Αγήνωρ Αστεριάδης
| Αγήνωρ Αστεριάδης | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αγήνωρ Αστεριάδης (Ελληνικά)[1] |
| Γέννηση | 1898[2][3][4] Λάρισα[1] |
| Θάνατος | 17 Δεκεμβρίου 1977 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1915, 1921)[1] |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[1], χαράκτης[1] και αγιογράφος |
Ο Αγήνωρ Αστεριάδης (Λάρισα, 1898 – Αθήνα, 17 Δεκεμβρίου 1977) ήταν Έλληνας ζωγράφος, αγιογράφος και χαράκτης της «Γενιάς του Τριάντα».
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1915 έως το 1921, με δασκάλους τον Ροϊλό, τον Ιακωβίδη, τον Βικάτο και τον Μαθιόπουλο.[5] Εργάστηκε στη διαφημιστική εταιρεία Geo. Το 1925 διορίστηκε καθηγητής ιχνογραφίας στο γυμνάσιο των Γρεβενών.[6] Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, συμμετείχε στην ίδρυση του πρωτοποριακού καλλιτεχνικού ομίλου «Ομάς Τέχνη». Καλλιτέχνης σεμνός αλλά και πρωτοπόρος, προσπάθησε να συνδυάσει στο έργο του την ελληνική λαϊκή παράδοση, το πνεύμα της βυζαντινής αγιογραφίας και τα διδάγματα του κυβισμού και των άλλων εικαστικών ρευμάτων των αρχών του 20ού αι. Τα ζωγραφικά του έργα είναι συνήθως δισδιάστατα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ρεαλιστικά. Όσο για την θεματογραφία του, αυτή ποικίλει από την ύπαιθρο και το αστικό τοπίο, έως την ανθρώπινη φύση.
Το 1974 παρουσίασε έργα του στην γκαλερί «΄Ωρα» στην Αθήνα. Το 1976, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση. Συμμετείχε επίσης σε πολλές άλλες εκθέσεις εντός και εκτός Ελλάδας (Ρώμη, Οττάβα, Βελιγράδι, Μόσχα, Βουκουρέστι, Λουγκάνο, Μπουένος Άιρες, Μπιενάλε του Σάο Πάολο, Μπιενάλε Αλεξανδρείας, κ.ά.).
Μετά τον θάνατό του, εκθέσεις έργων του πραγματοποιήθηκαν στην πατρίδα του, την Λάρισα (1984), στην Αθήνα (1987, Γκαλερί «Υάκινθος»· 1998, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων) και στην Πάτρα (1998).
Εκτός από την ζωγραφική, την αγιογραφία και την χαρακτική, ο Αστεριάδης ασχολήθηκε και με την εικονογράφηση βιβλίων, αρχής γενομένης από τα Παιδικά σχέδια, που εξέδωσε το 1933 με τον συνάδελφό του Σπύρο Βασιλείου. Εικονογράφησε επίσης τα Νεοελληνικά Αναγνώσματα για το Γυμνάσιο (1950), το βιβλίο Στο Μυστρά των Παλαιολόγων της Ελένης Βαλαβάνη (εκδ. Δωδώνη, Αθήνα 1971), κ.ά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 dp
.iset .gr /en /artist /view .html?id=989. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020. - ↑ Faceted Application of Subject Terminology. 1727077. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Artnet. agenor-asteriadis. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ DACS register. 554302e2-cb24-e111-9c2b-000c29604b72.
- ↑ Λυδάκης, Στέλιος. οι έλληνες Ναΐφ ζωγράφοι. Αθήνα: Ίδρυμα Παναγιώτη & Έφης Μιχελή. σελ. 237.
- ↑ Νίκος Ζίας, «Αστεριάδης Αγήνωρ», Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών: ζωγράφοι-γλύπτες-χαράκτες, τομ.1, εκδ.Μέλισσα, Αθήνα, 1998, σελ.112
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νίκος Ζίας, «Αστεριάδης Αγήνωρ», Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών: ζωγράφοι-γλύπτες-χαράκτες, τομ.1, εκδ.Μέλισσα, Αθήνα, 1998, σελ.112-114
Ενδεικτική βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Α. Αστεριάδης, Το σπίτι του Σβαρτς στ' Αμπελάκια, Αθήνα 1928. (Επανέκδοση από την Γκαλερί «Ώρα», Αθήνα 1974.)
- Ν. Γρηγοράκης, Αγήνωρ Αστεριάδης (1898-1977), Χαρακτική (1924-1968), εκδ. Υάκινθος, Αθήνα 1987.
- Μ. Βλάχος και Ε. Οράτη, Αγήνωρ Αστεριάδης. Ζωγραφική – Χαρακτική, έκδοση του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, Αθήνα 1998. ISBN 960-7401-08-5.
- Σ. Λυδάκης, οι έλληνες Ναΐφ ζωγράφοι. Αθήνα: Ίδρυμα Παναγιώτη & Έφης Μιχελή. σελ. 237.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ελληνική χαρακτικ— Μικρό βιογραφικό από το ΑΠΕ (με πολλά λάθη).
- www.agenorasteriadis.com
- Συλλογή έργων του Αγήνωρος Αστεριάδη στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας
|