Χάγκεν Φλάισερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάγκεν Φλάισερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Hagen Fleischer (Γερμανικά)
Γέννηση8  Ιανουαρίου 1944
Βιέννη
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου
ιστορικός της σύγχρονης εποχής
ιστορικός
ΕργοδότηςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΤο Ποτάμι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΣταυρός Αξίας 1ης τάξεως του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (2018)

Ο Χάγκεν Φλάισερ (γερμ. Hagen Fleischer) είναι Γερμανός ιστορικός και καθηγητής πανεπιστημίου, ο οποίος ασχολείται με τη νεότερη και σύγχρονη (μεταπολεμική) ιστορία. Από το 1985 έχει αποκτήσει και την ελληνική υπηκοότητα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1944 στη Βιέννη και σπούδασε Ιστορία και Επικοινωνία/ΜΜΕ στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Από το 1977 ζει μόνιμα στην Ελλάδα, ενώ από το 1985 είναι και Έλληνας πολίτης.

Το 1979-1981 δίδαξε ως επισκέπτης νεότερη ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά από ένδεκα χρόνια διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (1981-1992) επέστρεψε ως καθηγητής (πρωτοβάθμιος από το 1996) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου διδάσκει έως σήμερα νεότερη και σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία. Ερευνητικά έχει ειδικευτεί σε θέματα ελληνικής ιστορίας του 20ού αιώνα, ενώ έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή προγράμματα, καθώς και σε διεθνείς εξεταστικές και γνωμοδοτικές επιτροπές (π.χ. "Διεθνής Επιτροπή Ιστορικών" για το παρελθόν του τότε Αυστριακού προέδρου Κουρτ Βαλντχάιμ, 1987-1988 / Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Ιδρύματος (European Scientific Foundation) για τη συγκριτική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και των συνεπειών του, 1994-2005 / Διεθνής Συνδιάσκεψη για τα γερμανικά (πολεμικά) χρέη, Ουάσιγκτον, Στέιτ Ντιπάρτμεντ 1998 / Έκθεση για τα Εγκλήματα της Βέρμαχτ, 2001-2004.) Έχει ενεργή συμμετοχή σε περίπου 60 διεθνή συνέδρια, μεταξύ άλλων ήταν ο κύριος οργανωτής του πρώτου εντός Ελλάδας επιστημονικού συνεδρίου για την περίοδο 1936-1944 (Αθήνα 1984).

Έχει συγγράψει περίπου 100 επιστημονικές μελέτες, ιδίως για την περίοδο (και τη μεταπολεμική "κληρονομιά") του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μελέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διατριβή του αποτέλεσε τη βάση του έργου αναφοράς Στέμμα και Σβάστικα, Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης 1941-44Αντώνης Λιάκος πιστώνει στο έργο αυτό του Φλάισερ την εκκαθάριση του πεδίου έρευνας της δεκαετίας του 1940 από την "πυκνή βλάστηση αγνοήσεων, παρανοήσεων, αποκρύψεων, παραπλανήσεων, δοξασιών, μύθων".[1] Το 1980, ήταν ο πρώτος ιστορικός που δίδαξε σε ελληνικό Πανεπιστήμιο (στην Αθήνα, και κυρίως στην Κρήτη 1981-1991, και πάλι στην Αθήνα), ανάμεσα σε άλλες θεματικές, την ευαίσθητη ιστορία της αιματηρής δεκαετίας του ’40. Μετά το πρώτο συνέδριο εντός Ελλάδας για την 4η Αυγούστου και την Κατοχή (1984), ήταν επίσης ο κύριος οργανωτής του πρώτου συνεδρίου για τον Εμφύλιο (1995), που συνεξέταζε μάλιστα τις τρεις περιόδους ανωμαλίας μεταξύ 1936-1949, τις συνέχειες και τις ασυνέχειές τους.

Οι πόλεμοι της μνήμης, Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η δημόσια ιστορία είναι ένα από τα βιβλία του στα οποία ανατέμνει τις αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο καθεμιά από τις εμπλεκόμενες (ακόμη και τις ουδέτερες) χώρες θυμάται, εξιστορεί και ερμηνεύει τις πτυχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 2010, κατά το ταξίδι μνήμης στους μνημονικούς τόπους που πραγματοποίησε με ομάδα φοιτητών του στη Γερμανία, γυρίστηκε ταινία με θέμα την προσφορά του στην ιστορική επιστήμη ("Ο Χάγκεν Φλάισερ και οι πόλεμοι της μνήμης").

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Ελλάδα υπό την Κατοχή του Άξονα. Βιβλιογραφική επισκόπηση. Στο: Η Ελλάδα στη Δεκαετία 1940-1950, Αθήνα: Θεμέλιο, 1984, τομ. Β', σσ. 13-181.
  • Im Kreuzschatten der Mächte. Griechenland 1941-1944. (Okkupation - Kollaboration – Resistance), Frankfurt – Bern – New York 1986. (2 τόμοι).
  • Στέμμα και Σβάστικα. Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944. Αθήνα: Παπαζήσης, 1989/1995 (προς το παρόν) 2 τόμοι.
  • [επιμ. με Νίκο Σβορώνο:] Η Ελλάδα 1936-44. Δικτατορία - Κατοχή - Αντίσταση. Πρακτικά Α' Διεθνούς Συνεδρίου Σύγχρονης Ιστορίας, Αθήνα: Μορφωτικό Ινστιτούτο ΑΤΕ, 1989.
  • Με Διεθνή Επιτροπή Ιστορικών: The Waldheim Report, Copenhagen 1993.
  • [επιμ. με Loukia Droulia:], Von Lidice bis Kalavryta: Widerstand und Besatzungsterror. Studien zur Repressalienpraxis im Zweiten Weltkrieg, Berlin 1999.
  • (επιμ.): Η Ελλάδα '36 - '49: Από τη Δικτατορία στον Εμφύλιο - Τομές και συνέχειες. Αθήνα: Καστανιώτης, 2003.
  • Ιάκωβος Μιχαηλίδης, Ηλίας Νικολακόπουλος, Χάγκεν Φλάισερ (επιμ.), Εχθρόςʼ εντός των τειχών. Όψεις του Δωσιλογισμού στην Ελλάδα της Κατοχής, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2006.
  • Οι Πόλεμοι της Μνήμης. Ο Βʼ Παγκόσμιος Πόλεμος στη σύγχρονη δημόσια ιστορία. Αθήνα: Νεφέλη, 2008.

Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Λιάκος, Αντώνης (2003). «Αντάρτες και συμμορίτες στα ακαδημαϊκά αμφιθέατρα». Η Ελλάδα '36-49. Από τη Δικτατορία στον Εμφύλιο. Τομές και συνέχειες. Αθήνα: Καστανιώτης. σελ. 31. .

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τ. 3, σελ. 559
  • Άννα-Μαρία Δρουμπούκη, 28 χρόνια μετά: μια αποτίμηση της δεκαετίας του 1940 και της προσφοράς του Χάγκεν Φλάισερ, Τα Ιστορικά, τχ. 57 (Δεκ. 2012), σ. 516 - 527

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]