Φάσιο (Fascio)
Το φάσιο (από το ιταλ. Fascio, πληθ. fasci, προφέρεται [ˈfaʃʃo], πληθ. "φάσι") είναι ιταλική λέξη που σημαίνει κυριολεκτικά "δεσμίδα" ή "δεμάτι" (π.χ. από στάχυα),[1] και μεταφορικά "σύνδεσμο" (οργάνωση). Χρησιμοποιήθηκε στα τέλη του 19ου αναφερόμενη σε πολιτικές ομάδες πολλών διαφορετικών (και μερικές φορές αντίθετων) κατευθύνσεων. Μια σειρά από εθνικιστικές τέτοιες ομάδες (fasci ) εξελίχθηκε αργότερα στον 20ο αιώνα στο κίνημα των Φάσι το οποίο έγινε γνωστό ως φασισμός.
Κατά τον 19ο αιώνα, η δέσμη των ράβδων, στα λατινικά ονομαζόμενη fasces και στα ιταλικά fascio, ήρθε να συμβολίσει τη δύναμη μέσα από την ενότητα, εννοώντας ότι ενώ κάθε ανεξάρτητη ράβδος είναι εύθραυστη, η δέσμη είναι ισχυρή.
Κατ ' επέκταση, η λέξη fascio ήρθε στη σύγχρονη ιταλική πολιτική χρήση να σημαίνει ομάδα, ένωση, παράταξη, συνασπισμό. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά με αυτή την έννοια τη δεκαετία του 1870 από ομάδες επαναστατών δημοκρατών στη Σικελία, για να περιγράψουν τον εαυτό τους. Η πιο γνωστή από αυτές τις ομάδες ήταν οι Fasci Siciliani κατά το 1891 -94.[2] Στη συνέχεια η λέξη διατήρησε επαναστατική χροιά. Ήταν αυτές οι συνδηλώσεις που την έκαναν ελκυστική, για παράδειγμα σε νέους εθνικιστές που απαίτησαν την ιταλική παρέμβαση στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι "φάσι" που σχημάτισαν εξαπλώθηκαν σε όλη την Ιταλία, και σε μία από αυτές, ελεύθερη κομματικών συνδέσεων, ανήκε και ο Μπενίτο Μουσολίνι.[3] Στις 18 Αυγούστου 1914, ο συνδικαλιστής Alceste de Ambris μιλώντας από το βήμα της Συνδικαλιστικής Ένωσης (USM), άρχισε μια άγρια επίθεση κατά της ουδετερότητας και ζήτησε την παρέμβαση κατά της γερμανικής αντίδρασης και την αναγκαιότητα να βοηθηθεί η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο de Ambris εξίσωνε τον πόλεμο με την Γαλλική Επανάσταση.
Αυτό προκάλεσε βαθύ ρήγμα εντός της Unione Sindacale Italiana (USI). Η πλειοψηφία επέλεξε την ουδετερότητα. Το Επιμελητήριο Εργασίας της Πάρμα, η USM, και άλλοι ριζοσπάστες συνδικαλιστές έφυγαν από την USI και στις 1 Οκτωβρίου 1914 ίδρυσαν την Fasci d'Azione Rivoluzionaria Internazionalista (Φάσι Επαναστατικής Διεθνιστικής Δράσης). Στις 5 Οκτωβρίου, ο Angelo Oliviero Olivetti δημοσίευσε το μανιφέστο τους, στο πρώτο τεύχος της νέας σειράς των Pagine libere. Ο Μουσολίνι σύντομα προσχώρησε σε αυτήν την ομάδα και ανέλαβε την ηγεσία.[4] Στις 11 Δεκεμβρίου 1914, ο Μουσολίνι ξεκίνησε μια πολιτική ομάδα, την Fasci d' Azione rivoluzionaria, η οποία ήταν μια συγχώνευση των δύο άλλvn κινήσεων: της παραπάνω Fasci d' azione rivoluzionaria internazionalista και μιας ομάδας που είχε ιδρύσει ενωρίτερα, της Fasci autonomi d'azione rivoluzionaria (Αυτόνομοι Φάσι Επαναστατικής Δράσης) .[5]
Αυτή η νέα ομάδα αναφέρεται επίσης ως "Φάσι του Μιλάνο", της οποίας ο Μουσολίνι ήταν ο ηγέτης. Η 24η Ιανουαρίου 1915 ήταν το σημείο καμπής στην ιστορία των Fasci καθώς οι ηγέτες τους συναντήθηκαν στο Μιλάνο και σχημάτισαν μια εθνική οργάνωση.[3]
Το 1919, μετά το τέλος του Α' ΠΠ, ο Μουσολίνι επανασύστησε την Φάσι του Μιλάνου, υπό το νέο όνομα Fasci italiani di combattimento ("Ιταλικός Σύνδεσμος Μαχητών"). Άλλες φάσι με το ίδιο όνομα δημιουργήθηκαν, με τον κοινό στόχο της αντίθεσης σε όλους αυτούς – συμπεριλαμβανομένου και του βασιλιά και του κράτους– των οποίων οι ειρηνιστικές τάσεις κρίνονταν ότι στερούσαν την Ιταλία από τους καρπούς της νίκης στον πόλεμο. Σύμφωνα με τον H. W. Schneider, η νέα Φάσι του Μιλάνου σχηματίστηκε από περίπου τα ίδια άτομα που ήταν μέλη της παλαιότερης fascio το 1915, αλλά με νέο όνομα και νέο στόχο.[6]
Στις 7 Νοεμβρίου 1921 σχηματίστηκε το Partito Nazionale Fascista (PNF), το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα.
Στην Ιταλία, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο όρος "fascio" χρησιμοποιείται ως υποτιμητικό αντί του "νεο-φασιστικό" (neo-fascista).
Άλλες Ιταλικές Φάσι
- Φάσι του Βένετο με ηγέτη τους Dino Grandi and Pietro Marsich.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Fascio της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
Σημειώσεις και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Google.
- ↑ Ιστορία του Φασισμού 1914-1945, Stanley G. Payne, University of Wisconsin Press, 1995. σ. 81
- ↑ 3,0 3,1 Με την άδεια του συγγραφέα, Fascism, Noël Ο'sullivan, J. M. Dent & Sons, London, 1983. pg 207.
- ↑ Η Γέννηση της Φασιστικής Ιδεολογίας, Από την Πολιτιστική Επανάσταση στην Πολιτική Επανάσταση, Zeev Sternhell με τον Mario Sznajder και Μάγια Asheri, μτφρ. από τον David Maisel, Princeton University Press, Princeton, NJ. Το 1994. pp 140, 214.
- ↑ Η Γέννηση της Φασιστικής Ιδεολογίας, Zeev Sternhell, pg 303.
- ↑ H. W. Schneider, Making the Fascist State, NY, 1928, pg 56, αναφέρεται στο Fascism, Noël O'sullivan, J. M. Dent & Sons, London, 1983. pg 207.