Τεύκρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τεύκρος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΈννη
ΤέκναΑστερία
ΓονείςΤελαμώνας[1] και Ησιόνη[1]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΤρωικός πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμυθικός βασιλιάς της Σαλαμίνας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Κατά την ελληνική μυθολογία ο Τεύκρος ήταν υιός του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα και της δεύτερης συζύγου του Ησιόνης, κόρης του βασιλέα της Τροίας Λαομέδοντα, ετεροθαλής αδελφός του Αίαντα.[2]

Ο μύθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και θεωρείτο ως ο καλύτερος τοξότης των Ελλήνων. Πληγώθηκε από τον Έκτορα, αλλά σώθηκε από τον Αίαντα. Έλαβε μέρος στους ταφικούς αγώνες προς τιμή του Πατρόκλου, όπου νίκησε στην τοξοβολία και ήταν ένας από τους Αχαιούς που μπήκε μέσα στον Δούρειο Ίππο.

Μετά τον πόλεμο, όμως, ο πατέρας του δεν τον δέχτηκε πίσω, και τον έδιωξε, διότι δεν εκδικήθηκε για τον θάνατο του αδελφού του.[3] Έτσι ο Τεύκρος, εξόριστος, πλέον, πήγε στην Κύπρο, όπου και ίδρυσε σε ανάμνηση της πατρίδας του την πόλη Σαλαμίνα (κοντά στη σημερινή Αμμόχωστο) με τη βοήθεια του Απόλλωνα και με τη συγκατάθεση του βασιλιά Βήλου της Σιδώνας.[4] Ιστορικά, επιβεβαιώνεται η ίδρυση της Σαλαμίνας γύρω στα 1100 π.Χ, χρονολογία που δεν απέχει, χρονικώς, από τον χρόνο επιστροφής των ηρώων της Τροίας.

Μια παράδοση αναφέρει, ότι μαζί του στην Κύπρο πήγε και ο Ευρυσάκης, υιός του Αίαντα από την Τέκμησσα, του οποίου την φροντίδα είχε αναλάβει ο Τεύκρος.

Ο Τεύκρος νυμφεύτηκε την κόρη του Κύπρου, Έννη. Οι απόγονοί τους κυβέρνησαν μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.. Τα χνάρια των απογόνων του Τεύκρου χάνονται στην ιστορία, ανάμεσά τους ο Ευέλθων, ο Ονήσιλος, ο Γόργος και πολλοί άλλοι Κύπριοι.

Ο Τεύκρος πέθανε και θάφτηκε στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Ο Ευαγόρας, ο Νικοκλής και ο τελευταίος Κύπριος βασιλιάς Νικοκρέοντας καυχιούνταν ότι ήταν απόγονοι του Τεύκρου.[5] Σύμφωνα όμως με μία άλλη εκδοχή ο Τεύκρος σε γεροντική ηλικία αναγκάστηκε να φύγει από την Κύπρο μετά από κάποια εξέγερση των κατοίκων και επέστρεψε στην αρχική πατρίδα του. Εκεί βασίλευε ο ανιψιός του Ευρυσάκης, αφού πια ο Τελαμώνας είχε πεθάνει. Ο Ευρυσάκης του απαγόρευσε να εγκατασταθεί στη Σαλαμίνα, γιατί φοβήθηκε πως είχε έρθει, για να καταλάβει το θρόνο. Έτσι, ο Τεύκρος αναγκάστηκε για δεύτερη φορά να εγκαταλείψει το νησί της Σαλαμίνας και πήγε στην Ισπανία.[6]

Η ιστορία του Τεύκρου ενέπνευσε πολλούς τραγικούς της αρχαιότητας, όπως ο Σοφοκλής και ο ρωμαίος τραγικός Πακούβιος, που έγραψε την ομώνυμη τραγωδία (Teucer). Τραγωδίες με τίτλο «Τεύκρος» έγραψαν ο Σοφοκλής, ο Ίωνας και ο Νικόμαχος. Αναφορές για τον Τεύκρο υπάρχουν στις «Σαλαμίνιες» του Αισχύλου, στην τραγωδία «Αίας» του Σοφοκλή, στην τραγωδία «Ευρυσάκης» του Σοφοκλή και στην τραγωδία «Telamo» του ρωμαίου τραγικού ποιητή Έννιου.[7]

Η Σαλαμίνα υπήρξε πρωτεύουσα της Κύπρου για 1000 και πλέον έτη, εξαιτίας της προνομιακής της θέσης και του λαμπρού της πολιτισμού. Ειδικά κατά τον 8ο - 6ο αιώνα π.Χ., η πόλη άκμασε πολιτισμικά, ενώ κατά το Β’ ελληνικό αποικισμό υπήρξε διαμετακομιστικός τόπος. Ανάμεσα στα περίφημα αρχαιολογικά ευρήματα της Σαλαμίνας είναι και η νεκρόπολή της, κτισμένη ανάμεσα στον 9ο - 7ο αιώνα π.Χ, αλλά και οι κτιστοί βασιλικοί τάφοι.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «Teucer» (Ρωσικά)
  2. Γκρέιβς, Ρόμπερτ (1998). Οι Ελληνικοί Μύθοι. 2. Αθήνα: Κάκτος. σελ. 160. ISBN 9789603822950. 
  3. Ελληνική Μυθολογία, Τρωικός Πόλεμος, Τόμος 5, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986, σελ. 322-323
  4. Γκρέιβς, Ρόμπερτ (1998). Οι Ελληνικοί Μύθοι. 2. Αθήνα: Κάκτος. σελ. 431. ISBN 9789603822950. 
  5. Ελληνική Μυθολογία, Τρωικός Πόλεμος, Τόμος 5, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986, σελ. 323
  6. Ελληνική Μυθολογία, Τρωικός Πόλεμος, Τόμος 5, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986, σελ. 323-324
  7. Ελληνική Μυθολογία, Τρωικός Πόλεμος, Τόμος 5, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986, σελ. 324