Τζων Λοκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζων Λοκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
John Locke (Αγγλικά)
Γέννηση29 Αυγούστου 1632
Σόμερσετ
Θάνατος28 Οκτωβρίου 1704
Έσσεξ
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςHigh Laver[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΑγγλία
ΘρησκείαΠροτεσταντισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[2][3][4]
λατινική γλώσσα[2][3]
ΣπουδέςΚράιστ Τσερτς (1652–1675)
Σχολείο του Ουέστμινστερ (από 1647)
Πληροφορίες ασχολίας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Anthony Ashley Cooper, 1st Earl of Shaftesbury
Caleb Banks
Αξιοσημείωτο έργοAn Essay Concerning Human Understanding
Two Treatises of Government
A Letter Concerning Toleration
Some Thoughts Concerning Education
Of the Conduct of the Understanding
The prince and the cobbler
Επηρεάστηκε απόΤόμας Χομπς
Ρενέ Ντεκάρτ
Ούγκο Γκρότιους
Robert Filmer
Samuel von Pufendorf
Τόμας Σύντεναμ
Anthony Ashley Cooper, 1st Earl of Shaftesbury
Damaris Cudworth Masham
Οικογένεια
ΓονείςΤζων Λοκ[5] και Αγνή Κιν[5]
ΑδέλφιαThomas Locke[5]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΕταίρος της Βασιλικής Εταιρίας
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζων Λοκ (John Locke, 29 Αυγούστου 163228 Οκτωβρίου 1704) ήταν Άγγλος φιλόσοφος και ιατρός, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πλέον σημαίνοντες στοχαστές του Διαφωτισμού και είναι ευρύτερα γνωστός ως ο Πατέρας του Κλασικού Φιλελευθερισμού.[6][7][8]

Ο Λοκ αποτελεί τον κύριο αντιπρόσωπο του αγγλικού κινήματος του εμπειρισμού. Μαζί με τον Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) και τον Τζωρτζ Μπέρκλεϋ (1684-1753) σχηματίζει το τρίπτυχο των φιλοσόφων του αγγλικού Διαφωτισμού και του επερχόμενου εμπειρισμού.

Η πολιτική του φιλοσοφία ότι ο λαός έχει το δικαίωμα της αντίστασης επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την Αμερικανική Επανάσταση, το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, την Γαλλική Επανάσταση καθώς και το πρώτο Σύνταγμα της Γαλλίας, και με αυτόν τον τρόπο τα Συντάγματα των περισσοτέρων φιλελευθέρων κρατών. Αυτή η πολιτική του φιλοσοφία είχε επιφανειακά τον χαρακτήρα μίας επιφανειακής επίδοσης. Είχε περιληφθεί σε δύο δοκίμια, που δημοσιεύθηκαν το 1690 με το συγκεκριμένο σκοπό να υπεραμυνθούν της επανάστασης. Από τα δοκίμια αυτά, το πρώτο όπου αντέκρουσε τον Filmer, είχε παραδοσιακό χαρακτήρα. Η δεύτερη διατριβή του όμως είχε τόση σημασία που δεν περιοριζόταν στα πράγματα του καιρού του. Ξεκινούσε από το παρελθόν, περνούσε όλη την περίοδο των εμφυλίων πολέμων, και διασταυρωνόταν με το έργο του Hooker, Ecclesiastical Polity, που συνόψιζε την πολιτική σκέψη της Αγγλίας ως την εποχή της παλινόρθωσης, και πριν από τη ρήξη μεταξύ κοινοβουλίου και βασιλιά. Χάρη στον Hooker, ο Locke γνώρισε όλη την μακρά παράδοση της μεσαιωνικής πολιτικής σκέψης, ως τον Θωμά Ακινάτη, όπου οι ηθικοί περιορισμοί της εξουσίας, η ευθύνη των ηγετών προς τις κοινότητες που κυβερνούν και η υποταγή της κυβέρνησης στους νόμους αποτελούσαν αξιώματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Locke ήταν στραμμένος προς το παρελθόν. Το κύριο χαρακτηριστικό της ιδιοφυΐας του δεν ήταν ούτε η ευρυθμία ούτε η λογική, αλλά ένας ασύγκριτος κοινός νους που μπόρεσε να περισυλλέξει τις σημαντικότερες πεποιθήσεις στη φιλοσοφία, την πολιτική, την ηθική και την παιδεία, όσες είχε κληροδοτήσει το παρελθόν στα φωτεινότερα πνεύματα της γενεάς του.

Οι απόψεις του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν ένας ηγεμόνας χρησιμοποιεί την εξουσία του εναντίον του λαού του, τότε ο λαός έχει το δικαίωμα να τον αντιμετωπίσει με Βία. Ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παράνομη βία της εξουσίας είναι η ίδια η Βία. Δοκίμια περί διακυβερνήσεως

Ο Άγγλος φιλόσοφος θεωρούσε ότι οι άνθρωποι σε φυσική κατάσταση δεν ήταν τόσο επιθετικοί, αλλά κυρίως κοινωνικοί, δημιουργικοί, λογικοί και σώφρονες. Ενδιαφέρονταν έτσι να συγκροτήσουν πολιτισμένες κοινωνίες. Γι' αυτό συνήπταν «κοινωνικό συμβόλαιο» με το κράτος με αμοιβαίους όρους. Αποδέχονταν να περιορίσουν την ελευθερία τους και σε αντάλλαγμα το κράτος έπρεπε να εγγυηθεί για τη διασφάλιση των φυσικών τους δικαιωμάτων: της ζωής, της ελευθερίας, της ιδιοκτησίας. Εάν το κράτος παραβίαζε το «κοινωνικό συμβόλαιο», οι άνθρωποι είχαν δικαίωμα να το λύσουν και να εξεγερθούν.

Η ψυχή είναι άγραφος πίνακας (tabula rasa). Δέχεται ιδέες και γνώσεις από την εμπειρία.

Οι κατηγορίες των ποιοτήτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λοκ χώρισε τις ποιότητες των σωμάτων σε τρεις κατηγορίες. Στην πρώτη ομάδα αποδίδονται οι πρωτεύουσες ποιότητες και αφορούν σε μεγέθη κυρίως της φυσικής όπως : η έκταση, η κίνηση, η στερεότητα, ο όγκος, η μορφή, η υφή και ο αριθμός που η αντίληψη του γίνεται μόνο από το νου. Οι πρωτεύουσες ποιότητες ενυπάρχουν στα σώματα και ως εκ τούτου δεν απαιτούν για να υπάρξουν να είναι αντιληπτές. Στη δεύτερη και τρίτη ομάδα ενώνονται οι δευτερεύουσες ποιότητες που αποτελούν άμεσα αντικείμενα των αισθήσεων όπως τα χρώματα οι ήχοι και οι γεύσεις και οι δυνάμεις ή έμμεσες επιδράσεις δυνάμεων (η δύναμη της φωτιάς που τήκει τον χρυσό). Η διάκριση που κάνει ο Λοκ μεταξύ των πρωτευουσών και δευτερευουσών ποιοτήτων ανάγεται στην τοποθέτηση του[9]:

Οι ιδέες των πρωτευουσών ποιοτήτων των σωμάτων είναι ομοιώματα αυτών, και τα πρότυπά τους ενυπάρχουν όντως στα ίδια τα σώματα, αλλά, οι ιδέες που παράγονται μέσα μας από τις δευτερεύουσες ποιότητες, δεν έχουν καμία απολύτως ομοιότητα με αυτές

Ο Λοκ ως παιδαγωγός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λοκ θεωρούσε ιδανική την αγωγή που συνδυάζει το φυσικό τρόπο ζωής, τη σωματική αγωγή και τη σκληραγωγία. Πίστευε πως για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα σημασία έχει περισσότερο το γενικότερο περιβάλλον και η καθημερινή τριβή με τα άτομα παρά η συστηματοποιημένη διδασκαλία. Έδινε σημασία στην αγωγή του παιδιού μικρής ηλικίας, το οποίο πρέπει είναι κοντά στο φυσικό τρόπο ζωής και μακριά από τη χλιδή. Το πνεύμα του παιδιού, με άλλα λόγια, πρέπει να διατηρείται ζωντανό και ελεύθερο. Ήταν υπέρμαχος των ατομικών μαθημάτων, καθώς πίστευε πως ούτε καν δύο παιδιά δεν μπορείς να τα μεταχειριστείς με τον ίδιο τρόπο. Ο δάσκαλος που θα παραδίδει τα ιδιαίτερα μαθήματα πρέπει να είναι κυρίως κάτοχος ηθικών αρετών, παρά συγκεκριμένων γνώσεων. Οι γνώσεις αξίζουν όταν τις κατέχουν άνθρωποι με σωστή συμπεριφορά, άνθρωποι όμως χωρίς ψυχική ευγένεια γίνονται κατά το Locke «εύκολα ακόμη πιο ανόητοι και κακοί». Έβλεπε τη μάθηση ως ένα χαλαρό και παιγνιώδες αντικείμενο. Το παιδί θα πρέπει να αγαπήσει αυτό που μαθαίνει και όχι να εξαναγκαστεί. «Είναι καλύτερα να μάθει το παιδί να διαβάζει ένα χρόνο αργότερα παρά να του δημιουργηθεί αποστροφή προς το διάβασμα». Τέλος θέλει μια μάθηση ανοιχτή στον κόσμο και εκτιμά τη χειρωνακτική εργασία για όλους τους ανθρώπους.

Φυσικός νόμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τον Λοκ, ο άνθρωπος στην φυσική του κατάσταση υπακούει μονάχα σε έναν απαράβατο και θεμελιώδη νόμο της φύσης, που τον ονομάζει φυσικό νόμο, και έχει ως στόχο την αυτοσυντήρηση και διατήρηση του αγαθού της ζωής για το άτομο (ο Χομπς είχε σταματήσει στο άτομο την αναφορά του) και την κοινωνία.Υποδηλώνει αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους, που εκχωρούν τα φυσικά τους δίκαια, και στους φορείς της πολιτικής εξουσίας, οι οποίοι οφείλουν να τα διαφυλάττουν. Μόνο εφόσον η πολιτική εξουσία διασφαλίζει τα φυσικά δίκαια, μπορεί να διατηρηθεί αυτή η σχέση εμπιστοσύνης.Αν το αίτημα της διασφάλισης δεν ικανοποιείται, τότε παραβιάζονται οι όροι, του καταπιστεύματος και αυτομάτως αίρεται η εμπιστοσύνη.

Η νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας κρίνεται από το εάν και κατά πόσον τηρεί το καταπίστευμα που της εμπιστεύονται οι πολίτες. Ωστόσο, οι παραβιάσεις της αρχικής συμφωνίας από την πολιτική εξουσία δεν γίνονται πάντα με τον ξεκάθαρο τρόπο της βίαιης κατάκτησης και κατοχής. Πολλές φορές καλύπτονται από την επίφαση της νομιμότητας. Αυτό συμβαίνει όταν η εξουσία διαθέτει τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της νόμιμης κυβέρνησης, αλλά στην πράξη αθετεί το καταπίστευμα. Ο Φιλελεύθερος Λοκ θέτει με σαφήνεια πέντε διαφορετικά ενδεχόμενα παραβίασης του καταπιστεύματος από μια φαινομενικά νόμιμη και δίκαιη κυβέρνηση.

1. Η πρώτη συνθήκη εμφανίζεται όταν όσοι νομοθετούν δεν είναι αυτοί που όρισαν οι πολίτες για το σκοπό αυτόν. Η εθνική κυριαρχία,όμως, δεν ανήκει στην πολιτική εξουσία ώστε να μπορεί να τη μεταβιβάσει ή να την απεμπολήσει. Υπό αυτή την έννοια, η μεταβίβαση εθνικής κυριαρχίας σε τρίτους καθιστά έκνομη την πολιτική εξουσία και δικαιολογεί την προσφυγή στην ανυπακοή.

2. Πέρα από την άμεση καταστρατήγηση της νομοθετικής εξουσίας που εμφανίζεται όταν το νομοθετικό έργο επιτελείται από φορείς που δεν έχουν οριστεί από την κοινότητα ως νομοθέτες, υπάρχει και το ενδεχόμενο παρεμπόδισης της λειτουργίας της νομοθετικής εξουσίας, πράξη που συνιστά έμμεση παραβίαση του καταπιστεύματος.

3. Η τρίτη συνθήκη αθέτησης του καταπιστεύματος συντελείται όταν αλλοιώνεται ο μηχανισμός εκλογής του νομοθετικού σώματος.

4. Η τέταρτη συνθήκη παραβίασης του καταπιστεύματος αφορά στην παράδοση της κοινότητας στον έλεγχο και στην εξουσία μιας ξένης δύναμης.

5. Οι προηγούμενες τέσσερις συνθήκες συνιστούν ενεργητικές παραβιάσεις του καταπιστεύματος από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας. Υπάρχει,ωστόσο, και ένα πέμπτο ενδεχόμενο, αυτό κατά το οποίο η εξουσία παραβιάζει παθητικά το καταπίστευμα, όταν δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να εξασφαλίζει την πραγματοποίηση της βούλησης των πολιτών, παρατηρείται δηλαδή αμέλεια εφαρμογής των υπαρχόντων νόμων από την πλευρά της κυβέρνησης.

Εφόσον η εξουσία δεν περιφρουρεί την τήρηση των νόμων, δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού στην προσπάθεια των πολιτών για επιβίωση και ευημερία.Εξωθεί, λοιπόν, εμμέσως τους πολίτες στην παρανομία.

Πρόσμειξη Εργασίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λοκ πίστευε, ότι, εάν εναποθέσει κάποιος τον μόχθο του πάνω σε ένα αντικείμενο-αγαθό, αυτομάτως γίνεται δικό του και περνά στην ιδιοκτησία του, λ.χ το χέρι ενός ανθρώπου και η πέτρα (που δεν σου ανήκει) φτιάχνουν ένα τσεκούρι. Τότε το τσεκούρι αυτό περνά στην κυριότητα του ατόμου που μόχθησε για να το φτιάξει. Συνεπώς αφαιρεί κάποιος ένα αντικείμενο από το καθεστώς κοινοκτημοσύνης που υπάρχει στην φυσική κατάσταση του Λοκ, και το ενστερνίζεται. Ο σκοπός και εδώ της πρόσμειξης εργασίας, είναι η διατήρηση της ζωής (αυτοσυντήρηση). Το εξτρεμιστικό της άποψης αυτής είναι πως, εάν κάποιος εισβάλει ουσιαστικά, και επεξεργαστεί ή μοχθήσει πάνω σε κάποιο αντικείμενο που εσύ έχεις ήδη χρησιμοποιήσει, τότε ο Λοκ σου δίνει μέχρι και το δικαίωμα να σκοτώσεις τον άλλο, λόγο του ότι απείλησε τον θεμελιωμένο και απαράβατο φυσικό νόμο (διατήρηση αγαθού ζωής - αυτοσυντήρηση). Κατηγορήθηκε ότι έδωσε βάρος στους όρους ιδιοκτησίας, κάτι το οποίο μπορούσε να δημιουργήσει ποσότητες υπεριδιοκτησίας και μειωμένης ιδιοκτησίας. Ο ίδιος αποφάνθηκε ένα σύστημα μέτρου στην κατανάλωση, πως ο καθείς δηλαδή θα μπορούσε να ιδιοποιηθεί συγκεκριμένο ποσό αγαθών, μέχρι εκεί που μπορεί να καταναλώσει. Με λίγα λόγια, δεν μπορεί κάποιος να ιδιοποιηθεί έναν μεγάλο αριθμό π.χ. μήλων που θα τον οδηγήσει στο γεγονός να καταναλώσει κάποια και τα άλλα να τα πετάξει γιατί θα χαλάσουν μέχρι να τα καταναλώσει. Θα πρέπει εξαρχής να έχει ιδιοποιηθεί το άτομο τόσα μήλα, όσα χρειάζεται για να τραφεί. Σήμερα, αυτό που συμβαίνει από άποψη εφαρμοσμένης ιδιοκτησίας είναι η εκτροπή της αυθεντικής θεωρίας του Λοκ, παρά μία χειρότερη άποψη της. Η υπερσυσσώρευση ιδιοκτησίας πλέον γίνεται πρώτη φορά ρεαλιστικά στην πολιτική κατάσταση του ανθρώπου με την εμφάνιση του χρήματος. Το χρήμα πλέον αντιστοιχεί σε προϊόντα προς κατανάλωση, και το άτομο μπορεί να ιδιοποιηθεί υπέρογκα χρηματικά ποσά μέσα από την εργασία του χωρίς να φοβάται για τα καταναλωτικά όρια.

Μετάβαση από φυσική σε πολιτική κατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τον Τζον Λοκ, η μετάβαση από την φυσική κατάσταση του ανθρώπου στην νεωτερικότητα - πολιτική κοινωνία, γίνεται με τον νομικό όρο του καταπιστεύματος («trust» = εμπιστοσύνη, παρακαταθήκη, καταπίστευμα). Ο όρος καταπίστευμα, υποδηλώνει τη συμφωνία με την οποία ένα άτομο ή ένας φορέας γίνεται νομικός κάτοχος ιδιοκτησίας, την οποία όμως υποχρεούται να τηρεί προς όφελος ενός άλλου. Υποδηλώνει αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους, που εκχωρούν τα φυσικά τους δίκαια, και στους φορείς της πολιτικής εξουσίας, οι οποίοι οφείλουν να τα διαφυλάττουν. Μόνο εφόσον η πολιτική εξουσία διασφαλίζει τα φυσικά δίκαια, μπορεί να διατηρηθεί αυτή η σχέση εμπιστοσύνης. Αν το αίτημα της διασφάλισης δεν ικανοποιείται, τότε παραβιάζονται οι όροι, του καταπιστεύματος και αυτομάτως αίρεται η εμπιστοσύνη.

Έργα του Λοκ σε νεοελληνική απόδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λοκ, Τζων: Περί ιδιοκτησίας. Εισαγωγή-Μετάφρ. Πασχάλης Κιτρομηλίδης. Ο πολίτης 72 (1986), 4-13.
  • Locke, J., Επιστολή για την ανεξιθρησκία. Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Γιάννης Πλάγγεσης,εκδ. «Ζήτρος», Θεσσαλονίκη 1998 ISBN 960-7760-24-7
  • Locke, J., Δεύτερη πραγματεία περί κυβερνήσεως. Δοκίμιο με θέμα την αληθινή αρχή, έκταση και σκοπό της πολιτικής εξουσίας. Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης. 2η έκδοση,εκδ. «Πόλις», Αθήνα, 2010 («Γνώση», Αθήνα, 1990¹)
  • Locke, J., Κράτος και εκκλησία. Μετάφρ. Ηλίας Π. Νικολούδης, εκδ. «Ροές», Αθήνα, 1998
  • Locke, J., Δοκίμιο για την ανεκτικότητα. Μετάφρ. Γιάννης Λείβαδίτης. Εκδόσεις Printa 2013

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αιμίλιος Μεταξόπουλος: «Οι φιλοσοφικές θεωρίες του Φυσικού Δικαίου και το πρόβλημα της ατομικής ιδιοκτησίας. Τόμας Χομπς και Τζων Λοκ». Ο πολίτης 45 (1981), 46-57
  • Αιμίλιος Μεταξόπουλος: «Το πρόβλημα της ατομικής ιδιοκτησίας στις θεωρίες του φυσικού δικαίου και στη νεώτερη φιλελεύθερη φιλοσοφία: Hobbes, Locke, Kant». Επιθεώρηση κοινωνικών ερευνών 39-40 (1980), 414-432.
  • Geux, François, «Ἐκ τῆς ἱστορίας τῆς ἐκπαιδεύσεως. Ἰωάννης Λώκκιος (John Locke) » , Ἡ Μελέτη, 4 (1910), σσ. 151-162

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 15795789.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι.
  3. 3,0 3,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990005145. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  4. CONOR.SI. 7712355.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Kindred Britain»
  6. John Locke, A Letter Concerning Toleration Routledge, σελ. 5 (εισαγωγή), Νέα Υόρκη (1991)
  7. Tim Delaney, The march of unreason: science, democracy, and the new fundamentalism, σελ. 18, Oxford University Press, Νέα Υόρκη (2005)
  8. Kenneth Godwin, School choice tradeoffs: liberty, equity, and diversity, σελ. 12, University of Texas Press, Ώστιν (Τέξας) (2002)
  9. Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας του Άντονυ Κέννυ, σελίδα 186. Εκδόσεις Νεφέλη