Χριστόδουλος Κλονάρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χριστόδουλος Κλονάρης
Πρόεδρος του Αρείου Πάγου
Περίοδος
1848 – 1849
ΠροκάτοχοςΙωάννης Σωμάκης
ΔιάδοχοςΓεώργιος Α. Ράλλης
Περίοδος
1835 – 1847
Προκάτοχοςθέση εγκαθιδρύθηκε
ΔιάδοχοςΙωάννης Δημάκης
Υπουργός Δικαιοσύνης
Περίοδος
25 Ιανουαρίου 1833 – 15 Απριλίου 1833
ΠρωθυπουργόςΣπυρίδων Τρικούπης
Προκάτοχοςθέση εγκαθιδρύθηκε
ΔιάδοχοςΓεώργιος Πραΐδης
Μέλος του Πανελληνίου Σώματος
Περίοδος
23 Απριλίου 1828 – 6 Αυγούστου 1829
ΚυβερνήτηςΙωάννης Καποδίστριας
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1788, Λεπτοκαρυά Ιωαννίνων
Θάνατος1849
Αθήνα
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Επάγγελμαδιδάσκων πανεπιστημίου
πολιτικός
δικαστής

Ο Χριστόδουλος Κλονάρης ή Κλωνάρης (1788 - 1849) ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός από το Λιασκόβετσι της Ηπείρου[1], τη σημερινή Λεπτοκαρυά Ζαγορίου[2], πληρεξούσιος, μέλος του Πανελληνίου, επίτροπος της Επικράτειας στο Ανώτατο Δικαστήριο, γερουσιαστής, υπουργός επί της Δικαιοσύνης, πρώτος πρόεδρος του Αρείου Πάγου και επίτιμος καθηγητής στη νομική σχολή Αθηνών.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1788 και σπούδασε νομική. Αρχικά δίδαξε τα ελληνικά γράμματα στο Βουκουρέστι. Στη συνέχεια μετέβη για εκπαίδευση στο Παρίσι όπου βρισκόταν κατά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης και έγραψε πολλές φορές υπέρ της επανάστασης στη «Συνταγματική» της οποίας ήταν συνεργάτης. Δημοσίευσε πολλές διατριβές και στη νομική εφημερίδα/περιοδικό «Θέμιδα», ιδιαίτερα για το οθωμανικό δίκαιο.[1]

Γύρισε στην Ελλάδα το 1825 και έλαβε μέρος σε πολλούς φορείς του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Ήταν τρεις φορές πληρεξούσιος των Ηπειρωτών σε εθνοσυνελεύσεις, μέλος του Πανελληνίου επίτροπος της Επικράτειας στο Ανώτατο Δικαστήριο, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, γερουσιαστής και Υπουργός της Δικαιοσύνης το 1832.[1][3]

Κατά την περίοδο της επανάστασης ζούσε στην Αίγινα. Ιδιώτευσε ως δικηγόρος στο Ναύπλιο και διορίστηκε υπουργός δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Καποδίστρια, αλλά και το 1832-1833 στην κυβέρνηση του 1832 και στην Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Τρικούπη στους πρώτους μήνες του 1833.[3] Στην δίκη των Δημητρίου Πλαπούτα και Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ήταν δικηγόρος του πρώτου. Διορίστηκε πρώτος πρόεδρος του Αρείου Πάγου το 1835, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1847.[4] Τον επόμενο χρόνο επανήλθε στη θέση του προέδρου με την βοήθεια του φίλου του και προσωρινού υπουργού δικαιοσύνης, Λυκούργου Κρεστενίτη.[4] Παρέμεινε πρόεδρος μέχρι τον θάνατό του, το 1849 (ή το 1848).

Το 1837 αναγορεύθηκε επίτιμος καθηγητής στη νομική σχολή Αθηνών.[5]

Έλαβε ενεργό ρόλο στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 στην οποία ζητήθηκε να συγκληθεί εθνική συνέλευση για να ψηφιστεί Σύνταγμα, το οποίο και τελικά παραχώρησε ο Όθωνας[6]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ελευθερουδάκη, σελ. 738, τόμος 7ος, 1929, Αθήνα
  2. «Πανδέκτης: Μετονομασία - Λιασκοβέτσι -- Λεπτοκαρυά Ζαγορίου». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016. 
  3. 3,0 3,1 «Greek ministries, etc». rulers.org. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016. 
  4. 4,0 4,1 «Διατελέσαντες Πρόεδροι». www.areiospagos.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016. 
  5. «Η Σχολή Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών». kapodistriako.uoa.gr. 1 Μαΐου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016. 
  6. Στασινόπουλος, Μ., Τινά περί του Χριστόδουλου Πρώτου Προέδρου του Αρείου Πάγου[νεκρός σύνδεσμος], 1959 Ανάτυπο από τον τιμητικό τόμο για τον εορτασμό της 125 ετηρίδας του Αρείου Πάγου που εκδόθηκε από τη Νομική Σχολή Αθηνών. Το βιβλίο αποτελεί αφιερωματικό τομίδιο στο έργο του Πρώτου Προέδρου του Αρείου Πάγου, Χριστοδούλου Κλονάρη[νεκρός σύνδεσμος]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Σταμάτης, Κ., «Ο «εισόδιος λόγος» του Χριστοδούλου Κλονάρη κατά την έναρξη των εργασιών του «Ανεκκλήτου Κριτηρίου» το έτος 1829», Αρμενόπουλος, 25 (1971), σελ. 963-966.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]