Χάινριχ Χάινε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάινριχ Χάινε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Heinrich Heine (Γερμανικά)
Γέννηση13  Δεκεμβρίου 1797[1][2][3]
Ντύσσελντορφ[4][2][5]
Θάνατος17  Φεβρουαρίου 1856 (unspecified calendar, assumed Gregorian)[6][2][5]
Παρίσι[7][2][8]
Αιτία θανάτουδηλητηρίαση από μόλυβδο
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο της Μονμάρτρης[3][8]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πρωσίας
Γαλλία[9]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[10]
Γαλλικά
Εκπαίδευσηδιδάκτωρ νομικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Βόννης
Πανεπιστήμιο Φρίντριχ Βίλχελμ (1821–1823)
Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[11][12][13]
συγγραφέας[14]
δημοσιογράφος
κριτικός λογοτεχνίας
ποιητής-νομικός
publicist
δοκιμιογράφος
Αξιοσημείωτο έργοGermany. A Winter's Tale
Atta Troll
Die Harzreise
Book of Songs
The rabbi of Bacherach
Επηρεάστηκε απόΚαρλ Βίλχελμ Φρίντριχ Σλέγκελ
Γκότχολντ Εφραίμ Λέσσινγκ
Αριστοφάνης
Λόρδος Βύρων
Γιόχαν Γιοάχιμ Βίνκελμαν
Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε
Νοβάλις
Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ
Οικογένεια
ΣύζυγοςMathilde Heine (από 1841)[5]
ΓονείςSamson Heine και Betty Heine
ΑδέλφιαCharlotte Embden
Gustav Heine von Geldern
ΟικογένειαHeine family
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Χάινριχ Χάινε (Christian Johann Heinrich Heine, Ντίσελντορφ 13 Δεκεμβρίου 1797Παρίσι 17 Φεβρουαρίου 1856) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς ποιητές του 19ου αιώνα. Επίσης ήταν δημοσιογράφος, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ποιητικές του συλλογές επεδίωκαν τη διάλυση της αυταπάτης του ρομαντισμού και την αποκάλυψη των στερεοτύπων. Πολέμιος της καταπίεσης της ελεύθερης έκφρασης και γνώμης. Υπέστη λογοκρισία και απαγόρευση της κυκλοφορίας των έργων του στη Γερμανία το 1835. Το 1831 μετέβη στο Παρίσι, όπου και εργάστηκε έως το θάνατό του ως ανταποκριτής εφημερίδων.

Η νεότητα του Χάινριχ Χάινε σφραγίστηκε από την έντονη επιρροή και την οικονομική δύναμη του εκατομμυριούχου τραπεζίτη θείου του Σαλομόν Χάινε ο οποίος ήθελε να εξαγοράσει την υπακοή του ανηψιού του με τις οικονομικές του παροχές. Ο Χάινριχ σπούδασε σε διάφορα πανεπιστήμια της Γερμανίας και πήρε πτυχίο νομικής με τη χαμηλότερη επίδοση από το πανεπιστήμιο του Γκέτινκεν το 1825. Την ίδια χρονιά ασπάστηκε τον προτεσταντισμό, προκειμένου να μπορέσει να προσληφθεί στο δημόσιο, καθώς εκείνη την εποχή οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να εργαστούν στο δημόσιο. Τελικά δεν εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος, αλλά αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.

Πέθανε σε ηλικία 58 ετών στο Παρίσι.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Χρονικό της ανθρωπότητας (εκδόσεις Δομική)
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα,τ.52
  • Δημητρακόπουλος, Μιχαήλ Φ.: Ο H. Heine και η κλασική γερμανική φιλοσοφία. Μεταξύ φιλοσοφικής ερμηνείας και επαναστατικής πράξεως. "Ο Ερμής", Αθ. 1990.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 James Walter Ferrier, John George Robertson: «Heine, Heinrich» (Αγγλικά)
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. 5,0 5,1 5,2 Pyotr Weinberg: «Гейне, Генрих» (Ρωσικά)
  6. Jacob Achilles Mähly: «Heine, Heinrich» (Γερμανικά) 1880. σελ. 338–351.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  8. 8,0 8,1 8,2 Jacob Achilles Mähly: «Heine, Heinrich» (Γερμανικά) 1880. σελ. 338–351.
  9. odysseo.generiques.org/ark:/naan/a0114424969760tfHY3.
  10. CONOR.SI. 8312675.
  11. www.nytimes.com/2008/06/11/books/11eder.html.
  12. Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 2434. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  13. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/15752. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  14. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.