Όλντενμπουργκ
Συντεταγμένες: 53°8′38″N 8°12′50″E / 53.14389°N 8.21389°E
| Όλντενμπουργκ | |
|---|---|
 |   |
| Βασικές πληροφορίες | |
| Χώρα: | Γερμανία |
| Δήμαρχος: | Γύργκεν Κρόγκμαν |
| Πληθυσμός: | 172.830[1] |
| Υψόμετρο: | 4 |
| Τηλ. κωδικός: | 0441 |
| Ταχ. κώδικας: | 26001–26135 |
| Πιν. κυκλοφορίας: | OL |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 | |
| Όρια ευρύτερης διοικητικής οντότητας | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Όλντενμπουργκ (γερμανικά: Oldenburg) είναι πόλη στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας (Niedersachsen) στη Γερμανία. Στη γερμανική γλώσσα η επίσημη ονομασία της είναι "Oldenburg (Oldenburg)" ή "Oldenburg (Oldb)" (Όλντενμπουργκ της περιοχής Όλντενμπουργκ), ώστε να διακρίνεται από την ομώνυμη πόλη στο Χόλσταϊν.
Ο πληθυσμός της πόλης είναι περίπου 166.000 κάτοικοι[2] και ειναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη στην Κάτω Σαξονία μετά το Αννόβερο, το Μπράουνσβαϊγκ και το Οσναμπρύκ.
Βρίσκεται περίπου 45 χλμ. της Βρέμης και 100 χλμ. του Αμβούργου. Την πόλη διαρρέουν οι ποταμοί Χούντε (Hunte) και Χάαρεν (Haaren).
Κατά τη διάρκεια της γαλλικής προσάρτησης (1811-1813) στον πόλεμο του Ναπολέοντα εναντίον της Βρετανίας, ήταν επίσης γνωστή ως Le Vieux Bourg στα γαλλικά. Πριν από το τέλος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας (1918), ήταν το διοικητικό κέντρο και η κατοικία της δυναστείας του Όλντενμπουργκ, από την οποία καταγόταν και η Αμαλία της Ελλάδας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι αρχαιολογικές ενδείξεις αποκάλυψαν κατοίκηση του οικισμού από τον 8ο αιώνα αλλά ο πρώτος ευγενής που καταγράφεται επίσημα ήταν ο Έγκιλμαρ Α΄ του Όλντενμπουργκ, γενάρχης του Οίκου του Όλντενμπουργκ από τον οποίο κατάγονται πολλοί βασιλείς της σύγχρονης Ευρώπης. Το Όλντενμπουργκ έγινε η πρωτεύουσα αρχικά στην Κομητεία του Όλντενμπουργκ, κατόπιν στο Δουκάτο του Όλντενμπουργκ (1774- 1810), στο Μεγάλο Δουκάτο του Όλντενμπουργκ (1815–1918) και στο Ελεύθερος Κράτος του Όλντενμπουργκ (1918–1946)), ένα μικρό κράτος-σκιά της Χανσεατικής Βρέμης.[3] Την εποχή που ξέσπασε ο Τριακονταετής Πόλεμος τον 17ο αιώνα ήταν μια πλούσια πόλη με τον πληθυσμό να αυξάνεται συνέχεια, κατόπιν δέχτηκε μια σκληρή επιδημία (1667), αμέσως μετά καταστράφηκε από την φωτιά. Οι Δανοί βασιλείς που είχαν υπό την εξουσία τους το Όλντενμπουργκ αδιαφόρησαν και η πόλη έπεσε σε παρακμή. Μετά την λήξη της βασιλείας της Δανίας (1773) η πόλη οικοδομήθηκε ξανά σε Νεοκλασικό ρυθμό.[4]
Όταν έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και παραιτήθηκε ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας έληξε και η μοναρχία στο Όλντενμπουργκ και ο Φρειδερίκος Αύγουστος Β΄ του Όλντενμπουργκ παραιτήθηκε (11 Νοεμβρίου 1918). Το Όλντενμπουργκ εισήλθε στο Ελεύθερο Κράτος του Όλντενμπουργκ και έγινε η πρωτεύουσα του. Με τις εκλογές του 1928 το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα έλαβε το 9,8%, τον Σεπτέμβριο του 1930 στο 27.8% και κατόπιν στο 48.4% (29 Μάϊου 1932). Το Όλντενμπουργκ έγινε το επίκεντρο του Ναζιστικού κόμματος, ξεκίνησε ο Αρειανισμός της πόλης με δήμευση της περιουσίας των Εβραίων.[5] Όταν έληξε ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος μετήλθε στην Βρετανική ζώνη, στην πόλη είχε έδρα ο Βρετανικός στρατός. Πολλά στρατόπεδα μετακινήθηκαν στο Όλντενμπουργκ που υπέστη μόνο σε ποσοστό 1.4% καταστροφές από αεροπορικούς βομβαρδισμούς, με 42.000 πρόσφυγες ο αριθμός των κατοίκων ανήλθε στους 100.000.[6] Το Ελεύθερο Κράτος του Όλντενμπουργκ διαλύθηκε και εισήλθε στην Κάτω Σαξονία (1946).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Alle politisch selbständigen Gemeinden mit ausgewählten Merkmalen am 31.12.2022». (Γερμανικά) register of German municipalities (2022). Federal Statistical Office. 21 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Bevölkerung - Stadt Oldenburg Αρχειοθετήθηκε 2017-07-28 στο Wayback Machine., Stadt Oldenburg (Αποτελέσματα απογραφής 31.12.2016 Αρχειοθετήθηκε 2017-08-02 στο Wayback Machine.)
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Oldenburg". Encyclopædia Britannica. Vol. 20 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 72
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Oldenburg". Encyclopædia Britannica. Vol. 20 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 72
- ↑ Goldsmith, Martin (2014). Alex's Wake: A Voyage of Betrayal and a Journey of Remembrance. Da Capo Press. σσ. 44–46
- ↑ Ulrich Schneider: Niedersachsen 1945, σ. 95
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Goldsmith, Martin (2014). Alex's Wake: A Voyage of Betrayal and a Journey of Remembrance
- Ulrich Schneider: Niedersachsen 1945
|
