Ιππόκαμπος (δορυφόρος)
| Ιππόκαμπος | |
|---|---|
 Σύνθετη εικόνα του Ποσειδώνα του 2009, η οποία δείχνει τους δακτυλίους, τον Ιππόκαμπο και τους άλλους εσωτερικούς δορυφόρους του πλανήτη. | |
| Ανακάλυψη | |
| Ανακαλύφθηκε από | Μαρκ Σοουόλτερ, Ι. ντε Πάτερ, Τζ. Τζ. Λισάουερ, Ρ.Σ. Φρενς[1] |
| Ημερομηνία Ανακάλυψης | 1 Ιουλίου 2013 |
| Χαρακτηριστικά τροχιάς[2] | |
| Ημιάξονας τροχιάς | 105.284 Km |
| Εκκεντρότητα | ~ 0,00 [3] |
| Περίοδος περιφοράς | 0.9362 ημέρες |
| Κλίση | ~ 0° (προς τον Ισημερινό του Ποσειδώνα) |
| Είναι δορυφόρος του | Ποσειδώνα |
| Φυσικά χαρακτηριστικά | |
| Μέση Ακτίνα | 17,4 ± 2,0 Km |
| Φαινόμενο μέγεθος | 26,5 [2] |
| Λευκαύγεια | Εκτιμάται χαμηλή |
Ο Ιππόκαμπος (αγγλικά: Hippocamp) ή Ποσειδώνας XIV είναι μικρός φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Ποσειδώνα με διάμετρο 34,8 χιλιόμετρα.[4] Γι' αυτό το λόγο δεν ανακαλύφθηκε από την αποστολή Βόγιατζερ 2 το 1989 που έψαξε για δορυφόρους και δακτυλίους γύρω από τον Ποσειδώνα. Ο δορυφόρος περιφέρεται γύρω από τον Ποσειδώνα μια φορά κάθε 22 ώρες και 28 λεπτά και η ακτίνα της τροχιάς του είναι 105.284 χιλιόμετρα[2]. Η τροχιά του βρίσκεται ανάμεσα στην τροχιά του Πρωτέα και της Λάρισας.[5] Η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/2004 N 1.
Ανακάλυψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιππόκαμπος ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια μιας έρευνας για τους δακτυλίους του Ποσειδώνα από τον Μαρκ Σοουόλτερ στο Ινστιτούτο SETI. Γι' αυτό το σκοπό επικεντρώθηκε σε ένα αντικείμενο και το παρακολούθησε να κινείται γύρω από τον πλανήτη έτσι ώστε να αποκαλυφθούν περισσότερες λεπτομέρειες[6]. Αποφάσισε να επεκτείνει την έρευνά του προς το εξωτερικό του συστήματος των δακτυλίων και την 1η Ιουλίου 2013 αντιλήφθηκε την παρουσία μιας επιπλέον φωτεινής κηλίδας 105.284 χιλιόμετρα μακριά από τον Ποσειδώνα. Στη συνέχεια αναλύοντας 150 εικόνες του Ποσειδώνα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ που χρονολογούνταν από το 2004 μέχρι το 2009 υπολόγισε ότι είναι ένας δορυφόρος με περίοδο περιφοράς 23 ωρών.[5] Οι εικόνες είναι διαθέσιμος για το κοινό και επομένως, η ανακάλυψη θα μπορούσε να γίνει από τον καθένα.[2]
Ο Ιππόκαμπος είναι ο 14ος δορυφόρος του Ποσειδώνα που ανακαλύπτεται[5] και ο πρώτος από τον Σεπτέμβριο του 2003[7].
Τροχιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιππόκαμπος συμπληρώνει μία περιφορά γύρω από τον Ποσειδώνα κάθε 22 ώρες και 28,1 λεπτά (0,9362 ημέρες), έχοντας ημιάξονα τροχιάς 105.284, δηλαδή λίγο μεγαλύτερο από το 1/4 αυτού της Σελήνης και περίπου δύο φορές όσο η ακτίνα των Δακτυλίων του Ποσειδώνα. Η κλίση και η εκκεντρότητά του έχουν πολλοί κοντινές στο μηδέν τιμές. Η τροχιά του βρίσκεται ανάμεσα σε αυτήν της Λάρισας και του Πρωτέα, που σημαίνει πως είναι ο δεύτερος πιο απομακρυσμένος τακτικός δορυφόρος του Ποσειδώνα. Το μικρό μέγεθός του σε αυτή τη θέση έρχεται σε αντίθεση με μια τάση μεταξύ των άλλων τακτικών δορυφόρων του Ποσειδώνα, αυτήν της αύξησης της διαμέτρου του δορυφόρου με την αύξηση της απόστασης από τον πλανήτη.
Η περίοδος της τροχιάς της Λάρισας και του Ιππόκαμπου βρίσκονται περίπου στο 1% μιας τροχιακής απήχησης 3:5, ενώ ο Πρωτέας και ο Ιππόκαμπος βρίσκονται περίπου στο 0,1% μία τροχιακής απήχησης 5:6. Η Λάρισα και ο Πρωτέας πιστεύεται πως είχαν βρεθεί σε μία τροχιακή απήχηση 1:2 πριν από λίγες χιλιάδες χρόνια. Ο Πρωτέας και ο Ιππόκαμπος έχουν απομακρυνθεί από τη Λάρισα από τότε, επειδή οι πρώτοι δύο είναι έξω από την Ποσειδωνοσύγχρονη τροχιά (η περιστροφική περίοδος του Ποσειδώνα είναι 0,6713 ημέρες) και ως εκ τούτου να έχουν παλιρροϊκά επιταχυνθεί, ενώ η Λάρισα είναι μέσα από την Ποσειδωνοσύγχρονη τροχιά και έχει παλιρροϊκά επιβραδυνθεί.
Όνομα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ομάδα ανακάλυψης σχεδιάζει να υποβάλει πρόταση για την ονομασία του δορυφόρου στη Διεθνή Αστρονομική Ένωση, που θα βασίζεται σε ένα χαρακτήρα από την ελληνορωμαϊκή μυθολογία που θα έχει σχέση με τον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας, όπως συνέβη και με την ονομασία των άλλων δορυφόρων του Ποσειδώνα. Ανάμεσα στα ονόματα που εξετάζονται είναι το Πολύφημος, ο οποίος ήταν ένας Κύκλωπας και γιος του Ποσειδώνα και της Θόωσας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Yeomans, D. K.· Chamberlin, A. B. (15 Ιουλίου 2013). «Planetary Satellite Discovery Circumstances». JPL Solar System Dynamics web site. Jet Propulsion Lab. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Kelly Beatty (15 July 2013). «Neptune's Newest Moon». Sky & Telescope. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-07-16. https://archive.today/20130716121048/http://www.skyandtelescope.com/news/Neptunes-Newest-Moon-215535121.html. Ανακτήθηκε στις 15 July 2013.
- ↑ Editors of Sky & Telescope. «A Guide to Planetary Satellites». Sky & Telescope web site. Sky & Telescope. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2013.
- ↑ Showalter, M. R.; de Pater, I.; Lissauer, J. J.; French, R. S. (2019). «The seventh inner moon of Neptune». Nature 566 (7744): 350–353. doi:.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ (15 Ιουλίου 2013). Hubble Finds New Neptune Moon. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2013-07-23.
- ↑ Showalter, M. R. (15 Ιουλίου 2013). «How to Photograph a Racehorse ...and how this relates to a tiny moon of Neptune». Mark Showalter's blog. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2013.
- ↑ Grossman, L. (15 Ιουλίου 2013). «Neptune's strange new moon is first found in a decade». New Scientist space web site. New Scientist. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2013.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιππόκαμπος από την Εξερεύνηση του Ηλιακού Συστήματος της NASA (Αγγλικά)
- Οι δορυφόροι του Ποσειδώνα από τον Σκοτ Σέπαρντ (Αγγλικά)
| ||||||||
