Χέρμαν Σβαρτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χέρμαν Σβαρτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Karl Hermann Amandus Schwarz (Γερμανικά)
Γέννηση25  Ιανουαρίου 1843
Jerzmanowa ή Hermsdorf ή Hermsdorf
Θάνατος30  Νοεμβρίου 1921
Βερολίνο
Τόπος ταφήςνεκροταφείο Γκρίνεβαλντ (52°29′54″ s. š., 13°17′7″ v. d.)
ΚατοικίαΓερμανία
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
ΣπουδέςΠολυτεχνείο του Βερολίνου
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν
Πανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πανεπιστήμιο Ζυρίχης
Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης
Αξιοσημείωτο έργοΑνισότητα Κωσύ-Σβαρτς
symmetry of second derivatives
Οικογένεια
ΤέκναOttilie Bertha Augusta Schwartz
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςεπίτιμος διδάκτωρ του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας Ζυρίχης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κάρλ Χέρμαν Αμάντους Σβαρτς (Karl Hermann Amandus Schwarz, 25 Ιανουαρίου 184330 Νοεμβρίου 1921) ήταν Γερμανός μαθηματικός, γνωστός για το έργο του στη μιγαδική ανάλυση.

Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σβαρτς γεννήθηκε στο Χέρμσντορφ της Σιλεσίας (τώρα Jerzmanowa, Πολωνία). Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Κούμμερ, που ήταν κόρη του μαθηματικού Έρνστ Έντουαρντ Κούμμερ (Ernst Eduard Kummer)[1] και της Οτιλή Νε Μέντελσον (Ottilie née Mendelssohn) το γένος Μέντελσον (κόρη του Νέιθαν Μέντελσον και εγγονή του Μωυσή Μέντελσον). Ο Σβαρτς και η Κούμμερ είχαν έξι παιδιά.

 Ο Σβαρτς αρχικά σπούδασε χημεία στο Βερολίνο, αλλά ο Κούμμερ και ο Καρλ Βάιερστρας τον παρότρυναν να αλλάξει σε μαθηματικά.[2] Έλαβε το Διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου το 1864 με επιβλέποντες τους Κούμερ και Βάιερστρας.[3] Μεταξύ του 1867 και του 1869, εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Halle, στη συνέχεια στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο.[4] Από το 1875 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, και ασχολήθηκε με τη μιγαδική ανάλυση, τη διαφορική γεωμετρία και το λογισμό των μεταβολών. Πέθανε στο Βερολίνο.

Εργασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταξύ των έργων του Σβαρτς είναι το Bestimmung einer speziellen Minimalfläche, το οποίο  στέφθηκε από την Ακαδημία του Βερολίνου το 1867 και εκτυπώθηκε το 1871, και το Gesammelte mathematische Abhandlungen (1890).

Μεταξύ άλλων, ο Σβαρτς βελτίωσε την απόδειξη του θεωρήματος απεικόνισης του Riemann,[5] ανέπτυξε μια ειδική περίπτωση της ανισότητας Κωσύ-Σβαρτς και έδωσε μια απόδειξη ότι η σφαίρα έχει μικρότερη επιφάνεια από οποιοδήποτε άλλο σώμα ίσου όγκου.[6] Το έργο του επέτρεψε στον Emile Picard να δείξει την ύπαρξη λύσεων διαφορικών εξισώσεων ( Θεώρημα Picard–Lindelöf).

Το 1892, έγινε μέλος στην Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου μέσα στους μαθητές του περιλαμβάνονται οι Λιπότ Φεγιέ (Lipót Fejér), Πολ Κόεμπε (Paul Koebe) και Ερνστ Ζερμέλο (Ernst Zermelo). Συνολικά, επέβλεψε 20 διδακτορικούς φοιτητές.

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Agarwal, Ravi· Sen, Syamal (11 Νοεμβρίου 2014). Creators of Mathematical and Computational Sciences (στα Αγγλικά). Springer. σελίδες 297–298. ISBN 9783319108704. 
  2. O'Connor, J. J.· Robertson, E. F. «Schwarz biography». www-gap.dcs.st-and.ac.uk. The MacTutor History of Mathematics. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2016. 
  3. «The Mathematics Genealogy Project - Hermann Schwarz». www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2016. 
  4. Chang, Sooyoung (1 Ιανουαρίου 2011). Academic Genealogy of Mathematicians (στα Αγγλικά). World Scientific. σελίδες 77–78. ISBN 9789814282291. 
  5. Bottazzini, Umberto (2003-04-30). «Algebraic truths vs geometric fantasies: Weierstrass' Response to Riemann». arXiv:math/0305022. 
  6. Schwarz, Hermann Amandus (1884). «Proof of the theorem that the ball has less surface area than any other body of the same volume». News of the Royal Society of Sciences and the Georg-August-Universität Göttingen 1884: 1–13.