Άννα Μαρία της Ορλεάνης

Άννα Μαρία της Ορλεάνης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Anne-Marie d'Orléans (Γαλλικά)
Γέννηση	27  Αυγούστου 1669 Σαιν-Κλου
Θάνατος	26  Αυγούστου 1728 Βίλλα ντελλα Ρεγκίνα
Αιτία θανάτου	καρδιακή ανεπάρκεια
Τόπος ταφής	Βασιλική της Σουπέργκα
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Βίκτωρ Αμαδαίος Β΄ της Σαρδηνίας (από 1684)
Τέκνα	Μαρία Αδελαΐδα της Σαβοΐας Μαρία Λουίζα της Σαβοΐας Victor Amadeus, Prince of Piedmont Κάρολος Εμμανουήλ Γ΄ της Σαρδηνίας Maria Anna di Savoia, Principessa di Savoia Emanuele Filiberto di Savoia, Duc de Chablais
Γονείς	Φίλιππος Α΄ της Ορλεάνης και Ερριέττα της Αγγλίας
Αδέλφια	Μαρία Λουίζα της Ορλεάνης Ελισάβετ Καρλόττα των Βουρβόνων-Ορλεάνης Φίλιππος Β΄ της Ορλεάνης Philippe Charles, Duke of Valois
Οικογένεια	Οίκος της Ορλεάνης
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Η Άννα Μαρία (γαλλ. Anne-Marie d'Orléans, 27 Αυγούστου 1669 – 26 Αυγούστου 1728) του Οίκου της Ορλεάνης ήταν κόρη του Δούκα της Ορλεάνης και βασίλισσα και αντιβασίλισσα της Σαρδηνίας.

Νεανικά χρόνια

Γεννήθηκε στο Ανάκτορο του Σαιν-Κλου το 1669. Ήταν η κόρη του Φιλίππου Α΄ της Ορλεάνης, μικρότερου αδερφού του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας, και της Ερριέττας της Αγγλίας, της νεότερης από τις κόρες του Καρόλου Α΄ της Αγγλίας. Η μητέρα της πέθανε στο Ανάκτορο του Σαιν-Κλου δέκα μήνες μετά την γέννησή της. Ένα χρόνο αργότερα, ο πατέρας της παντρεύτηκε την εικοσάχρονη Ελισάβετ Καρλόττα του Παλατινάτου, η οποία δέθηκε πολύ με τις προγονές της. Ο ετεροθαλής αδελφός της Φίλιππος της Ορλεάνης, ο μελλοντικός αντιβασιλέας της Γαλλίας, γεννήθηκε από τον δεύτερο γάμο του πατέρα της. Η μητριά της αργότερα την περιέγραψε ως μια από τις πιο συμπαθητικές και ενάρετες γυναίκες.

Ο γάμος

Η Άννα Μαρία πριν το γάμο της. 

Για να κρατήσει τη γαλλική επιρροή στα ιταλικά κράτη, ο θείος της, Λουδοβίκος ΙΔ΄, κανόνισε να παντρευτεί στην ηλικία των δεκαπέντε ετών με τον Βίκτωρα Αμεδαίο Β΄ της Σαβοΐας, τότε Δούκα της Σαβοΐας, αργότερα Βασιλιά της Σικελίας και, στη συνέχεια, της Σαρδηνίας.

Ο δι' αντιπροσώπου γάμος της Άννας Μαρίας και του Βίκτωρα Αμεδαίου έλαβε χώρα στις Βερσαλλίες στις 10 Απριλίου 1684, μια μέρα μετά την υπογραφή του συμβολαίου του γάμου. Ο γαμπρός που της υποσχέθηκαν εκπροσωπήθηκε από τον ξάδελφό του, Λουδοβίκου Αυγούστου των Βουρβόνων, Δούκα του Μαιν. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ της έδωσε για προίκα 900.000 λίρες.

Ο Δούκας της Ορλεάνης συνόδευσε την κόρη του μέχρι το Ζυβισύ-συρ-Ορζ (18 χλμ. νότια του Παρισιού), και η Φραγκίσκη Μαρία της Λωρραίνης, Κόμισσα της Λιλμπόν, τη συνόδευσε σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη Σαβοΐα. Γνώρισε τον σύζυγό της, τον Βίκτωρα στο Σαμπερύ στις 6 Μαΐου, και ο αυτοπρόσωπος γάμος τους τελέσθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο της Γκρενόμπλ. Δύο ημέρες αργότερα, οι νεόνυμφοι έκαναν την "θριαμβευτική είσοδο" στο Τορίνο.

Το πρώτο από τα οκτώ παιδιά που γέννησε ήταν η Μαρία Αδελαΐδα, η γέννηση της οποίας παραλίγο να κοστίσει τη ζωή του Άννα Μαρία, στην οποία αμέσως χορηγήθηκε άλειμμα άγιου μύρου. Η Μαρία Αδελαΐδα αργότερα παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο, Δούκα της Βουργουνδίας, εγγονό του Λουδοβίκου ΙΔ΄, το 1697, και έγινε η μητέρα του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Αλλά τόσο η ίδια όσο και ο σύζυγός της πέθαναν, πριν καταφέρουν να ανέλθουν στο θρόνο.

Ο γάμος κανονίστηκε με τη βοήθεια του Στρατάρχη Ντε Τεσσέ και της Ζαν Μπατίστ ντ' Αλμπρέ ντε Λυν, Κόμισσα του Βερρύ, η οποία ήταν η ερωμένη του Βίκτωρα Αμεδαίου από το 1689 έως το 1700.

Ο σύζυγός της είχε δύο παιδιά από την Ζαν. Ωστόσο, όταν αρρώστησε από ευλογιά, η Άννα Μαρία τον φρόντισε μέχρι την ανάρρωσή του.

Σύζυγος του βασιλιά.

Η Άννα Μαρία της Σαβοΐας. 

Με το θάνατο του πατέρα της, τον Ιούνιο του 1701, ο ετεροθαλής αδελφός της έγινε ο νέος δούκας της Ορλεάνης. Στις 2 Νοεμβρίου 1701, η τρίτη κόρη της, η Μαρία Λουίζα, που τότε ήταν μόλις δεκατριών χρονών, παντρεύτηκε τον Φίλιππο, Δούκα του Ανζού, ο οποίος μόλις είχε γίνει ο βασιλιάς της Ισπανίας. Η νεαρή Πριγκίπισσα θα γίνει αντιβασίλισσα της Ισπανίας, ενώ ο σύζυγός της ήταν μακριά στην εξοχή, στην Ιταλία.

Παρά το γαμήλιο δεσμό του με τη Γαλλία, ο Βίκτωρ Αμεδαίος προσχώρησε στην αντιγαλλική πλευρά στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής. Το 1706 το Τορίνο πολιορκήθηκε από τις γαλλικές δυνάμεις υπό τις διαταγές του ετεροθαλή αδερφού της Άννας Μαρίας, Φιλίππου της Ορλεάνης, και από τις ισπανικές δυνάμεις του ξαδέρφου της και κουνιάδου της Φιλίππου Ε΄. Αυτή και οι γιοι της, Βίκτωρ Αμεδαίος και Κάρολος Εμμανουήλ, αναγκάστηκαν να φύγουν από την πόλη.

Όταν ο πόλεμος τελείωσε το 1713 με την Συνθήκη της Ουτρέχτης, ο Βίκτωρ Αμεδαίος έλαβε το Βασίλειο της Σικελίας, που μέχρι τότε βρισκόταν υπό ισπανική κατοχή. Η μητριά της Άννας Μαρίας, Δούκισσα της Ορλεάνης, έγραψε: Ούτε θα κερδίσω ούτε θα χάσω από την ειρήνη, αλλά το μόνο πράγμα που θα απολαύσω είναι να δω τη Δούκισσα μας της Σαβοΐας να γίνεται βασίλισσα, γιατί την αγαπώ σαν να ήταν κόρη μου... Αυτός αναγκάστηκε να ανταλλάξει την εξουσία της Σικελίας για τη λιγότερο σημαντική εξουσία της Σαρδηνίας το 1720, αλλά διατήρησε τον τίτλο του βασιλιά.

Ως σύζυγος του Βασιλιά της Σαβοΐας, η Άννα Μαρία διαχειριζόταν το Βασιλικό Παλάτι του Τορίνο, τη Βίλα της Βασίλισσας, της οποίας τον επανασχεδιασμό ανέθεσε στον Φιλίππο Γιουβάρρα, και τα νεόκτιστα Διαμερίσματα για κυνηγούς του Στουπινίτζι (κι αυτό σχέδιο του Γιουβάρρα).

Η Άννα Μαρία πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στη βίλα της, στις 26 Αυγούστου 1728, μια ημέρα πριν από τα 59α γενέθλιά της. Θάφτηκε στη Βασιλική της Σουπέργκα, στο Τορίνο, όπου είναι θαμμένα και όλα τα παιδιά της, με εξαίρεση τη Μαρία Αδελαΐδα και τη Μαρία Λουίζα.

Ο σύζυγός της, ο Βίκτωρ Αμεδαίος Β΄, παραιτήθηκε υπέρ του γιου του το 1730, και πέθανε δύο χρόνια αργότερα στο Μονκαλιέρι, έχοντας ξαναπαντρευτεί μοργανατικά.

Ιακωβιτική διαδοχή

Από το 1714 μέχρι το 1720, η Άννα Μαρία της Ορλεάνης ήταν η πιθανολογούμενη κληρονόμος στις Ιακωβιτικές διεκδικήσεις των θρόνων της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας. Οι διεκδικήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν στα χρόνια της από τον Ιάκωβο Φραγκίσκο Εδουάρδο Στιούαρτ ("Παλαιό Διεκδικητή", γιο του Ιακώβου Β΄). Η Άννα Μαρία έγινε η πιθανολογούμενη  διάδοχος με το θάνατο της αδελφής του Ιακώβου, Άννας της Μεγάλης Βρετανίας, το 1714. Αντικαταστάθηκε ως κληρονόμος με τη γέννηση του γιου του Παλιού Διεκδικητή, Καρόλου Εδουάρδου Στιούαρτ, στις 31 δεκεμβρίου 1720. Ο Κάρολος Εδουάρδος και ο αδελφός του, ο Καρδινάλιος Στιούαρτ, πέθαναν και οι δυο χωρίς νόμιμους απογόνους, και έτσι οι απόγονοι της Άννας Μαρίας της Ορλεάνης κληρονόμησαν τις Ιακωβίτικες αξιώσεις, δηλαδή το να κληρονομήσουν το βρετανικό στέμμα, αν δεν ήταν σε ισχύ η Πράξη του Διακανονισμού, η οποία εξαιρούσε τις απαιτήσεις των καθολικών Στιούαρτ και του Οίκου της Ορλεάνης, και έδινε το θρόνο στους πιο κοντινούς προτεστάντες συγγενείς, τον Οίκο του Αννόβερου.

Οικογένεια

Παντρεύτηκε τον Βίκτωρα Αμεδαίο Β΄ της Σαβοΐας, μετέπειτα της Σαρδηνίας, και απέκτησε οκτώ παιδιά:

• Μαρία Αδελαΐδα (1685 - 1712), παντρεύτηκε το Λουδοβίκο, Δούκα της Βουργουνδίας, απέκτησε τέκνα.
• Μαρία Άννα (1687 - 1690).
• Μαρία Λουίζα Γαβριέλλα (1688 - 1714), παντρεύτηκε το Φίλιππο Ε΄ της Ισπανίας.
• κόρη (19 Ιουλίου 1691), θνησιγενής.
• γιος (9 Νοεμβρίου 1697), θνησιγενής.
• Βίκτωρ Αμεδαίος Φίλιππος Ιωσήφ (1699 - 1715), Πρίγκηπας του Πεδεμοντίου, πέθανε από ευλογιά.
• Κάρολος Εμμανουήλ Γ΄ (1701 - 1773), Βασιλιάς της Σαρδηνίας.
• Εμμανουήλ Φιλιβέρτος (1 - 19 Δεκεμβρίου 1015).

Τίτλοι

• 27 Αυγούστου 1669 - 30 Αυγούστου 1679 Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα, η Δεσποινίς ντε Βαλουά
• 30 Αυγούστου 1679 - 10 Απριλίου 1684 Η Αυτής Βασιλικής Υψηλότητα, η Δεσποινίς
• 10 Απριλίου 1684 - 22 Σεπτεμβρίου 1713 Η Αυτής Βασιλικής Υψηλότητα, η Δούκισσα της Σαβοΐας
• 22 Σεπτεμβρίου 1713 - 8 Αυγούστου 1720 Η Αυτής Μεγαλειότητα, η Βασίλισσα της Σικελίας
• 8 Αυγούστου 1720 - 26 Αυγούστου 1728 Η Αυτής Μεγαλειότητα, η Βασίλισσα της Σαρδηνίας