Ο Χρυσάνθιος ήταν Έλληνας νεοπλατωνικόςφιλόσοφος του 4ου αιώνα ο οποίος μαθήτευσε στη σχολή του Ιάμβλιχου από τις Σάρδεις,[1]. Ήταν ένας από τους αγαπημένους μαθητές του Αιδέσιου (ιδρυτή της νεοπλατωνικής σχολής της Περγάμου) και αφοσιώθηκε κυρίως στη μυστικιστική πλευρά του Νεοπλατωνισμού. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός υπήρξε μαθητής του και προσέτρεξε σε αυτόν κατόπιν συμβουλής του Αιδέσιου καλώντας τον να συμμετάσχει στην αναβίωση της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Ο Χρυσάνθιος δεν συμμετείχε ενεργά στην προσπάθεια αυτή, επικαλούμενος κακούς οιωνούς, χωρίς να αποκλείεται να προέβλεψε την αποτυχία της επανόδου της παλιάς θρησκείας. Ως εκ τούτου ο Χρυσάνθιος απείχε από τις δραστικές θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις υπό την ιδιότητά του ως αρχιερέας της Λυδίας. Ως αποτέλεσμα της μετριοπάθειας του, οι Παγανιστές και Χριστιανοί τον τιμούσαν εξίσου μέχρι το θάνατό του. Ο Χρυσάνθιος ήταν δάσκαλος του Ευνάπιου ο οποίος συνέγραψε τελικά και τον βίο του.[1]
