ΑΣ Σαιντ-Ετιέν

ΑΣ Σαιντ-Ετιέν
Επίσημη ονομασία	Association sportive de Saint-Étienne Loire, Amicale des employés de la Société des magasins Casino, Amicale Sporting Club, Association sportive stéphanoise και Association sportive de Saint-Étienne
Προσωνύμιο	Οι πράσινοι, Στεφανουά και Σαιντέ
Ίδρυση	1919
Έδρα	Σαιντ-Ετιέν και L'Étrat, Γαλλία
Στάδιο	Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ, Σαιντ-Ετιέν
Πρόεδρος	Thomas Schmider, Μπερνάρ Καϊασσό και Ρολάν Ρομεγιέρ
Προπονητής	Ολιβιέ Νταλ'Ογκλιό
Πρωτάθλημα	Λιγκ 2
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση	Δεύτ. εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
	Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
	wikidata (π • σ • ε )

Η Σαιντ-Ετιέν (γαλλικά: Association Sportive de Saint-Étienne, γαλλική προφορά: Ασοσιασιόν Σπορτίβ ντε Σαιντ-Ετιέν), γνωστή και ως ΑΣΣΕ ή ΑΣ Σαιντ-Ετιέν, είναι ένα γαλλικό ποδοσφαιρικό σωματείο που ιδρύθηκε το 1919 στην ομώνυμη πόλη της ΝΑ Γαλλίας. Η ομάδα αγωνίζεται στο πάντα κατάμεστο Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ (γνωστό και ως "le Chaudron" (το Καζάνι) αλλά και "l'enfer vert" (Πράσινη Κόλαση) και θεωρείται από τα σημαντικότερα και πιο επιτυχημένα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας, καθώς έχει κατακτήσει 10 Πρωταθλήματα. Παραδοσιακή είναι η αντιπαλότητά της με την Ολιμπίκ Λυών, της γειτονικής πόλης Λυών, και το μεταξύ τους ντέρμπι χαρακτηρίζεται ως των ντέρμπι μεταξύ των πλουσίων (Ολιμπίκ Λυών) και των εργατών (Σαιντ-Ετιέν).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίδρυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σαιντ-Ετιέν έχει εργατικές ρίζες, καθώς δημιουργήθηκε αρχικά το 1919 από μέλη της Amicale des employés de la Société des magasins Casino: δηλαδή τα μέλη του σωματείου εργαζομένων της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Καζινό). Το πράσινο χρώμα της επιχείρησης στην οποία εργάζονταν οι ιδρυτές της ομάδας, υιοθετήθηκε για τις φανέλες της ομάδας. Αργότερα, το 1920 αφαιρέθηκε από την επωνυμία το λογότυπο Καζινό αλλά προκειμένου να διατηρηθούν τα αρχικά A.S.C, μετονομάστηκε η ομάδα σε Amical Sporting Club. Η επόμενη μετονομασία του συλλόγου σημειώθηκε το 1928 όταν ο Pierre Guichard ( υιός του ιδιοκτήτη της αλυσίδας καταστημάτων Καζινό, Geoffroy Guichard ) ανέλαβε τη διοίκηση της ομάδας και τη μετονόμασε σε Association Sportive Stéphanoise. Τέλος, το 1933, η ομάδα έγινε επαγγελματική και έκτοτε ονομάζεται: Association Sportive de Saint-Étienne. Η Σαντ-Ετιέν ανέβηκε για πρώτη φορά στην κορυφαία ποδοσφαιρική κατηγορία της Γαλλίας το 1937. Μέχρι τη δεκαετία του 1970 το σωματείο διατηρούσε πολύ στενή σχέση με το ομόχρωμο Σκωτσέζικο σωματείο της Σέλτικ Γλασκώβης.

Το απόγειο της Δόξας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ΑΣ Σαιντ-Ετιέν κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο το Κύπελλο Charles Drago, το 1955. Τρία χρόνια αργότερα στέφτηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Γαλλίας και αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε ευρωπαική διοργάνωση ερχόμενη αντιμέτωπη με τη Σκωτσέζικη Ρέιντζερς. Το 1961 ανέλαβε την προεδρία της ομάδας ο Roger Rocher και την επόμενη χρονιά η Σεντ Ετιέν κατέκτησε το κύπελλο Γαλλίας αλλά πραγματοποίησε απογοητευτική πορεία στο πρωτάθλημα και τελικώς υποβιβάστηκε. Επανήλθε δυναμικά ένα χρόνο αργότερα, κατακτώντας μάλιστα το πρωτάθλημα του 1964 αλλά και αυτά των ετών 1967-1970. Παράλληλα στέφθηκε κυπελλούχος Γαλλίας το 1967 και 1970. Τη δεκαετία του 70, η ομάδα (με τον Robert Herbin στον πάγκο από το 1972) συνέχισε να κατακτά τίτλους (ντάμπλ το 1974 και 1976) ενώ έφτασε και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών όπου ηττήθηκε από την Μπάγερν Μονάχου. Το κύπελλο του 1977 και το πρωτάθλημα του 1981 υπήρξαν τα τελευταία τρόπαια του συλλόγου. Την τριετία 1979-1982 αγωνίστηκε στην ομάδα, ο Μισέλ Πλατινί, ο κορυφαίος Γάλλος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.

Η Παρακμή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1982, το ξέσπασμα ενός σοβαρού οικονομικού σκανδάλου οδήγησε τον πρόεδρο του σωματείου, Roger Rocher, στη φυλακή και την ομάδα στην αγωνιστική παρακμή και τον υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία. Η επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία σημειώθηκε το 1999, με τη Σαιντ-Ετιέν να τερματίζει στην 6η θέση. Ωστόσο τα προβλήματα της ομάδας δεν είχαν τελειωμό καθώς το 2001 απεδείχθη ότι τόσο ο Βραζιλιάνος επιθετικός της ομάδας, ο Άλεξ, όσο και ο Ουκρανός τερματοφύλακας, Μαξίμ Λεβίτσκι, αγωνίζονταν με πλαστά διαβατήρια Πορτογαλίας και Ελλάδας αντιστοίχως. Μετά από πολύμηνη δικαστική διερεύνηση, οι παίκτες τιμωρήθηκαν με 4μηνο αποκλεισμό από όλες τις διοργανώσεις και από την ομάδα αφαιρέθηκαν 7 βαθμοί, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί εκ νέου στη Β’ Εθνική (Λιγκ 2). Η ομάδα επανήλθε στα μεγάλα σαλόνια το 2004, κατέκτησε την 6η θέση και μαζί τη συμμετοχή της στο Κύπελλο Ιντερτότο. Η ομάδα γνωρίζει έναν ακόμη υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία, μετά από το παιχνίδι της με την Οσέρ, η οποία νίκησε με 4-5 στα πέναλτι, υποβιβάζοντας τους "Στεφανουά", τον Μάϊο του 2022.

Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ, στο Σαιντ-Ετιέν, το 2007.

Το Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ αποτελεί από το 1931 το γήπεδο στο οποίο αγωνίζεται η ΑΣ Σαντ-Ετιέν. Το ματς που το εγκαινίασε έλαβε χώρα στις 13 Σεπτεμβρίου 1931 με αντίπαλο την ΑΣ Κάννες σε φιλικό αγώνα. Το Σταντ Ζοφρουά Γκισάρ ανήκει στη δημοτική αρχή της πόλης. Το γήπεδο γνωρίζει την πρώτη του ανακαίνιση, με την ευκαιρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998. Το Chaudron γίνεται με αυτό τον τρόπο το έβδομο μεγαλύτερο, από πλευράς χωρητικότητας, γήπεδο στη Γαλλία, με μια χωρητικότητα 35.616 θέσεων. Ωστόσο, δεν βρίσκεται ανάμεσα στα γήπεδα που η UEFA έχει αξιολογήσει με 5 αστέρια. Το Σταντ Ζοφρουά Γκισάρ αποτελεί αντικείμενο από το 2009 αρκετών προσπαθειών που στοχεύουν στο κλείσιμο ορισμένων κερκίδων ή στην αύξηση της χωρητικότητάς του. Στις 21 Οκτωβρίου 2010, το δημοτικό συμβούλιο υιοθετεί ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης του Ζοφρουά Γκισάρ, στο οποίο περιλαμβάνονται το κλείσιμο των τριών από τις τέσσερις κερκίδες του γηπέδου και μια χωρητικότητα που θα φτάνει τις 41.000 θέσεις^[6]. Το Σταντ Ζοφρουά Γκισάρ θα ανακαινιστεί προσεχώς καθώς πρόκειται να φιλοξενήσει ορισμένους αγώνες του Euro 2016.

Πριν από την ανακαίνιση του Στάδιο Ζοφρουά Γκισάρ για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1998, το ρεκόρ προσέλευσης καταρρίπτεται στις 11 Μαΐου 1985 στη διάρκεια ενός αγώνα με τη Λιλ ΟΣΚ, με 47.747 θεατές παρόντες για να παρακολουθήσουν αυτό τον αγώνα^[7].

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίσεις του συλλόγου ΑΣ Σαιντ-Ετιέν^[8] σε επίσημους αγώνες
Εγχώριοι αγώνες	Διεθνείς αγώνες
Πρωτάθλημα Γαλλίας^[9] (10): Πρωταθλήματα: 1957, 1964, 1967, 1968, 1969, 1970, 1974, 1975, 1976, 1981 Φιναλίστ: 1946, 1971, 1982 Κύπελλο Γαλλίας (6): Κύπελλα: 1962, 1968, 1970, 1974, 1975, 1977 Φιναλίστ: 1960, 1981, 1982 Καλύτερη απόδοση: Ντάμπλς (4) το 1968, 1970, 1974, 1975 Λιγκ Καπ Γαλλίας (1): Κύπελλα: 2013 Σούπερ καπ Γαλλίας (Challenge / Trophée des champions) (5): Κύπελλα: 1957, 1962, 1967, 1968, 1969 Λιγκ 2 (3): Πρωταθλήματα: 1963, 1999, 2004 Φιναλίστ: 1938, 1986 Coupe Charles Drago (2): Κύπελλα: 1955, 1958	Τσάμπιονς Λιγκ: Φιναλίστ: 1976 Ημιτελικοί: 1975 Καλύτερη απόδοση: και οι προημιτελικοί το 1977 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: Καλύτερη απόδοση: προημιτελικοί 1980, 1981

Προπονητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προπονητές από το 1933 έως το 1972^[10]
ΑΑ	Όνομα	Περίοδος
1	Albert Locke	1933
2	Harold Rivers	1934
3	William Duckworth	1934–1935
4	Zoltán Vágó	1936–1937
5	William Duckworth	1936–1940
6	Émile Cabannes	1940–1943
7	Ignace Tax	1943–1950
8	Jean Snella	1950–1959
9	René Vernier	1959–1960
10	François Wicart	1960–1961
11	Henri Guérin	1961–1962
12	François Wicart	1962–1963
13	Jean Snella	1963–1967
14	Albert Batteux	1 Ιουλ. 1967–30 Ιουν. 1972

Προπονητές από το 1972 έως το 2000^[10]
ΑΑ	Όνομα	Περίοδος
15	Robert Herbin	1 Ιουλ. 1972–1 Φεβ. 1983
16	Guy Briet	1983
17	Jean Djorkaeff	1983–1984
18	Robert Philippe	1984
19	Χένρικ Κάσπερτσακ	1984–1987
20	Robert Herbin	1 Ιουλ. 1987–30 Ιουν. 1990
21	Christian Sarramagna	1 Ιουλ. 1989–30 Ιουν. 1992
22	Jacques Santini	1 Ιουλ. 1992–30 Ιουν. 1994
23	Ελί Μποπ	1994–1996
24	Maxime Bossis	1996
25	Dominique Bathenay	30 Ιουν. 1996–1996
26	Pierre Mankowski	1996–1997
27	Pierre Repellini	1 Ιουλ. 1997–30 Ιουν. 1998
28	Ρομπέρ Νουζαρέ	1 Ιουλ. 1998–30 Σεπτ. 2000

Προπονητές από το 2000 έως το 2013^[10]
ΑΑ	Όνομα	Περίοδος
29	Gérard Soler	2000
30	John Toshack	1 Οκτ. 2000–30 Δεκ. 2000
31	Rudi Garcia και Jean-Guy Wallemme	5 Ιαν. 2001–30 Ιουν. 2001
32	Alain Michel	1 Ιουλ. 2001–9 Οκτ. 2001
33	Frédéric Antonetti	9 Οκτ. 2001–30 Ιουν. 2004
34	Élie Baup	7 Ιουν. 2004–30 Ιουν. 2006
35	Ivan Hašek	1 Ιουλ. 2006–30 Ιουν. 2007
36	Laurent Roussey	1 Ιουλ. 2007–10 Νοε. 2008
37	Alain Perrin	11 Νοε. 2008–15 Δεκ. 2009
38	Κριστόφ Γκαλτιέ	15 Δεκ. 2009–