Άρης Καλαϊζής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άρης Καλαϊζής
Γέννηση1966[1][2][3]
Λειψία[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Ιδιότηταζωγράφος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Άρης Καλαϊτζής (Aris Kalaizis, 1966) είναι Γερμανός ζωγράφος ελληνικής καταγωγής. Γεννήθηκε στη Λειψία της Γερμανίας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άρης Καλαϊτζής, γιος Ελλήνων πολιτικών μεταναστών (Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949), μεγάλωσε στη Λειψία της Γερμανίας. Αφού πρώτα διδάχτηκε την τυπογραφική μέθοδο όφσετ και μετεκπαιδεύτηκε στην εκτύπωση φωτογραφίας, το 1992 άρχισε τις σπουδές του στη ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο Γραφικών Τεχνών και Τέχνης Βιβλίου της Λειψίας (Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig). Από εκεί αποφοίτησε με διακρίσεις το 1997. Την ίδια χρονιά έλαβε υποτροφία από το Κρατίδιο της Σαξωνίας και ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές (1997-2000) υπό την εποπτεία του Καθηγητή Άρνο Ρίνκ (Arno Rink).

The Floating Woman / Oil on canvas / 210 x 300 cm / 2018

To 2002 τιμήθηκε με το γερμανικό καλλιτεχνικό βραβείο των Τραπεζών Φόλκς και Ράιφφαϊσεν (Volksbank and Raiffeisenbank). Το 2005 στο Καλλιτεχνικό Εκθεσιακό Κέντρο του Μάρμπουργκ (Marburg) πραγματοποιήθηκε η κυριότερη ατομική του έκθεση, αναδρομική δέκα ετών καλλιτεχνικής πορείας. Το ίδιο έτος το έργο του έτυχε αναγνώρισης και στις ΗΠΑ (Award from the Ministry of Arts - The Greater Columbus Art Council). Το 2007 σήμανε για τον καλλιτέχνη την πρώτη του ατομική έκθεση στη Νέα Υόρκη. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός το 2010 με τη συμμετοχή του στην Μπιενάλε της Βενετίας (Mostra Internazionale di Architettura) και το 2011 με αυτή στην 4η Τριεννάλε της Γκουαντζού στην Κίνα στο Γκουανγκντόνγκ - Μουσείο Τέχνης. Την πιο ιδιαίτερη έκθεση με τίτλο «The Double View» παρουσίασε στο Ανακτορικό Μουσείο της πόλης Γκράιτζ (Greiz) της Γερμανίας (2011). Εκεί ο Άρης Καλαϊζής ενέταξε σε ένα σύγχρονο πλαίσιο τους ιστορικούς χώρους που συνάντησε.

Οι πίνακές του βρίσκονται σε διάφορες συλλογές σε όλο τον κόσμο. Ο Άρης Καλαϊτζής σχετίζεται κατά κάποιον τρόπο με τη Νέα Σχολή της Λειψίας (New Leipzig School), αν και δηλώνει ότι δε θεωρεί τον εαυτό του εκπρόσωπό της. Από το 2000 ζει και εργάζεται ως ζωγράφος στη Λειψία.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Make Believe, ελαιογραφία σε ξύλο, 59x80cm, 2009

Ο Άρης Καλαϊτζής, στα πρώτα στάδια της καλλιτεχνικής του πορείας επηρεάστηκε από τον καθηγητή του Άρνο Ρινκ, τον Ισπανό ζωγράφο του Μπαρόκ Χοσέ Ριμπέρα και το Βρετανό ζωγράφο Φράνσις Μπέικον.

Γενικότερα, οι πίνακές του, οι οποίοι είναι εμπνευσμένοι ως επί το πλείστον από τα όνειρα, σχεδιάζονται με τη βοήθεια διαφόρων φωτογραφιών. Αμέσως μετά την αρχική σύλληψη, ο Καλαϊτζής χτίζει ένα πραγματικό σκηνικό, το οποίο να μπορεί όσο το δυνατόν καλύτερα να εκφράσει αυτό που μέχρι τότε κινούνταν στη σφαίρα του φανταστικού, και κατόπιν το φωτογραφίζει. Η συγκεκριμένη φωτογραφία λειτουργεί ως βάση για το στήσιμο της σύνθεσης. Κάθε περιττό στοιχείο της παραλείπεται αργότερα στο στούντιο ώστε οι επιφάνειες και οι μορφές να είναι, στο βαθμό του δυνατού, αφηρημένες. Ο καλλιτέχνης, όπως έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του, στη συνέχεια καρφιτσώνει τη φωτογραφία πάνω από το κρεβάτι του και επιδίδεται σε ένα είδος ευλαβικού διαλογισμού. Σκοπός του διαλογισμού είναι να καταλήξει στον τρόπο διαχείρισης του υλικού - σκηνικού. Κατά αυτή τη φάση παραγωγής της εικόνας ο καλλιτέχνης απέχει εντελώς από το σχέδιο, από τη ζωγραφική καθεαυτή. Δε ζωγραφίζει, αλλά γράφει ένα σενάριο στο οποίο συμπεριλαμβάνονται όλες οι απαραίτητες παράμετροι (κουστούμια, στάση μορφών, δραματουργία κτλ). Στη συνέχεια, αφού ολοκληρώσει τη συγγραφή του σεναρίου, τραβά επιπλέον απαραίτητες φωτογραφίες.

Οι χαρακτήρες του, ως επί το πλείστον φίλοι ή απλοί γνώριμοι του καλλιτέχνη, καλούνται στο στούντιο για φωτογράφιση. Κατόπιν ο καλλιτέχνης καρφιτσώνει τις κατά μέσω όρο 6 με 12 φωτογραφίες στο καβαλέτο του. Αυτό σηματοδοτεί το πέρασμα στο στάδιο της ζωγραφικής. Μια τέτοιου είδους προσέγγιση διακρίνει τον καλλιτέχνη από πολλούς φωτορεαλιστές, καθώς οι δεύτεροι δεν εκβιάζουν μια νέα πραγματικότητα, όπως κάνει ο Άρης Καλαϊτζής.

Οι πίνακές του περιέχουν σουρεαλιστικά στοιχεία, αλλά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως αμιγώς σουρεαλιστικοί. Επίσης, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ρεαλιστικοί, παρά τα ρεαλιστικά τους στοιχεία. Έτσι, η Αμερικανίδα ιστορικός τέχνης Κάρολ Στρίκλαντ εισήγαγε για να τους περιγράψει τον όρο «Σοττορεαλισμό» (Sottorealism), με σεβασμό στο έργο του καλλιτέχνη. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο δοκίμιό της «Aris Kalaizis – Detour as a route to unity and order». «Sotto» σημαίνει «υπόγειος» ή «υποβόσκων» και υποδηλώνει μια καλά κρυμμένη μυστική «συμφωνία».

Το έργο του Καλαϊτζή περιέχει το στοιχείο της βίας. To αντιφατικό και συνάμα σαγηνευτικό στοιχείο του έργου του είναι το ότι, παρ όλη τη διαύγειά του, είναι ανοιχτό σε πολλές ερμηνείες και δεν αποχωρίζεται το πέπλο του μυστηρίου. Μερικά αντικείμενα και φιγούρες (η κόρη, η γυναίκα, οι φίλοι) συχνά επαναλαμβάνονται ακόμη και στον ίδιο πίνακα, και συμπλέκονται δημιουργώντας μία ιστορία. Ο καλλιτέχνης, όταν ρωτάται για τη διάσταση πραγματικότητας και φαντασίας, συχνά επικαλείται τα λόγια του σουρεαλιστή Αντρέ Μασόν: «δεν υπάρχει τίποτα πιο φανταστικό από την ίδια την πραγματικότητα».

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1997 Κρατική υποτροφία από το Κρατίδιο της Σαξωνίας
  • 2001 Καλλιτεχνικό βραβείο από τις Τράπεζες Volks και Raiffeisen
  • 2005 ΗΠΑ (Columbus, OH) Υποτροφία από το Υπουργείο Επιστημών και Τεχνών.
  • 2007 ISCP-Residency, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ.
  • 2016 Πεκίνο-Residency, Πεκίνο, Κίνα.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνεντεύξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Of Gradual Reconciliation, catalogue 1997
  • Athletik und Sinnmonarchie, catalogue, 2000
  • Brancard, catalogue, 2003
  • Uncertain Pursuits, catalogue, 2005
  • Rubbacord, catalogue, 2006
  • Making Sky, monograph with catalogue raisonné, 2009
  • The Double View, catalogue at the Schloßmuseum Greiz, 2011
  • The Fourth Guangzhou Triennial catalogue. Guangdong Museum of Art (China), Guangzhou, 2011

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 121614166. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. (Ολλανδικά) RKDartists. 465415. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. DACS register. 1e5e830e-06e9-e711-8b59-000c29e811b2. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]