Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1045 (περίπου)[1][2][3]
Baranya County ή Ουγγαρία
Θάνατος16  Νοεμβρίου 1093 ή 1093[4]
Εδιμβούργο
Τόπος ταφήςαββαείο του Ντανφέρμλιν
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Βασίλειο της Σκωτίας
Eορτασμός αγίου16 Νοεμβρίου[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακυβερνώσα βασίλισσα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας (από 1069)[6][7]
ΤέκναΜαρία της Σκωτίας, κόμισσα της Βουλώνης[6]
Εδμόνδος της Σκωτίας[8][6]
Έθελρεντ της Σκωτίας[8]
Έντγκαρ της Σκωτίας[6]
Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας[8][6]
Ματθίλδη της Σκωτίας[6]
Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας[6]
Edward of Scotland[8]
ΓονείςΕδουάρδος ο εξόριστος[6] και Αγκάθα, σύζυγος του Έντουαρντ του Εξορίστου[6]
ΑδέλφιαCristina, daughter of Edward the Exile
Έντγκαρ Έθελινγκ
ΟικογένειαΟίκος του Ουέσσεξ
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Αγία Μαργαρίτα της Σκωτίας (αγγλικά: Saint Margaret of Scotland, 10 Ιουνίου 104716 Νοεμβρίου 1093), γνωστή και ως Μαργαρίτα του Ουέσσεξ, ήταν Αγγλίδα πριγκίπισσα του Οίκου του Ουέσσεξ και βασίλισσα της Σκωτίας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Ουγγαρία και ήταν κόρη του Εδουάρδου του Eξορίστου και της Άγκαθα, εγγονή του βασιλιά Εδμόνδου του Σιδηρόπλευρου και αδελφή του Έντγκαρ Έθελινγκ που βασίλευσε σύντομα. Είχε και μια αδελφή, την Χριστίνα.

Επιστροφή στην Αγγλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επέστρεψε στην Αγγλία με την οικογένειά της, όταν ο πατέρας της ανακλήθηκε για να διαδεχθεί τον θείο του, Εδουάρδο τον Εξομολογητή, που ήταν άτεκνος. Αμέσως μετά την απόβασή τους, ο Εδουάρδος ο Εξόριστος πέθανε από άγνωστα αίτια και η οικογένεια παρέμεινε στην αγγλική Αυλή, με τον Έντγκαρ Έθελινγκ να είναι ο επόμενος διάδοχος. Όμως, όταν ο βασιλιάς Εδουάρδος πέθανε το 1066, το βασιλικό συμβούλιο εξέλεξε τον Χάραλντ Γκόντγουινσον, πιθανώς επειδή ο Έντγκαρ θεωρήθηκε πολύ νέος.

Άνοδος των Νορμανδών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγους μήνες αργότερα, ο Χάραλντ Β΄ ηττήθηκε στη μάχη του Χέιστινγκς από τον Γουλιέλμο, Δούκα της Νορμανδίας, και το συμβούλιο εξέλεξε τον Έντγκαρ Έθελινγκ βασιλιά της Αγγλίας. Κατά την επέλαση των νικητών Νορμανδών στο Λονδίνο, ο Γουλιέλμος απομάκρυνε τον Έντγκαρ και τον έστειλε στη Νορμανδία, αλλά τον έφερε πίσω το 1068. Έπειτα, ο Έντγκαρ, η Μαργαρίτα, η Χριστίνα και η μητέρα τους έφυγαν για το βορρά, στη Νορθουμβρία.

Παραμονή στη Σκωτία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύντομα, η χήρα Άγκαθα αποφάσισε να πάρει τα παιδιά της και να επιστρέψει στην Ευρώπη, αλλά μια θύελλα την έριξε στις ακτές της Σκωτίας, στο σημείο που είναι σήμερα γνωστό ως "Ελπίδα της Αγίας Μαργαρίτας" (Saint Margaret's Hope). Ο Μάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας τους παρείχε καταφύγιο. Σύμφωνα με κάποιες μεσαιωνικές πηγές, ο αρραβώνας της Μαργαρίτας και του Μάλκολμ είχε κανονιστεί πριν από εννέα χρόνια, ενώ άλλοι χρονικογράφοι ισχυρίστηκαν ότι η πρώτη τους συνάντηση έγινε περίπου το 1070, μετά τις στρατιωτικές ενέργειες του Γουλιέλμου του Κατακτητή κατά των Σκώτων.

Βασίλισσα της Σκωτίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάλκολμ Γ΄ ήταν χήρος με δύο γιούς, τον Ντάνκαν και τον Ντόναλντ, και είχε την επιθυμία να παντρευτεί ένα μέλος της παλιάς αγγλικής βασιλικής οικογένειας. Ο γάμος ετελέσθη το 1070. Έπειτα, ο Μάλκολμ προχώρησε σε επιδρομές στη Νορθουμβρία για να υποστηρίξει το δικαίωμα του κουνιάδου του, Έντγκαρ, στον αγγλικό θρόνο και να αυξήσει την ισχύ της Σκωτίας. Οι ενέργειές του αυτές δεν έφεραν αποτέλεσμα, παρά την καταστροφή της περιοχής. Η Μαργαρίτα ήταν πολύ αγαπητή στο λαό της Σκωτίας για την ευλάβεια και τη φιλανθρωπία της, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό βίο της. Ασχολήθηκε πρώτη με την θρησκευτική μεταρρύθμιση και την σύζευξη των θρησκευτικών παραδόσεων και λατρείας των Σκώτων με της Ρώμης και άλλων ευρωπαϊκών βασιλείων. Πηγές απεικονίζουν τη Μαργαρίτα ως ευλαβή, αγνή και δυνατή ηγεμόνα, που προνοούσε για τους φτωχούς και τα ορφανά παιδιά. Το 1072 προσκάλεσε το Τάγμα των Βενεδικτίνων να ιδρύσει μονή στο Ντανφέρμλιν και εγκατέστησε μεταφορικά πλοιάρια για την προσέλευση προσκυνητών από τον Κόλπο Φορθ στον Καθεδρικό του Αγίου Ανδρέα στο Φάιφ. Επίσης, ανέλαβε την ανακαίνιση του Αββαείου της Αϊόνα και χρησιμοποίησε μια σπηλιά στις όχθες του Τάουερ Μπερν στο Ντανφέρμλιν ως τόπο λατρείας και προσευχής. Ακόμη, μεσολάβησε για την απελευθέρωση εξορίστων συμπατριωτών της που καταναγκάστηκαν σε δουλοπαροικία μετά την νορμανδική κατάκτηση.

Είχε, ακόμη, μεγάλη επιρροή στην οικογένειά της, ιδίως στο σύζυγό της και στον γιο της, μετέπειτα βασιλιά Δαυίδ Α΄, ως προς την προσήλωση των ηγεμόνων στη δικαιοσύνη και ευσέβεια. Ο Μάλκολμ Γ΄ ήταν αγράμματος και μάλλον άξεστος, ενώ δεν συμμεριζόταν τη θρησκευτικότητα της Μαργαρίτας και αγνοούσε την επίδραση που είχε στους Σκωτσέζους, όμως θαύμαζε τη σύζυγό του και δεν την καταπίεσε.

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ο Μάλκολμ Γ΄ και ο μεγαλύτερος γιος τους, Εδουάρδος, δολοφονήθηκαν στη μάχη του Άνικ εναντίον των Άγγλων, στις 13 Νοεμβρίου 1093, ο δεύτερος γιος της Εδμόνδος ανέλαβε να της γνωστοποιήσει το τραγικό γεγονός. Η Μαργαρίτα αρρώστησε και πέθανε σε τρεις μέρες από την λύπη της, σε ηλικία μόλις 48 ετών. Τάφηκε στο βωμό του Αββαείου του Ντανφέρμλιν στο πλευρό του συζύγου της.

Αγιοποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αγιοποιήθηκε από την Καθολική εκκλησία και συγκεκριμένα από τον Πάπα Ιννοκέντιο Δ΄ (1250), λόγω του έντιμου χριστιανικού της βίου. Θεωρείται η προστάτιδα της Σκωτίας και αναγνωρίζεται ως αγία από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την Αγγλικανική Κοινωνία, την Επισκοπική Εκκλησία της Σκωτίας και την Επισκοπική Εκκλησία των ΗΠΑ. Η μνήμη της τιμάται στις 16 Νοεμβρίου. Πολλές εκκλησίες είναι αφιερωμένες στη λατρεία της, όπως το Παρεκκλήσιο της Αγίας Μαργαρίτας στο Κάστρο του Εδιμβούργου, το οποίο εγκαθίδρυσε ο γιος της, Δαυίδ Α΄.

Μεταφορά των λειψάνων της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αγιοποίηση της Μαργαρίτας, η σορός της και η σορός του Μάλκολμ Γ΄ εξετάφησαν και τοποθετήθηκαν σε καινούργια λειψανοθήκη στο Αββαείο του Ντανφέρμλιν. Το 1560 η Μαρία της Σκωτίας μετέφερε την κάρα της Αγίας Μαργαρίτας στο Κάστρο του Εδιμβούργου για να τη βοηθήσει στη γέννα της. Το 1597 η κάρα βρέθηκε στα χέρια Ιησουιτών στο Κολλέγιο των Σκώτων στο Ντουαί της Γαλλίας, αλλά χάθηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση. Τα λείψανα της Μαργαρίτας και του Μάλκολμ Γ΄ μεταφέρθηκαν στο Εσκοριάλ της Ισπανίας από τον Φίλιππο Β΄, αλλά η σημερινή τοποθεσία τους είναι άγνωστη.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαργαρίτα και ο Μάλκολμ Γ΄ απέκτησαν 8 παιδιά: