Άννα της Δανίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άννα της Δανίας
Η Άννα της Δανίας σε έργο αποδιδόμενο στον Μάρκους Γκέερερτς το νεότερο, περ. 1612.
Βασιλική σύζυγος των Σκώτων
Περίοδος20 Αυγούστου 1589 – 2 Μαρτίου 1619
Στέψη17 Μαΐου 1590
Βασιλική σύζυγος της Αγγλίας
και της Ιρλανδίας
Στέψη25 Ιουλίου 1603
Γέννηση12 Δεκεμβρίου 1574 Κάστρο Σκάντερμποργκ, Σκάντερμποργκ, Δανία
Θάνατος2 Μαρτίου 1619, Παλάτι Χάμπτον Κορτ
Τόπος ταφήςΑββαείο του Ουεστμίνστερ, Λονδίνο, Αγγλία
ΣύζυγοςΙάκωβος Α΄ της Αγγλίας
ΕπίγονοιΕρρίκος Φρειδερίκος της Ουαλίας
Ελισάβετ
Κάρολος Α΄ της Αγγλίας
ΟίκοςΟίκος του Όλντενμπουργκ
ΠατέραςΦρειδερίκος Β΄ της Δανίας
ΜητέραΣοφία του Μεκλεμβούργου-Γκύστρο
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Για την Δανή πριγκίπισσα που έγινε Εκλέκτειρα της Σαξονίας, βλέπε Άννα της Δανίας, Εκλέκτειρα της Σαξονίας.

Η Άννα της Δανίας (Anna af Danmark, 12 Δεκεμβρίου 15742 Μαρτίου 1619) ήταν βασιλική σύζυγος της Σκωτίας, της Αγγλίας, και της Ιρλανδίας ως σύζυγος του Ιακώβου ΣΤ΄ της Σκωτίας & Α΄ της Αγγλίας.[1]

Δεύτερη κόρη του Φρειδερίκου Β΄ της Δανίας και της Σοφίας του Μεκλεμβούργου-Γκύστρο, η Άννα παντρεύτηκε τον Ιάκωβο το 1589 σε ηλικία 14 ετών και γέννησε τρία παιδιά τα οποία επιβίωσαν από την παιδική ηλικία, περιλαμβανομένου του Καρόλου Α΄ και της Ελισάβετ, Βασίλισσας της Βοημίας. Επέδειξε ανεξάρτητη πορεία και μια βούληση να χρησιμοποιεί την φατριακή κατάσταση της Σκωτίας στις συγκρούσεις της με τον Ιάκωβο για την επιμέλεια του γιου τους, Ερρίκου Φρειδερίκου, Πρίγκιπα της Ουαλίας, και την μεταχείριση της φίλης του Μπέατριξ Ρούθβεν. Η Άννα φαίνεται ότι αγαπούσε τον Ιάκωβο αρχικά, αλλά βαθμιαία το ζευγάρι απομακρύνθηκε και τελικά ζούσαν χωριστά, παρότι αμοιβαίος σεβασμός και ένας βαθμός στοργής επιβίωσε[2].

Στην Αγγλία, η Άννα στράφηκε από τις φατρίες της πολιτικής στην πατρωνία των τεχνών και δημιούργησε την δική της μεγαλοπρεπή αυλή, φιλοξενώντας ένα από τα πλουσιότερα πολιτιστικά σαλόνια στην Ευρώπη.[3] Μετά το 1612, εκείνη υπέφερε παρατεταμένες περιόδους ασθένειας και βαθμιαία αποσύρθηκε από το κέντρο της ζωής της αυλής. Το 1612 ο πρωτότοκος γιος της Ερρίκος Φρειδερίκος πέθανε σε ηλικία 18 ετών ενώ η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται, οπότε σταδιακά αποσύρθηκε από το δημόσιο βίο.

Πέθανε σε ηλικία 44 ετών από οίδημα. Αν και αναφερόταν ως Προτεστάντισσα την περίοδο του θανάτου της, στοιχεία ισχυρίζονται ότι ίσως είχε μεταστραφεί στον Καθολικισμό κάποια στιγμή στη ζωή της.[4]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Fictional portrayal[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Anne was portrayed in Pocahontas II: Journey to a New World. Finola Hughes was the voice actress for her.[5]


Notes[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Williams, 1, 201; Willson, 403.
  2. Stewart, 182, 300–301.
  3. Barroll, 15, 35, 109; "Although Anna had considerable personal freedom and her own court, she does not appear to have intervened so visibly against her husband in factional politics as she did in Scotland, and her support was not often sought. Where the Queen's court came into its own was as an artistic salon." Stewart, 183.
  4. Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι ανέφερε ότι είχε πεθάνει απορρίπτοντας τις Καθολικές πεποιθήσεις. "But, then," cautions historian John Leeds Barroll, "we are all familiar with the modern 'press release'. In Anna's day, too, there was much to be said for promulgating an official version of England's queen dying 'respectably'." Barroll, 172; A letter from Anne to Scipione Borghese of 31 July 1601 is "open in its embrace of Catholicism", according to McManus, 93.
  5. http://www.thecompletistgeek.com/pocahontas2.htm

References[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Akrigg, G.P.V ([1962] 1978 edition). Jacobean Pageant: or the Court of King James I. New York: Athenaeum; ISBN 0-689-70003-2.
  • Ackroyd, Peter (2006). Shakespeare: The Biography. London: Vintage; ISBN 0-7493-8655-X.
  • Barroll, J. Leeds (2001). Anna of Denmark, Queen of England: A Cultural Biography. Philadelphia: University of Pennsylvania; ISBN 0-8122-3574-6.
  • Cerasano, Susan, and Marion Wynne-Davies (1996). Renaissance Drama by Women: Texts and Documents. London and New York: Routledge; ISBN 0-415-09806-8.
  • Croft, Pauline (2003). King James. Basingstoke and New York: Palgrave Macmillan; ISBN 0-333-61395-3.
  • Fraser, Lady Antonia ([1996] 1997 edition). The Gunpowder Plot: Terror and Faith in 1605. London: Mandarin Paperbacks; ISBN 0-7493-2357-4.
  • Haynes, Alan ([1994] 2005 edition). The Gunpowder Plot. Stroud: Sutton Publishing; ISBN 0-7509-4215-0.
  • Hogge, Alice (2005). God's Secret Agents: Queen Elizabeth's Forbidden Priests and the Hatching of the Gunpowder Plot. London: Harper Collins; ISBN 0-00-715637-5.
  • McCrea, Scott (2005). The Case For Shakespeare: The End of the Authorship Question. Westport, Connecticut: Praeger/Greenwood; ISBN 0-275-98527-X.
  • McManus, Clare (2002). Women on the Renaissance Stage: Anna of Denmark and Female Masquing in the Stuart Court (1590–1619). Manchester: Manchester University Press; ISBN 0-7190-6092-3.
  • Sharpe, Kevin (1996). "Stuart Monarchy and Political Culture," in The Oxford Illustrated History of Tudor & Stuart Britain (ed. John S. Morrill). Oxford: Oxford University Press; ISBN 0-19-289327-0.
  • Stevenson, David (1997). Scotland's Last Royal Wedding: James VI and Anne of Denmark, Edinburgh, John Donald; ISBN 0 85976 451 6.
  • Stewart, Alan (2003). The Cradle King: A Life of James VI & 1. London: Chatto and Windus; ISBN 0-7011-6984-2.
  • Strickland, Agnes (1848). Lives of the Queens of England: From the Norman Conquest. Vol VII. Philadelphia: Lea and Blanchard. Original from Stanford University, digitised 20 April 2006. Full view at Google Books.; retrieved 10 May 2007.
  • Williams, Ethel Carleton (1970). Anne of Denmark. London: Longman; ISBN 0-582-12783-1.
  • Willson, David Harris ([1956] 1963 edition). King James VI & 1. London: Jonathan Cape Ltd; ISBN 0-224-60572-0.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βασιλικοί τίτλοι
Κενό
Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν
Henry Stuart
ως βασιλικός σύζυγος
Βασιλική σύζυγος της Σκωτίας
1589–1619
Κενό
Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν
Ερριέττα Μαρία της Γαλλίας
Κενό
Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν
Κάθριν Παρ
Βασιλική σύζυγος της Αγγλίας και της Ιρλανδίας
1603–1619