DMX

DMX
DMX
	Ο DMX το 2007
Πληροφορίες
Όνομα γέννησης	Ερλ Σίμμονς
Ψευδώνυμο	DMX
Γέννηση	18 Δεκεμβρίου 1970; Μάουντ Βέρνον
Θάνατος	9 Απριλίου 2021; Γουάιτ Πλέινς
Καταγωγή	Γιόνκερς, Νέα Υόρκη Αμερικάνος
Eίδος	Χιπ χοπ, Hardcore rap
Ιδιότητες	Ράπερ, Ηθοποιός
Παρουσία	1988 - 2021
Δισκογραφική εταιρεία	Ruff Ryders, Bloodline
Συμμετοχές	Swizz Beatz, The LOX, Drag-On, Eve, Busta Rhymes, Eminem, 50 Cent, MGK, Jay-Z, Redman, Method Man, Ja Rule, LL Cool J
Ιστότοπος
	theofficialdmx.com
	wikidata (π)

Ο Ερλ Σίμμονς (Earl Simmons), 18 Δεκεμβρίου 1970 - 9 Απριλίου 2021), κυρίως γνωστός από το καλλιτεχνικό του όνομα DMX, ήταν Αμερικανός ράπερ και ηθοποιός. Το όνομα DMX προέρχεται από τη μουσική μηχανή "Oberheim DMX drum machine", την οποία χρησιμοποιούσε για να φτιάχνει τη δική του μουσική όταν ήταν παιδί και εκτός αυτού, τα αρχικά του ονόματος σημαίνουν και Dark Man X. Έγινε γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του '90, όταν κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του, It's Dark and Hell Is Hot το 1998, ακολουθούμενο από το Flesh of My Flesh, Blood of My Blood την ίδια χρονιά. Πρωταγωνίστησε στις ταινίες Last Hour, Ο Ρωμαίος Πρέπει να Πεθάνει (Romeo Must Die, 2000), Πληγές Εξόδου (Exit Wounds, 2001) και Cradle 2 the Grave, καθώς και στη τηλεοπτική σειρά DMX: Soul of a Man, η οποία πρόβαλλε την καθημερινή του ζωή. Το 2003, κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό του βιβλίο "E.A.R.L.: The Autobiography of DMX". Επιπλέον, ήταν ένας από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες της rap σκηνής με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 74 εκατομμύρια παγκοσμίως.

Παιδικά Χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο DMX γεννήθηκε στο Μάουντ Βέρνορ της Νέας Υόρκης. Ήταν το παιδί του Τζο Μπάρκερ και της Άρνετ Σίμμονς. Ο πατέρας του τους εγκατέλειψε όταν ήταν μικρός, οπότε έζησε με τη μητέρα του και την ετεροθαλή αδερφή του. Στη συνέχεια, έμεινε στο Γιόνκερς της Νέας Υόρκης, όπου άρχισε να διαπράττει εγκλήματα, κυρίως κλοπές. Ξεκίνησε από μικρή ηλικία να ασχολείται με τη χιπ χοπ μουσική ως ένα τρόπο να ξεφεύγει από τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζούσε, καθώς του άρεσε να κάνει μπιτ μποξ και να ραπάρει. Πέρασε πολλά από τα εφηβικά του χρόνια εντός κι εκτός φυλακής.

Μουσική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, ξεκίνησε να κάνει μπιτ μποξ με τον παρτενέρ του Ready Ron, ο οποίος ράπαρε ήδη. Στη συνέχεια υπέγραψε με τη Columbia Records και με τη Ruffhouse το 1992, κυκλοφορόντας το πρώτο του single "Born Loser", το οποίο δεν κατάφερε να κάνει επιτυχία λόγω της κακής διαφήμισης από τη δισκογραφική του εταιρεία. Αυτός ήταν ο λόγος που στη συνέχεια ανάγκασε τον DMX να αποχωρήσει. Το 1994 κυκλοφόρησε το δεύτερο single του "Make a Move". Το 1997 υπέγραψε συμβόλαιο με τη Def Jam Recordings και έκανε συμμετοχές στα τραγούδια "4, 3, 2, 1" του LL Cool J, στο "24 Hours to Live" του Mase και στο "Money, Power, Respect" των The LOX, κατορθώνοντας έτσι να γίνει πιο αναγνωρίσιμος στη χιπ χοπ σκηνή. Το 1998 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του It's Dark and Hell Is Hot όπου έφερε ανάποδα τη χιπ χοπ σκηνή και επανέφερε το σκληρό της στοιχείο. Το άλμπουμ περιείχε hardcore ρυθμούς σε συνοδεία στίχων με βίαιο περιεχόμενο. Το It's Dark and Hell is Hot από τη πρώτη εβδομάδα πούλησε παραπάνω από 250 χιλιάδες αντίτυπα μόνο στις Η.Π.Α. και έγινε 4 φορές πλατινένιο.

Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το Flesh of My Flesh, Blood of My Blood το οποίο έπιασε επίσης κορυφή κορυφή στα Αμερικάνικα charts κάνοντας τον το δεύτερο καλλιτέχνη με δύο νούμερο 1 άλμπουμ στο U.S. Billboard 200 μετά τον Τούπακ Σακούρ. Το 1999 κυκλοφόρησε το πιο πετυχημένο album ... And Then There Was X το οποίο πούλησε πάνω από 5.000.000 αντίτυπα. Επιπλέον, περιέχει και την μεγαλύτερη επιτυχία μέχρι σήμερα "Party Up" το οποίο είναι παραγωγής Swizz Beatz και οι στίχοι είναι από τον ίδιο τον DMX φτάνοντας έτσι στην #56 on VH1's 100 Greatest Songs of the '00s. Το 2001, κυκλοφορεί το τέταρτο album The Great Depression το οποίο πούλησε 439.000 αντίτυπα μόνο στις Η.Π.Α την πρώτη εβδομάδα και συνολικά έφτασε τα 3.000.000. Τα πιο γνωστά κομμάτια από το δίσκο είναι τα "Who we be" και "We Right Here". Την παραγωγή του album μοιράζονται ο Dame Grease και Swizz Beatz και οι στίχοι των περισσότερων τραγουδιών είναι από τον DMX.

To 2003 κυκλοφορεί ένα από τα καλύτερα album του, το Grand Champ. Πούλησε 512.000 αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα και πάνω από 4.000.000 συνολικά. Κατάφερε με αυτό το δίσκο να γίνει ένας από τους λίγους καλλιτέχνες παγκοσμίως που όλοι οι δίσκοι του κατέκτησαν την πρώτη θέση στο U.S Billboard. Ο δίσκος περιέχει πολλά επιθετικά κομμάτια κυρίως προς την πλευρά του Ja Rule λόγω της διαμάχης που είχε ανοίξει ο δεύτερος με τους DMX, Eminem, Busta Rythmes και 50 Cent.

Το 2006, κυκλοφορεί το άλμπουμ Year of the Dog... Again, από το οποίο ξεχώρισαν 2 κομμάτια, το "Lord give me a sign" και το "We in here".

To 2012, κυκλοφόρησε το έβδομο άλμπουμ του DMX με τίτλο Undisputed. Το πρώτο single "I don' t dance" κυκλοφόρησε στις 7 Απριλίου 2012 και έγινε μεγάλη επιτυχία.

Στις 13 Ιανουαρίου 2015, επέστρεψε δισκογραφικά με το άλμπουμ Redemption of the Beast και στις 28 Ιουνίου 2016 κυκλοφόρησε το σινγκλ "Blood Red".

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 2 Απριλίου 2021, περίπου στις 23:00 (ώρα Νέας Υόρκης), ο Σίμμονς μεταφέρθηκε εκτάκτως σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης σε κρίσιμη κατάσταση μετά από καρδιακό επεισόδιο. Την επόμενη ημέρα ο δικηγόρος του, Μάρεϊ Ρίτσμαν, επιβεβαίωσε ότι ο πελάτης του βρίσκεται σε κατάσταση μηχανικής υποστήριξης. Αργότερα, την ίδια μέρα ο Σίμμονς υπέστη εγκεφαλική υποξία (δηλαδή στέρηση οξυγόνου στον εγκέφαλο) και οι γιατροί του νοσοκομείου χρειάστηκε να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να τον κρατήσουν τελικά στη ζωή. Ο μάνατζέρ του Στιβ Ρίφκιντ αποκάλυψε, την Τετάρτη 7/4/2021, ότι ο διάσημος ράπερ DMX παρέμενε σε μηχανική υποστήριξη και βρισκόταν σε κώμα, σε πολύ κακή κατάσταση. Είχε προγραμματιστεί εξέταση λειτουργίας εγκεφάλου για να αποφασίσει η οικογένεια του τι θα ήταν καλύτερο για εκείνον στη συνέχεια. Ωστόσο, στις 9 Απριλίου 2021, έχοντας χάσει τη λειτουργικότητά τους πολλά από τα ζωτικά του όργανα όπως οι πνεύμονες, το ήπαρ και τα νεφρά, ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας ο θάνατός του, σκορπώντας θλίψη στον χώρο του ραπ, αλλά και της μουσικής γενικότερα.