Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1918)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αλεξάντρου Μάργκιλομαν υπογράφει τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1918

Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου ήταν συνθήκη ειρήνης μεταξύ της Ρουμανίας από τη μια πλευρά και της Αυστροουγγαρίας, της Βουλγαρίας, της Γερμανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την άλλη που ακολούθησε το αδιέξοδο της ρουμανικής εκστρατείας του 1916-1917 και την απομόνωση της Ρουμανίας μετά την έξοδο της Ρωσίας από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ). Υπογράφτηκε στη Μπούφτεα στις 7 Μαΐου 1918.

Κύριοι όροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλεξάντρου Μαργκιλομάν υπέγραψε τη συνθήκη στη Μπούφτεα (κοντά στο Βουκουρέστι) στις 7 Μαΐου 1918 και το κείμενο της συνθήκης κυρώθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο της Ρουμανίας στις 28 Ιουνίου και από τη Γερουσία της Ρουμανίας στις 4 Ιουλίου 1918. Ωστόσο, ο βασιλιάς Φερδινάνδος Α' της Ρουμανίας αρνήθηκε να υπογράψει τη συνθήκη.

Αν και η Βουλγαρία έλαβε μέρος της Νότιας Δοβρουτσάς, συνέχισε να πιέζει τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία για την προσάρτηση ολόκληρης της επαρχίας, συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής όπου επικρατούσε η συγκυριαρχία των Κεντρικών Δυνάμεων. Μετά από διαπραγματεύσεις, ένα πρωτόκολλο υπογράφηκε στο Βερολίνο στις 25 Σεπτεμβρίου 1918 μεταξύ της Βουλγαρίας, της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έκανε αποδεκτή τη μεταφορά της κοινά ελεγχόμενης ζώνης της Νότιας Δοβρουτσάς στη Βουλγαρία. Ως αντάλλαγμα η Βουλγαρία δέχτηκε να παραχωρήσει την αριστερή όχθη του Έβρου στην Τουρκία. Ωστόσο, αυτή η συμφωνία ήταν βραχύβια καθώς μετά από 4 μέρες, στις 29 Σεπτεμβρίου, η Βουλγαρία αναγκάστηκε να παραδοθεί εξαιτίας της συμμαχικής προώθησης (βλ. Ανακωχή με τη Βουλγαρία).

Η συνθήκη καταγγέλθηκε τον Οκτώβριο του 1918 από την κυβέρνηση του Αλεξάντρου Μαργκιλομάν και στη συνέχεια καταγγέλθηκε βάσει των όρων της ανακωχής της Κομπιέν στις 11 Νοεμβρίου 1918.

Το 1919, η Γερμανία αναγκάστηκε (μέσω της Συνθήκης των Βερσαλλιών) να αποκηρύξει όλα τα κέρδη που απέκτησε από τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1918.[2] Οι εδαφικές εκχωρήσεις της Ρουμανίας στην Αυστροουγγαρία και στη Βουλγαρία αποκηρύχτηκαν από τη Συνθήκη του Αγίου Γερμανού (1919), τη Συνθήκη του Νεϊγύ (1919) και τη Συνθήκη του Τριανόν (1920).

Χάρτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. R. J. Crampton, Eastern Europe in the twentieth century, Routledge, 1994, ISBN 041505346, σελ. 24–25
  2. Articles 248–263 - World War I Document Archive

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]