Άλμπατρος

Άλμπατρος Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων: 30-0Ma ΠροЄ Є O Σ Δ Λ Π Τ Ι Κ Πγ Ν
	; Άλμπατρος με κοντή ουρά.
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Ζώα (Animalia);
Συνομοταξία:	Χορδωτά (Chordata);
Ομοταξία:	Πτηνά (Aves);
Τάξη:	Ρινοτρυπόμορφα (Procellariiformes);
Οικογένεια:	Diomedeidae;
	; Χάρτης των γεωγραφικών περιοχών που ζει το Άλμπατρος (μπλε)

Τα άλμπατρος, της βιολογικής οικογένειας Diomedeidae, είναι μεγάλα θαλασσοπούλια που αποτελούν μαζί με τα procellariids, και τα storm-petrels, την τάξη Procellariiformes. Απαντώνται ευρέως στο Νότιο ημισφαίριο και στο Βόρειο Ειρηνικό. Αν και απουσιάζουν από τον Βόρειο Ατλαντικό, έχουν βρεθεί απολιθώματα που δείχνουν πως κάποτε ζούσαν και εκεί, και περιστασιακά εντοπίζονται κάποια περιπλανώμενα άλμπατρος.

Γενικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα άλμπατρος συμπεριλαμβάνονται στα μεγαλύτερα ιπτάμενα πουλιά, και το μεγάλο άλμπατρος (του γένους Diomedea) έχει το μεγαλύτερο εκπέτασμα φτερών από όλα τα σωζόμενα πουλιά. Συνήθως θεωρείται ότι τα άλμπατρος αποτελούνται από 4 γένη, αλλά δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά με τον αριθμό των ειδών.

Τα άλμπατρος είναι ιδιαίτερα αποδοτικά στον αέρα, χρησιμοποιώντας τη δυναμική πτήση, και την πτήση με κλίση για να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις με λίγη προσπάθεια. Τρέφονται με καλαμάρια, ψάρια και κριλ και τα οποία τρώνε είτε ως πτωματοφάγοι, είτε αρπάζοντάς τα από την επιφάνεια του νερού είτε βουτώντας. Είναι αποικιακά πουλιά, που φωλιάζουν τον περισσότερο καιρό σε απομονωμένα νησιά των ωκεανών, και συχνά διαφορετικά είδη φωλιάζουν μαζί. Οι δεσμοί μεταξύ των ζευγαριών στα άλμπατρος δημιουργούνται με «τελετές χορού», και διαρκούν για όλη τη ζωή του ζευγαριού. Μία περίοδος αναπαραγωγής μπορεί να διαρκέσει πάνω από ένα έτος από τη γέννηση των αυγών έως την ανατροφή. Σε κάθε αναπαραγωγική προσπάθεια γεννάται ένα αυγό.^[1]

Ηθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συμπεριφορική στάση και η ακολουθία της κατά τη διάρκεια της ερωτοτροπίας, έχουν περιγραφεί αναλυτικά για το είδος Diomedea exulans που διαβιεί στη νήσο Νότια Γεωργία. Τα θηλυκά ξεκινούν τις περισσότερες στιγμές επίδειξης, οι οποίες συνήθως ξεκινούν με μία σειρά χαιρετισμών. Ο πυρήνας της επίδειξης αποτελείται από γρήγορη ακολουθία κινήσεων κεφαλής, κροταλίσματα, τελετουργικές εμφανίσεις εκφωνήσεις και φωνητικής κλήσεις. Οι περισσότερες επιδείξεις λήγουν όταν το θηλυκό απομακρύνεται, αν και στο 25% των περιπτώσεων τα πουλιά κάθονται μαζί στη φωλιά του αρσενικού. Η βασική ακολουθία είναι κοινή και στα δύο φύλα, αν και υπάρχουν διαφορές στις αποκρίσεις στη συμπεριφορά του συντρόφου. Η συμπεριφορά της ερωτοτροπίας είναι πολύ παρόμοια με εκείνη που επιλέγεται για την αναπαραγωγή του αλμπατρός του Ινδικού Ωκεανού.^[2]