Διυδρίδιο του πλουτωνίου
| Διυδρίδιο του πλουτωνίου | |
|---|---|
| Γενικά | |
| Όνομα IUPAC | Διυδρίδιο του πλουτωνίου |
| Χημικά αναγνωριστικά | |
| Χημικός τύπος | H2Pu |
| Μοριακή μάζα | 246.08 g mol-1 |
| Αριθμός CAS | 17336-52-6 |
| SMILES | [H-].[H-].[Pu++] |
| InChI | InChI=1S/Pu.2H/q+2;2*-1
Key: IPKHWWGTRXXYCX-UHFFFAOYSA-N |
| Φυσικές ιδιότητες | |
| Χημικές ιδιότητες | |
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |
Το διυδρίδιο του πλουτωνίου είναι η χημική ένωση με τον τύπο H2Pu. Είναι το ένα από τα δύο χαρακτηριστικά υδρίδια του πλουτωνίου, το άλλο είναι το PuH3[1]. Το H2Pu είναι μη-στοιχειομετρικό με μια ευρεία σύνθεση απο H2Pu - H2,7Pu. Επιπρόσθετα μετασταθερές στοιχειομετρίες με περίσσεια υδρογόνου (H2,7Pu - H3Pu) μπορούν να παραχθούν [1]. Το υδρίδιο του πλουτωνίου έχει κυβική κρυσταλλική δομή. Παράγεται άμεσα από τα στοιχεία του σε 1 atm σε θερμοκρασία 100 - 200°C [1]:
Pu + H2 → PuH2
Έρευνες για την αντίδραση του μέταλλου πλουτωνίου με υγρό αέρα στην θερμοκρασία των 200 - 350°C έδειξε την παρουσία κυβικού υδριδίου του πλουτωνίου στην επιφάνεια μαζί με Pu2O3, PuO2 και ενός υψηλότερου οξειδίου προσδιορισμένου από περίθλαση ακτίνων-Χ και από ακτίνες φωτοηλεκτρονίων φασματοσκοπίας ως μικτής φάσης σθένους PuIV3−xPuVIxO6+x [2]. Διερεύνηση της αντίδρασης που εκτελείται χωρίς θέρμανση υποδηλώνει ότι η αντίδραση του Pu και του υγρού αέρα που παράγει PuO2 και υψηλότερου οξειδίου μαζί με το προσροφημένο υδρογόνο, το οποίο ενώνεται καταλυτικά με το Ο2 για να σχηματίσει νερό [3].
Το Διυδρίδιο του πλουτωνίου στην επιφάνεια του υδριδιωμένου πλουτωνίου δρα ως καταλύτης για την οξείδωση του μετάλλου με την κατανάλωση των O2 και N2 από τον αέρα [4].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Gerd Meyer, 1991, Synthesis of Lanthanide and Actinide Compounds Springer, ISBN 0-7923-1018-7.
- ↑ J. L. Stakebake, D. T. Larson, J. M. Haschke: Characterization of the Plutonium-water Reaction II: Formation of a Binary Oxide containing Pu(VI), Journal of Alloys and Compounds, 202, 1–2, 1993, 251–263, doi:10.1016/0925-8388(93)90547-Z.
- ↑ J. M. Haschke, T. H. Allen, L. A. Morales: Surface and Corrosion Chemistry of Plutonium, Los Alamos Science, 2000, 252.
- ↑ John M. Haschke Thomas H. Allen: Plutonium Hydride, Sesquioxide and Monoxide Monohydride: Pyrophoricity and Catalysis of Plutonium Corrosion, Journal of Alloys and Compounds, 320, 1, 2001, 58–71, doi:10.1016/S0925-8388(01)00932-X.
| ||||||||||||||