Τζαφέρ Ταγιάρ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Τζαφέρ Ταγιάρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1878 Πρίστινα |
| Θάνατος | 3 Ιανουαρίου 1958 Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Καρατζά-Αχμέτ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τουρκία Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | τουρκικά |
| Σπουδές | Οθωμανική Στρατιωτική Ακαδημία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Περίοδος ακμής | 1901 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Προοδευτικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Mirliva |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέλος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζαφέρ Ταγιάρ Πασάς (Cafer Tayyar Eğilmez, 1877 - 3 Ιανουαρίου 1958) ήταν Τούρκος στρατηγός, αλβανικής καταγωγής γεννημένος στην Πρίστινα. Είχε λάβει το παρωνύμιο Εγκιλμέζ=Άκαμπτος.
Κατά τα τουρκικά πολεμικά γεγονότα του 1918-1920 στο Βαλκανικό μέτωπο προσχώρησε στο Κεμαλικό κίνημα όπου και ανέλαβε με τον βαθμό του υποστρατήγου την διοίκηση του τουρκικού στρατού Ανατολικής Θράκης, του 7ου Σώματος, καθώς και των ατάκτων σωμάτων με τα οποία και προπαρασκεύασε την προς την Αδριανούπολη κατά των Ελλήνων αντίσταση.
Κατά τον Μάρτιο του 1920, καταγγέλλοντας την Ανακωχή του Μούδρου 1918, δήλωσε στον Άγγλο αξιωματικό Λίστερ, επόπτη των Συμμάχων στην Αδριανούπολη, ότι παύει να τον αναγνωρίζει πλέον.
Μετά όμως τη νικηφόρα έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων του Ιουλίου 1920 και την ταχύτατη προέλαση της 9ης Ελληνικής Μεραρχίας Πεζικού προς την Αδριανούπολη, ο Τζαφέρ Ταγιάρ προσπάθησε να διαφύγει με άλογο, και χωρίς συνοδεία, προς το βουλγαρικό έδαφος όπου όμως συνελήφθη αιχμάλωτος στις 11 Ιουλίου και την επομένη καταλήφθηκε η Αδριανούπολη.
Για την σύλληψη του Τζαφέρ Ταγιάρ κινήθηκε ο 11ος λόχος της 10ης Ελληνικής Μεραρχίας Πεζικού -αποσπασθείς στην 9η Ελληνική Μεραρχία Πεζικού- υπό το λοχαγό Πεζικού Δημήτριο Μεσσαριτάκη , ο οποίος φονεύθηκε στο Δορύλαιο την 9η Ιουλίου 1921 . Τη σύλληψη του Ταγιάρ και την παράδοσή του στον Έλληνα στρατηγό Αλέξανδρο Μαζαράκη -Αινιάν, διηνήργησε ομάδα μάχης του ανωτέρω λόχου, υπό τον δεκανέα Πεζικού και πρώην σύνδεσμο του Παύλου Μελά το 1904, Νικόλαο Καθάριο , ο οποίος τον Ιούλιο του 1921 τιμήθηκε με το Αργυρούν Αριστείον Ανδρείας για την πολεμική του δράση ,καθώς και για το γεγονός ότι σεβόμενος το δίκαιο του πολέμου , απέτρεψε την κακοποίηση του Τζαφέρ Ταγιάρ από υφιστάμενό του.
Ο Τζαφέρ Ταγιάρ μεταφέρθηκε στην Αθήνα παραμένοντας αιχμάλωτος 32 μήνες, με την δυνατότητα όμως να κινείται κάπως ελεύθερα, μέχρι την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, όπου και φέρεται να ανταλλάχθηκε με τον Έλληνα στρατηγό, αιχμάλωτο των Τούρκων, στη Μικρασιατική Εκστρατεία, Νικόλαο Τρικούπη.
Μετά την επιστροφή του στην Τουρκία αναμίχθηκε με την πολιτική και ανέλαβε Έπαρχος στη περιοχή της Σαμψούντας.
Ο Τζαφέρ Ταγιάρ πέθανε στις 3 Ιανουαρίου του 1958, στη Κωνσταντινούπολη, σε ηλικία 81 ετών. Είχε τιμηθεί με διάφορα παράσημα καθώς και με το μετάλλιο της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Ενδεικτικές Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.56ος, σελ.277.
- Προφορική μαρτυρία Νικολάου Καθάριου, Κεχρόκαμπος Καβάλας, 1974.
- Μαζαράκης - Αινιάν, Αλέξανδρος, ''Απομνημονεύματα'', εκδ. Ίκαρος, Αθήνα, 1949.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Cafer Tayyar Eğilmez στο Wikimedia Commons- Zülal Keleş, "Τζαφέρ Ταγιάρ Πασάς" Αρχειοθετήθηκε 2012-03-12 στο Wayback Machine., Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi (= Εκδόσεις Ερευνητικού Κέντρου Ατατίουρκ), τεύχος 44, Cilt: XV, έτους 1999. {Τουρκική}
|