Άγγελος Τσουκαλάς
| Άγγελος Τσουκαλάς | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1906 |
| Θάνατος | 1996 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δικηγόρος |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Κωνσταντίνος Τσουκαλάς |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας Δήμαρχος Αθηναίων Υπουργός Γενικός Διοικητής Νήσων Ιονίου Πελάγους μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άγγελος Τσουκαλάς (1906-1996) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, δήμαρχος Αθηναίων (1959-64) και υπουργός Δικαιοσύνης επί χούντας (1970-73).[1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906[2] και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Τσουκαλά από το Μεσολόγγι, καθηγητή του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε και ο ίδιος. Εργάστηκε ως δικηγόρος Αθηνών, και ήταν ιδιοκτήτης δικηγορικού γραφείου στο Κολωνάκι.
Διετέλεσε υφυπουργός - γενικός διοικητής Νήσων Ιονίου Πελάγους στην κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου το 1945.
Στις εκλογές του 1946 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, που κατέβηκε μαζί με το Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου και το Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου. Δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Το 1951-52 ο Άγγελος Τσουκαλάς ήταν ένας από τους συνηγόρους υπεράσπισης του Νίκου Μπελογιάννη στην πολύκροτη δίκη. Στις εκλογές του 1956 και του 1958 εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Από το 1959 ως το 1964 διετέλεσε δήμαρχος Αθηναίων με την υποστήριξη της Αριστεράς (ΕΔΑ), και για το λόγο αυτό διεγράφη από το Κόμμα Φιλελευθέρων.
Επί χούντας ο Τσουκαλάς συνεργάστηκε με το καθεστώς και μάλιστα διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης από τον Ιούνιο του 1970 έως τον Μάιο του 1973, στις δικτατορικές κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπαδόπουλου.[3]
Ως υπουργός Δικαιοσύνης, ο Άγγελος Τσουκαλάς υπέγραψε την θανατική καταδίκη του Βασίλη Λυμπέρη, ο οποίος εκτελέστηκε στις 25 Αυγούστου 1972. Η εκτέλεση του Λυμπέρη έμελλε να είναι η τελευταία στην ιστορία της Ελλάδας. Τα δικαστήρια συνέχιζαν να καταδικάζουν ανθρώπους σε θάνατο και μετά τον Λυμπέρη (με πιο διάσημες τις περιπτώσεις των χουντικών αρχιπραξικοπηματιών αλλά και του Νίκου Κοεμτζή), αλλά σε καμία περίπτωση η ποινή δεν εκτελέστηκε. Η θανατική ποινή τελικά καταργήθηκε από την τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου τον Δεκέμβριο του 1993.
Απεβίωσε στην Αθήνα και κηδεύτηκε στις 10 Ιουλίου 1996 από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.[4]
Γιος του είναι ο καθηγητής Κοινωνιολογίας και διανοούμενος της ελληνικής Αριστεράς Κωνσταντίνος Α. Τσουκαλάς.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Έναρξη του 11ου Διεθνούς Συνεδρίου Συμβολαιογράφων με ομιλία του Υπουργού Δικαιοσύνης Άγγελου Τσουκαλά στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού 02/10/1971 [1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Βιογραφικά στοιχεία,mikros-romios.gr, ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
- ↑ Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, τόμος Γ΄, σελ. 527
- ↑ Κυβέρνηση Παπαδόπουλου Αρχειοθετήθηκε 2015-06-28 στο Wayback Machine., από την Γενική Γραμματεία Κυβέρνησης
- ↑ Κοινωνικά, εφ. Η Καθημερινή, φύλλο 10ης Ιουλίου 1996, σελ. 14.
| ||||||||||||||