Όρος Ίδη (Τρωάδα)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°42′N 26°50′E / 39.700°N 26.833°E / 39.700; 26.833

Όρος Ίδη
Χάρτης με την τοποθεσία του Όρους Ίδη.
Γεωγραφία
Υψόμετρο1.774 μ., Κορυφή Καρατάς
Έκταση700 km²
Διοίκηση
Χώρα Τουρκία
ΠεριοχήΜαρμαρά
ΕπαρχίεςΜπαλικεσίρ, Τσανάκκαλε

Το Όρος Ίδη εν ΤρωάδαΦρυγική Ίδη, ως αντίθεση με την Κρητική Ίδη), σημερινό Καζ Νταγ (στα τουρκικά Kaz Dağı), είναι οροσειρά (1774 μ. ύψος η υψηλότερη κορυφή της) της Μυσίας, στη Μικρά Ασία, η οποία οριοθετεί την περιοχή της Τροίας. Υψηλότερες κορυφές της είναι ο Κότυλος και ο Γάργαρος. Η τελευταία είναι συχνά χιονισμένη. Το άκρο της οροσειράς με κατεύθυνση την Τρωάδα είναι γνωστό ως Λέκτος.

Μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι προερχόμενοι μύθοι από τα ομηρικά κείμενα και τον Κύκλο το καθιστούν ως το θέατρο σειράς μυθολογικών γεγονότων:

  • ο Τρώας πρίγκιπας Γανυμήδης απήχθη εκεί από τον Δία,
  • η Αφροδίτη συνάντησε εκεί τον θνητό Αγχίση,
  • ο Ερμαφρόδιτος, υιός του Ερμή και της Αφροδίτης ανετράφη εκεί έως και την εφηβεία του, λίγο πριν από τη συνάντησή του με τη νύμφη Σαλμακίδα.
  • ο Πάρις, υιός του βασιλέα Πριάμου, αφέθηκε εκεί μετά τη γέννησή του, ενώ, αργότερα, γνώρισε εκεί τη μέλλουσα σύζυγό του, τη νύμφη Οινώνη. Στην ίδια αυτή τοποθεσία ήταν όπου και απέδωσε τη διάσημη κρίση του. Ο Πάρις ζήτησε από τους υπηρέτες του να τον μεταφέρουν ως το Όρος Ίδη όταν χτυπήθηκε από βέλος προερχόμενο από το τόξο του Ηρακλή το οποίο και βρισκόταν στα χέρια του Φιλοκτήτη και όπου η Οινώνη του είχε υποσχεθεί να τον θεραπεύσει. Η νύμφη, ωστόσο, αρνήθηκε να προσφέρει βοήθεια σε αυτόν ο οποίος την είχε εγκαταλείψει προ δεκαεννέα ετών και έστειλε τον πρώην σύζυγό της να ξεψυχήσει στην Τροία. Στη συνέχεια, ούσα μετανιωμένη γι'αυτήν της την ενέργεια, κρεμάστηκε.
  • οι Θεοί του Ολύμπου εγκαταστάθηκαν εκεί προκειμένου να παρακολουθήσουν την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου.

Η τοποθεσία ήταν, επίσης, ιερό αφιερωμένο στην Ήρα και την Κυβέλη. Η τελευταία ήταν επίσης γνωστή ως Mater deum magna Idaea, «Μεγάλη Μητέρα των Θεών, Θεά της Ίδης». Φέρεται να εγκαταστάθηκε εκεί τον 7ο αιώνα π.Χ., αφότου εγκατέλειψε την Πεσσινούντα, στη Γαλατία.

Οι ποταμοί Σκάμανδρος, Σιμόεις και Γρανικός πηγάζουν στη συγκεκριμένη οροσειρά, καθώς και αριθμός μικρότερων ποταμών και ρεμάτων. Ο Όμηρος χαρακτηρίζει την Οροσειρά ως «Ίδη με τις χίλιες πηγές» (Ιλιάδα, ΙΔ΄, 307). Οι πλαγιές των όρων είναι καλυμμένες από δάση τα οποία φιλοξενούν μεγάλο αριθμό άγριων ζώων, με αποτέλεσμα η Ίδη να χαρακτηρίζεται, επίσης, ως «μητέρα των κτηνών» (Ιλιάδα, ΙΔ΄, 283).

Η ονομασία «Ίδη» αναφέρεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, για τον ορισμό του συνόλου της Τρωάδας (Ιλιάδα, ΙΒ΄, 14).[1]

Μία εκ των κορυφών της Ίδης, η Φαλάκρα (λέγεται πως η ονομασία της προήλθε από την εποχή κατά την οποία τα δάση της αποψιλώθηκαν για την προμήθεια σε ξυλεία της κατασκευής στόλου από τον Φέρεκλο για λογαριασμό του Πάρη, προκειμένου ο τελευταίος να μεταβεί στην Ελλάδα, ενώ ο πατέρας του, Πρίαμος, είχε μόλις καταστεί βασιλέας της Τροίας, έπειτα από τον θάνατο του Λαομέδοντα[2][3][4][5][6][7][8].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Çoban, Ramazan Volkan. İda Dağı'ndan Kaz Dağına; Yöre Anlatılarının Karşılaştırmalı Mitoloji Tarafından İncelenmesi, III. Ulusal Kazdağları Sempozyumu (Balıkesir, 2012)
  2. Homère, Iliade [λεπτομέρεια των εκδόσεων] [διαδικτυακή ανάγνωση], V, 59-68.
  3. Darès le Phrygien, Histoire de la destruction de Troie [λεπτομέρεια των εκδόσεων] [διαδικτυακή ανάγνωση], VIII.
  4. Σχόλιον του Τζέτζη σχετικά με τον Λυκόφρωνα, 24, Κρίστιαν Γκότφριντ Μύλερ (1811). Ισαάκιου και Ιωάννου του τζέτζου Σχόλια εις Λυκόφρονα (στα Αρχαία Ελληνικά). Λειψία: Sumtibus F.C.G. Vogelii. σελίδες 316–317 (402–403). .
  5. Σχόλιον του Τζέτζη σχετικά με τον Λυκόφρωνα, 1170, Κρίστιαν Γκότφριντ Μύλερ (1811). Ισαάκιου και Ιωάννου του τζέτζου Σχόλια εις Λυκόφρονα (στα Αρχαία Ελληνικά). Λειψία: Sumtibus F.C.G. Vogelii. σελίδες 943–944 (997–998). .
  6. Lycophron, Alexandra, [διαδικτυακή ανάγνωση] [διαδικτυακή ανάγνωση], 1170.
  7. Σχόλιον επί της Ιλιάδος του Ομήρου, Άσμα 14, 284 (β). Δείτε Gulielmus Dindorfius (1875). Scholia Graeca in Homeri Iliadem (PDF) (στα Αρχαία Ελληνικά). 2. Λονδίνο: A. Macmillan et Socios. σελ. 226 (235). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2016. .
  8. Coluthos, L'Enlèvement d'Hélène [λεπτομέρεια των εκδόσεων] [διαδικτυακή ανάγνωση], 196-199.