Αγγλονορμανδική γλώσσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγγλονορμανδική
Ομιλούνταν σε: Μεγάλη Βρετανία και Ιρλανδία
Εξαφάνιση: Περίπου το 1400,[1]
Ταξινόμηση: Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες
  Ιταλικές
   Ρομανικές
    Δυτικές Ρομανικές
     Γαλατορομανικές
      Όιλ
       Νορμανδικές
        Αγγλονορμανδική
Κώδικες γλώσσας
ISO 639-1 xno
ISO 639-2/B
ISO 639-3
SIL
Glotto angl1258
Linguist {{{Linguist}}}

Η αγγλονορμαδική γλώσσα, επίσης γνωστή ως γαλλονορμανδική ή αγγλογαλλική[2] , είναι μια ποικιλία της νορμανδικής γλώσσας  που χρησιμοποιήθηκε στην Αγγλία και σε μικρότερο βαθμό στα Βρετανικά Νησιά κατά τη διάρκεια της Αγγλονορμανδικής περιόδου.[3] Διαδόθηκε επίσης στην Ουαλία, την Ιρλανδία και περιορισμένα στη Σκωτία πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των πολέμων της[2] ανεξαρτησίας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής οδήγησε τη νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας το 1066 αυτός και οι ευγενείς του (5.000 ιππότες και 15.000 απλοί στρατιώτες[4]) προερχόμενοι κυρίως από τη Νορμανδία, αλλά και από τη βόρεια και τη δυτική Γαλλία, μιλούσαν  μια σειρά από βόρειες ποικιλίες των γαλατορομανικών γλωσσών. Μία από αυτές ήταν η παλιά Νορμανδική, επίσης γνωστή ως "Παλιά Βόρειας Γαλλίας". Άλλοι ακόλουθοι του βασιλιά μιλούσαν ποικιλίες της γλώσσας Πικάρντ ή τη δυτική γαλλική. Αυτό το αμάλγαμα εξελίχθηκε σε μία μοναδική νησιωτική διάλεκτο τώρα γνωστή ως αγγλονορμανδική, η οποία συνήθως χρησιμοποιούνταν για τη λογοτεχνία και τελικά για διοικητικούς σκοπούς, από τον 12ο μέχρι τον 15ο αιώνα. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε επακριβώς  τη μορφή αυτής της γλώσσας, καθότι αυτά που είναι γνωστά περιορίζονται σε ό, τι γράφτηκε. Ωστόσο είναι σαφές ότι η αγγλονορμανδική ήταν σε μεγάλο βαθμό, η γλώσσα των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων στη μεσαιωνική Αγγλία.

Χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αγγλονορμανδική χρησιμοποιούνταν στα δικαστήρια, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και, σε εύθετο χρόνο, σε ορισμένα τουλάχιστον τμήματα των ευγενών και την αυξανόμενη αστική τάξη. Ιδιωτική και εμπορική αλληλογραφία διεξαγόταν σε αγγλονορμανδική ή αγγλογαλλική, από το 13ο έως το 15ο αιώνα αν και η μορφή της ορθογραφίας συχνά εκτοπίστηκε από ηπειρωτικές ορθογραφίες. Όλες οι κοινωνικές τάξεις εκτός από την αριστοκρατία έγιναν πρόθυμες να μάθουν γαλλικά: χειρόγραφα που περιέχουν υλικό για καθοδήγηση εκμάθησης σε μη φυσικούς ομιλητές εξακολουθούν να υπάρχουν και χρονολογούνται κυρίως από τα τέλη του 14ου αιώνα και μετά.

Επιρροές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και τα αγγλονορμανδικά και τα αγγλογαλλικά τελικά επισκιάστηκαν από τα σύγχρονα αγγλικά, είχαν χρησιμοποιηθεί ευρέως ώστε να επηρεάσουν το αγγλικό λεξιλόγιο μόνιμα. Έτσι, πολλές από τις αυθεντικές γερμανικές λέξεις οι οποίες μπορεί ακόμα να βρεθούν σε βόρειες γερμανικές γλώσσες, γερμανικά, ολλανδικά, έχουν χαθεί ή, όπως πιο συχνά παρουσιάζεται, υπάρχουν παράλληλα συνώνυμα της αγγλονορμανδικής, γαλλικής προέλευσης. Γραμματικά η αγγλονορμανδική είχε μικρό αντίκτυπο διαρκείας στα αγγλικά αν και είναι ακόμα εμφανής στην επίσημη και νομική άποψη, όπου η συνήθης ακολουθία ουσιαστικό και επίθετο αντιστρέφεται, για παράδειγμα, attorney general: η ορθογραφία είναι τα αγγλικά, αλλά η σειρά των λέξεων (ουσιαστικό, στη συνέχεια, επίθετο) είναι η γαλλική. Άλλα τέτοια παραδείγματα είναι: heir apparent, court martial και body politic.[5]

Το Βασιλικό εθνόσημο του Ηνωμένου Βασιλείου εξακολουθεί να διαθέτει στα γαλλικά, τα συνθήματα του Βρετανού Μονάρχη, "Dieu et mon droit" ("Ο Θεός και το δίκαιό μου") και του τάγματος της περικνημίδας, Honi soit qui mal y pense ("Να ντρέπεται αυτός που σκέφτεται το κακό").

Η φράση "Dieu et mon droit" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ριχάρδο τον λεοντόκαρδο το 1198 και υιοθετήθηκε ως το βασιλικό σύνθημα της Αγγλίας την εποχή του Ερρίκου ΣΤ'. Το σύνθημα εμφανίζεται κάτω από την ασπίδα στον Βασιλικό θυρεό.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Λογοκρατορίες του Νίκολας Οστλερ, POLARIS εκδόσεις, σελίδα 567
  2. 2,0 2,1 Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 1. Αθήνα: Πάπυρος Λαρούς. 1999. σελ. 361. 
  3. For a wide-ranging introduction to the language and its uses, see Anglo-French and the AND by William Rothwell
  4. Όστλερ, Νίκολας (2005). ΛΟΓΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ. Αθήνα: POLARIS. σελ. 560. ISBN 978-960-6829-67-3. 
  5. Amended version of: Crystal, David. The Cambridge Encyclopedia of the English Language. Cambridge University Press, 1995.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]