Τριμερές Σύμφωνο
| Τύπος | Στρατιωτική συμμαχία |
|---|---|
| Υπογραφή | 27 Σεπτεμβρίου 1940 |
| Τοποθεσία | Βερολίνο, Γερμανία |
| Αρχικοί υπογράφοντες | .svg){kind=small} Γερμανία_crowned.svg){kind=small} Ιταλία.svg){kind=small} Ιαπωνία |
| Υπογράφοντες | .svg){kind=small} Ουγγαρία Ρουμανία.svg){kind=small} Σλοβακία Βουλγαρία.svg){kind=small} Γιουγκοσλαβία.svg){kind=small} Κροατία |
Το Τριμερές Σύμφωνο του Άξονα ήταν σύμφωνο στρατιωτικής συμμαχίας που υπογράφτηκε στο Βερολίνο στις 27 Σεπτεμβρίου, 1940, ανάμεσα στις Δυνάμεις του Άξονα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σύμφωνο υπέγραψαν οι αντιπρόσωποι των χωρών που συμμετείχαν. Για το Γερμανικό Ράϊχ υπέγραψε ο Αδόλφος Χίτλερ, για το Βασιλείο της Ιταλίας ο υπουργός των εξωτερικών Γκαλεάτσο Τσιάνο και για την Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας ο Ιάπωνας πρέσβης στη Γερμανία Σαμπουρό Κουρούσου.
Η συμφωνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα τρία έθνη που συνυπέγραψαν συμφώνησαν σε δεκαετή συνεργασία, με στόχο την ευημερία και την πολιτική, στρατιωτική και οικονομική αλληλεγγύη στην περίπτωση που οποιοδήποτε από τα τρία δεχτεί εξωτερική επίθεση. Στη συνθήκη, εκτός των ιδρυτικών μελών-κρατών, συμμετείχαν:
- Βασίλειο της Ουγγαρίας, 20 Νοεμβρίου 1940[1]
- Βασίλειο της Ρουμανίας, 23 Νοεμβρίου 1940
- Σλοβακική Δημοκρατία, 24 Νοεμβρίου 1940
- Βασίλειο της Βουλγαρίας, 1 Μαρτίου 1941
- Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, 25 Μαρτίου 1941
- Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας, 15 Ιουνίου 1941[2]
Μη επίσημη συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άλλα εμπλεκόμενα έθνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ΕΣΣΔ: Το 1939 υπεγράφη το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης, γνωστό και ως Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ, μεταξύ του Γερμανικού Ράϊχ κα της ΕΣΣΔ. Για το Τριμερές Σύμφωνο η σοβιετική κυβέρνηση γνώριζε αρκετά πριν την υπογραφή την ύπαρξη της συμφωνίας αυτής και διερεύνησε τις δυνατότητές της να την υπογράψει[4]. Με την επίσκεψη του Μολότωφ συμφωνήθηκε καταρχήν η συμμετοχή της ΕΣΣΔ, με την προϋπόθεση να γίνει επαναδιαπραγμάτευση στο ζήτημα της προσάρτησης της Φινλανδίας[4]. Η σοβιετική κυβέρνηση έστειλε μια αναθεωρημένη έκδοση της συνθήκης στη Γερμανία στις 25 Νοεμβρίου.[4]. Ωστόσο, οι Γερμανοί αρνήθηκαν έχοντας ήδη καταστρώσει σχέδια επίθεσης κατά της ΕΣΣΔ.
- Φινλανδία: Η στρατιωτική συνεργασία της Φινλανδίας και της ναζιστικής Γερμανία ξεκίνησε στα τέλη του 1940 μετά την απώλεια εδαφών της πρώτης από την ΕΣΣΔ.
Το τέλος του συμφώνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Βασίλειο της Ιταλίας παραδόθηκε στους Συμμάχους το 1943, σημειώνοντας την έναρξη του τέλους του συμφώνου. Το 1944, η Βουλγαρία και η Ρουμανία άλλαξαν στρατόπεδο και έγιναν στρατιωτικοί σύμμαχοι της ΕΣΣΔ. Μετά την καταστολή της σλοβακικής εξέγερσης από τους Γερμανούς, στις αρχές του Απριλίου του 1945, η Ουγγαρία μετά την ανατροπή της φιλοναζιστικής της κυβέρνησης αποχώρησε. Η παράδοση της Ιαπωνίας και η ολοκληρωτική ήττα της Γερμανίας σήμαναν το τέλος του Τριμερούς Συμφώνου.
Σημειώσεις παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Wolfrom, Scott. «An Alliance is Formed». WFU.edu. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «Τριμερής Συνθήκη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Nish, Ian Hill (2002). Japanese foreign policy in the interwar period. Greenwood Publishing Group. σελ. 166. ISBN 978-0-275-94791-0.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Weinberg, Gerhard L. (2001). A World at Arms: A Global History of World War II. UK: Cambridge University Press. σελίδες 199–200. ISBN 978-0-521-61826-7. Unknown parameter
|month=ignored (βοήθεια)
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Nish, Ian Hill (2002). Japanese foreign policy in the interwar period. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-94791-0.
- Weinberg, Gerhard L. (2001). A World at Arms: A Global History of World War II. UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-61826-7. Unknown parameter
|month=ignored (βοήθεια)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|