επίθεσης να πλησιάζει, αφού εντοπίστηκε από ραντάρ στις 9:30, το Enterprise σταμάτησε τις προσνηώσεις στις 10:00. Πολλά αεροπλάνα χωρίς καύσιμα τότε άρχισαν να προσθαλασσώνονται και τα συνοδευτικά αντιτορπιλικά διέσωζαν τα πληρώματα των αεροσκαφών. Ένα από τα αεροσκάφη κρούσης του Enterprise, ένα κατεστραμμένο TBF, που νωρίτερα είχε δεχτεί επίθεση από τα Zero του Ζουίχο, έπεσε στο νερό κοντά στο αντιτορπιλικό USS Porter. Ενώ το αντιτορπιλικό έσωζε το πλήρωμα του αεροσκάφους, η τορπίλη του TBF χτύπησε το αντιτορπιλικό Porter, σκότωσε 15 άντρες και προκάλεσε μεγάλη ζημιά. Αφού ο διοικητής της επιχειρησιακής δύναμης διέταξε το αντιτορπιλικό να βυθιστεί, το αντιτορπιλικό USS Shaw διέσωσε το πλήρωμα και βύθισε το Porter.
Καθώς το πρώτο κύμα ιαπωνικών αεροσκαφών από την επίθεση τους στο Hornet, ένα από τα αεροπλάνα εντόπισε την επιχειρησιακή δύναμη του Enterprise. Έτσι το δεύτερο ιαπωνικό κύμα αεροσκαφών, πιστεύοντας ότι το Hornet βυθιζόταν, επιτέθηκαν στην επιχειρησιακή δύναμη του Enterprise στις 10:08. Για άλλη μια φορά τα αμερικανικά μαχητικά δυσκολεύτηκαν να αναχαιτίσουν τα ιαπωνικά αεροσκάφη πριν επιτεθούν στο Enterprise, καταρρίπτοντας μόλις 2 από τα 19 ιαπωνικά βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμησης, ενώ αυτά ξεκινούσαν τις επιθέσεις τους στο Enterprise. Επιτέθηκαν, με έντονα αντιαεροπορικά πυρά του Enterprise και των συνοδευτικών σκαφών του, τα βομβαρδιστικά έπληξαν το αεροπλανοφόρο με 2 βόμβες των 250 κιλών και μία κοντινή αστοχία προκαλώντας μεγάλες ζημιές στο αεροπλανοφόρο και τον μπροστινό ανελκυστήρα. Δώδεκα από τα 19 ιαπωνικά βομβαρδιστικά χάθηκαν στην επίθεση.
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Evans, David C. (Editor) (1986 (2nd Edition)). "The Struggle for Guadalcanal". The Japanese Navy in World War II: In the Words of Former Japanese Naval Officers. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-316-4.
- Fahey, James C. (1983 (reissue)). The Ships and Aircraft of the United States Fleet. 1265 Broadway New York 1, N. Y.: Ships and Aircraft. ISBN 0-87021-636-8.
- Frank, Richard B. (1990). Guadalcanal: The Definitive Account of the Landmark Battle. New York: Penguin Group. ISBN 0-14-016561-4. Online views of selections of the book:[1]
- Hammel, Eric (1997). Carrier Clash: The Invasion of Guadalcanal & and the Battle of the Eastern Solomons, August 1942. Pacifica Press. ISBN 0-7603-2052-7.
- Hammel, Eric (1999). Carrier Strike: The Battle of the Santa Cruz Islands, October 1942. Pacifica Press. ISBN 0-7603-2128-0.
- Hara, Tameichi (1961). Japanese Destroyer Captain. New York & Toronto: Ballantine Books. ISBN 0-345-27894-1. — First-hand account of the battle by the captain of the Japanese destroyer Amatsukaze
- Lundstrom, John B. (2005 (New edition)). The First Team And the Guadalcanal Campaign: Naval Fighter Combat from August to November 1942. Naval Institute Press. ISBN 1-59114-472-8.
- McGee, William L. (2002). The Solomons Campaigns, 1942–1943: From Guadalcanal to Bougainville—Pacific War Turning Point, Volume 2 (Amphibious Operations in the South Pacific in WWII). BMC Publications. ISBN 0-9701678-7-3.
- Peattie, Mark R. (1999). Sunburst: The Rise of Japanese Naval Air Power 1909–1941. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-664-X.