Στυλιανός Γαλερός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στυλιανός Γαλερός
Γέννηση5 Ιανουαρίου 1878
Καλονύκτης Ρεθύμνου Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θάνατος21 Φεβρουαρίου 1934
Καλονύκτης Ρεθύμνου, Ελλάδα
ΕνταφιασμόςΚαλονύκτης Ρεθύμνου, Ελλάδα
ΧώραΕλλάδα
ΚλάδοςΣτρατός Ξηράς
Βαθμός Ανθυπολοχαγός
Μάχες/πόλεμοιΚρητική Επανάσταση (1895-98), Επανάσταση του Θερίσου, Εξέγερση της Χειμάρρας, Μακεδονικό μέτωπο, Εκστρατεία της Κριμαίας, Μικρασιατική Εκστρατεία
ΣύζυγοςΕυαγγελία Αρ. Παπαδάκη
ΙδιότηταΠαντοπώλης[1]

Ο Στυλιανός Γαλερός (Καλονύκτης Ρεθύμνου, Δευτέρα[2] 5 Ιανουαρίου 1878[3] - Καλονύκτης Ρεθύμνου, Tετάρτη 21 Φεβρουαρίου 1934) υπήρξε Έλληνας έφεδρος αξιωματικός[4] και οπλαρχηγός της Κρήτης.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πατέρας του ήταν ο Ανδρέας Γαλερός (Γαλεραντρέας), γόνος της μεγάλης αγωνιστικής και πολεμικής οικογένειας των Γαλερών, συνδεόμενος με φιλία με τον συμπολεμιστή του οπλαρχηγό Ιωσήφ Λιάπη από την Νίμπρο Σφακίων[5] και από τους Καλονυχτιανούς υπογράψαντες[6] το ψήφισμα[7][8] του Δήμου Ρουστίκων για ένωση με την Ελλάδα, στις 16 Μαρτίου 1905. Μητέρα του η Καλλιρόη[9][10] (Καλλιρή) ή Πηνελόπη[11] Ηλιομαρκάκη από τα Ρούστικα Ρεθύμνης, κόρη του Βασιλείου ή Αναγνώστη Ηλιομαρκάκη, αγωνιστή Β' Τάξεως Νομού Ρεθύμνης[12] και αρχηγού των επαναστάσεων 1866 και 1878 στη περιοχή του Ρεθύμνου, από τον οποίο πήρε και τα πρώτα πατριωτικά διδάγματα.

Κρητικές Επαναστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρότι η στρατολογική του κλάση ήταν το 1899, έχοντας το πάθος της ελευθερίας του τόπου του, συμμετείχε ως ενήλικος από τις 18 Μαίου 1896 στην Κρητική Επανάσταση (1895-1898) και στις μάχες του Αρμού του Πάνω Βαλσαμονέρου, του Βιολή το Χαράκι στις 22 Φεβρουαρίου του 1897 και στο Σωμαθιανό φαράγγι στις 4 Αυγούστου 1897[13][14]. Συμμετείχε επίσης στην Επανάσταση του Θερίσου, όπου ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον χρησιμοποίησε σε εμπιστευτικές[15] αποστολές.[16]

Απελευθέρωση Επαρχίας Χειμάρρας Βορείου Ηπείρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως ταμίας του Σκοπευτικού συλλόγου Ρεθύμνης "Το Αρκάδι",[17] συνέβαλε στην εκπαίδευση των Ρεθύμνιων και μελών του συλλόγου στα όπλα, αναμεσά τους και ο ξάδερφος του Γαλερός Ι. Γεώργιος, ώστε να λάβουν μέρος στις επερχόμενες πολεμικές περιπέτειες του Έθνους. Στους Βαλκανικούς πολέμους, ως οπλαρχηγός[18] συγκρότησε και εξόπλισε τον Οκτώβριο του 1912 με δικά του έξοδα, αντάρτικο και άτακτο σώμα 44 ανδρών[19] από Κρήτες και άλλους Έλληνες εθελοντές[20]. Το σώμα των εθελοντών, το οποίο ήταν ένα από τα 77 σώματα Κρητών των Βαλκανικών Πολέμων[21], συμμετείχε στο Αποβατικό σώμα Χειμάρρας[22] που συγκροτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1912 στην Κέρκυρα[23], μαζί με τμήματα του Ελληνικού Στρατού και συνολικά 200 Κρήτες κατά πλειοψηφία (μετά των επίσης Κρητών οπλαρχηγών Παπαγιαννάκη Γεώργιο από Αγία Ειρήνη Σελίνου, Τζούλια Ν. Στυλιανό από τον Κρουσώνα[24][25], Παπαδάκη Εμμανουήλ και Πολυξίγγη Ιωάννη από Άνω Ασίτες καθώς και των Βορειοηπειρωτών οπλαρχηγών Πανάτση Θεόδωρου και Μήλιου Ιωάννη)[26][27] υπό τις διαταγές τις οποίες έδιδε ο Ταγματάρχης Σπύρος Σπυρομήλιος[28]. Όλοι αυτοί μαζί με μικρή δύναμη Χειμαρριωτών, επιχειρούν με απόβαση στον όρμο Σπήλια για την κατάληψη της Χειμάρρας και την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους με τους οποίους συνεπλάκησαν στις 5 Νοεμβρίου 1912 και ο Σημαιοφόρος[29] Κωνσταντίνος Αγγελάκης από το καπετανάτο Κυρβιτσάκη του σώματος Γαλερού υψώνει την ελληνική σημαία στην Χειμάρρα[30][31]. Πέραν της Χειμάρρας απελευθερώνουν και τα χωριά του κατά πλειοψηφίαν ελληνικού καζά[32] της Χειμάρρας[33][34], Βούνο, Λιάτες, Δρυμάδες και Παλάσα, φθάνοντας ως την διάβαση του Λογαρά[35] και διακρίθηκε με το σώμα του και τους λοιπούς Κρήτες εναντίων των Αλβανών στη μάχη του Λογαρά στις 12/11/1912 και στη νικηφόρα μάχη της Παλάσσης (θέση Γκρόπα της περιοχής Λογαρά) εναντίων των Τούρκων στις 27 και κυρίως 28 Δεκεμβρίου 1912.[36][37][38][39] Στη μάχη αυτή χάνει 4 στρατιώτες, τους Χρήστο Δημητριάδη από Λαμία[40], Κοσμά Μπάμπη από Παλάσσα, Νικόλαο Σωτηράκο από Οίτο Οιτύλου Μάνης και Ιωάννη Στυλ. Νικητάκη από Καλή Συκιά Ρεθύμνης.[41] Στις 13/11/1912 το αποβατικό σώμα ενισχύθηκε με λόχο 100 ανδρών από την Κέρκυρα. Συνολικά με το σώμα του, έμεινε 5 μήνες στην περιοχή της επαρχίας Χειμάρρας.

Λοιπή Πολεμική Δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Β' Βαλκανικός Πόλεμος: ο Γαλερός προτείνει στον Βενιζέλο να λάβει μέρος στον πόλεμο με το σώμα του.[42][43]
  • Ένωση Κρήτης με Ελλάδα: Ο Γαλερός μαζί με τους Γαλλιανό, Γοβατζή, Βιστάκη και Νενεδάκη συγχαίρουν για την Ένωση τηλεγραφικά ως οπλαρχηγοί εθελοντικών σωμάτων τμήματος Ρεθύμνης τους αρχηγούς του Κράτους Βασιλιά Κωνσταντίνο και Κρήτα Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος και απαντά με ευχαριστίες τηλεγραφικά και με αποδέκτη τον ίδιο τον Στυλιανό Γαλερό.[44][45]
  • Κίνημα Εθνικής Αμύνης: Ο Στυλιανός Γαλερός ήταν από τα κορυφαία στελέχη του κινήματος Εθνικής Αμύνης στο Ρέθυμνο στο συλλαλητήριο της 16 Σεπτεμβρίου 1916 όπου δηλώθηκε πίστη του Ρεθύμνου στην Κυβέρνηση Χανίων μετέπειτα Κίνημα Εθνικής Αμύνης [46][47][48] με απαρχή την αποβίβαση του Τζιφάκη στο λιμάνι του Ρεθύμνου στις 13 Σεπτεμβρίου 1916[49] και την οργάνωση σώματος από τον ίδιο τον Γαλερό [50] τότε που έλαβε και τον βαθμό του ανθυπολοχαγού.[51]
  • Μακεδονικό Μέτωπο: Διεκρίθη στην μάχη της Δοϊράνης στις 5/18 Σεπτεμβρίου 1918.
  • Ουκρανική Εκστρατεία: συμμετείχε ως ανθυπολοχαγός με την ΙΙ Μεραρχία και 7ο Σύνταγμα Πεζικού και διεκρίθη στη μάχη του Μαλ-Μπουγιαλήν (23-24 Μαρτίου 1919), τιμώμενος με πολεμικό σταυρό Γ' Τάξεως.[52]
  • Μικρασιατική Εκστρατεία: Διακρίθηκε στην υπεράσπιση των Λύγδων Οδεμησίου από τους Τσέτες. Στις 29/4/1921[53] ή στις 28/5/1921[54] παραιτείται από το στράτευμα, κατόπιν αιτήσεως του, οπότε και επιστρέφει στο Ρέθυμνο.[55]
  • Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922: Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή που οδήγησε στην έξωση του βασιλέα Κωνσταντίνου από την Ελλάδα από το επακόλουθο στρατιωτικό κίνημα Πλαστήρα - Γονατά, ήταν από τους Ρεθεμνιώτες Βενιζελικούς οπλαρχηγούς[56] που στα γεγονότα του Ρεθύμνου 15 με 17 Σεπτεμβρίου 1922, κατάφεραν με την ανάπτυξη πολιτοφυλακής, να σωθεί το Ρέθυμνο από την άναρχη δράση διαφόρων ένοπλων ομάδων και να περάσει στην Επαναστατική διοίκηση.[57] Με τον αδερφό του Ιωάννη και τον ξάδερφο του Χαράλαμπο Γαλερό συγχαίρουν την Επαναστατική Κυβέρνηση Αθηνών για την εκτέλεσι των έξι στις 15/11/1922, που καταδικάστηκαν ως υπαίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής.[58]

Μεταπολεμική Δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επαγγελματική Δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διέμενε στο Ρέθυμνο σε σπίτι στην οδό Παπαμιχελάκη[59] που του είχε παραχωρήσει για τις πατριωτικές του υπηρεσίες το Κράτος[60] και εργαζόταν ως εμπορομελισσουργός[61].

Δημαρχιακός Πάρεδρος Πόλεως Ρεθύμνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει οδός του Ρεθύμνου που φέρει το όνομά του (απόφαση επί τελευταίας δημαρχίας Δημήτρη Αρχοντάκη, χωροθέτηση οδού επί δημαρχίας Γιώργη Μαρινάκη), μεταξύ της συμβολής των οδών Κονδυλάκη και Ετεάρχου, καθώς και της οδού Μάρκελλου, στον Μασταμπά (ταχυδρομικός κώδικας 741 32), καθώς είχε υπηρετήσει και τον Δήμο Πόλεως Ρεθύμνης[62] επί δημαρχίας του συγγενή του Μενέλαου Παπαδάκη από τη θέση του αντιδημάρχου[63] (δημαρχιακού ή δημάρχοντος παρέδρου δήμου πόλεως Ρεθύμνης)[64][65][66][67])[68][69][70], ή δημάρχου αντ αυτού[71] όταν απουσιάζε από την πόλη ο δήμαρχος και του συνεργάτη του στην υπηρεσία πρασίνου [72], από την 5η Δεκεμβρίου 1922 έως 11/10/1924[73] ή τον Οκτώβριο 1925[74] ή 1η Δεκεμβρίου του 1925[75] ή τα τέλη του 1925.[76] Σημαντική η δράση του, όπως η διάθεση τροχοφόρου καταβρεχτήρα για την λείανση των χωματινών οδών της πόλης του Ρεθύμνου[77] και ως δημαρχών Ρεθύμνου αποτρέπει κυβερνητικά μέτρα απαλλαγής κακοποιών στοιχείων που λυμαίνονταν την Κρήτη.[78] Είχε εκδηλώσει υποψηφιότητα το 1924 για νομαρχιακός σύμβουλος επαρχίας Ρεθύμνης.[79]

Πολιτική Δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ακρόπολη του Βενιζελισμού[80], το Ρέθυμνο, θεωρούνταν ακραιφνής και καβίδικος φίλος του Κόμματος των Βενιζελικών Φιλελευθέρων,[81][82] γεγονός που αποδεικνύει με αρθρογραφία του ο ιατρός Σταμάτης Ρολόγης, αναφερόμενος στην απέχθειά του προς τον Μπολσεβικισμό.[83] Το 1916 ήταν αναπληρωματικό μέλος επαρχίας Ρεθύμνης του διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου των Φιλελευθέρων.[84]

Εφεδρικό Κίνημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεωρεί την οργάνωση εφεδρικού σωματείου στον νομό Ρεθύμνης ως απαραίτητη, προκειμένου να ελεγθούν όσοι από τους συνοπαδούς του ενήργησαν για τα δικά τους συμφέροντα, αντί να αποτρέψουν την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 και την συνεπακόλουθη Μικρασιατική Καταστροφή.[85]

Συμμετέχει σε επιτροπή εφέδρων τον Ιανουάριο του 1925, ως έφεδρος αξιωματικός, η οποία με υπόμνημα της προς τον πρωθυπουργό Ανδρέα Μιχαλακόπουλο στις 11/1/1925 ημέρα Κυριακή[86] ζητάει την απαγόρευση βίαιης έξωσης εφέδρων εκ Μουσουλμανικών αστικών κτημάτων από τις τοπικές αρχές του Ρεθύμνου, καθώς ήταν έντονο το στεγαστικό πρόβλημα, ένεκα της συσσώρευσης προσφύγων στην πόλη του Ρεθύμνου μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.[87] Αποδοκίμασαν προς τούτον τους συμπολίτες μέλη της επιτροπής επί του ελέγχου των αστικών κτημάτων ανηκόντων σε ανταλλαγέντας Μουσουλμάνους Χαρίλαο Πετυχάκη, Λεωνίδα Δρανδάκη και Ιωάννη Σκευάκη που έσπευσαν να υπογράψουν αποφάσεις εξώσεως εφέδρων.[88]

To 1928 με τον χωριανό του Ιωάννη Βούρβαχη και άλλους οπλαρχηγούς έθεσαν στην Βουλή εκκρεμή ζητήματα όπως την μέριμνα που έπρεπε να δείξει το Κράτος για τις υπηρεσίες τους στα πολεμικά μέτωπα.[89]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέθανε[90][91] στις 21 Φεβρουαρίου του 1934, ημέρα Τετάρτη, από ανακοπή καρδιάς, εν μέσω μίας μεγάλης διαχρονικά χιονιάς[92] που είχε καταστρέψει ελαιόδεντρα[93] και η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη την ίδια μέρα στον Ναό των Εισοδείων Ρεθύμνης (Μητρόπολη) χοροστατούντος του Μητροπολίτη Κρήτης Τιμοθέου Β΄ Βενέρη, ο οποίος και τον νεκρολόγησε. Επίσης επικήδειους γι' αυτόν δημοσίευσαν και εκφώνησαν ο γιατρός Μιχάλης Ευκλείδης[94], ο Επίσκοπος Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου Τιμόθεος Βενέρης, από την εφημερίδα «Τύπος» ο διευθυντής Μάνος Τσάκωνας και ο προϊστάμενος τυπογραφείου Γεώργιος Γεωρβασάκης, ο αρχηγός του Πανεφεδρικού Συλλόγου Νομού Ρεθύμνου Αντρέας Παπαδάκης, ο Νομάρχης Ρεθύμνης Γ. Σήφακας, ο Ατσιπουλιανός οπλαρχηγός Μάρκος Αβάτζος[95][96][97] και ο πρόεδρος της λεγεώνας αγωνιστών Στυλιανός Μαρκιανός. Στεφάνια κατατέθηκαν από τον Γενικό Διοικητή Κρήτης Ιωάννη Μουτζουρίδη δια του Μάρκου Παχουλού, Δήμαρχο Ρεθύμνης Τίτο Πετυχάκη, Πανεφεδρικό Σύνδεσμο Νομού Ρεθύμνης, Ταμείο Ελαίας, Οικογένεια αδερφού του Ιωάννου Ανδρ. Γαλερού, συμπολεμιστές οπλαρχηγούς Ρεθύμνης, Ταμείο Εφέδρων πολεμιστών, Γεωργική Υπηρεσία και Γεωργικό Επιμελλητήριο Ρεθύμνης, του οποίου υπήρξε ταμίας[98].

Ο θάνατος του προκάλεσε αίσθηση και στο Πανελλήνιο, καθώς σε συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην του.[99][100]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δράσις 10-10-1910 σελ. 2
  2. Jumbo Καζαμίας 2021 σελ. 4
  3. 1 Ιανουαρίου 1878 αναφέρεται σε στρατιωτικά αρχεία η γέννηση του
  4. Κρητική Επιθεώρησις 21 Μαίου 1927 σελ.1
  5. IΩΣΗΦ ΛΙΑΠΗΣ, ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ ΠΟΥ ΣΥΝΤΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
  6. οι υπόλοιποι ήταν οι υιοί του Βασίλειος και Ιωάννης, καθώς και οι Ανδρέας Πατράκης, Μιχ.Λ.Πατράκης (ΠατροΜιχάλης), Γεώργιος Μαθιουδάκης, Στυλ.Στ.Γαλεράκης, Σπυρίδων Γαλεράκης, Γεώργιος Ηλιάκης (του Ηλία) ή Χαλίκης, Κων.Κισανδράκης (Καλλιτσουνάκης)
  7. Φάκελος Θερίσου, Ιστορικό Αρχείο Κρήτης
  8. ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΤΟΥΣ 1903
  9. Στρατιωτικός Φάκελος Γαλερού Στυλιανού, Υπηρεσία Στρατιωτικών Αρχείων
  10. Δράσις Δντης Λυκούργος Ν. Καφφάτος 5-3-1911 σελ.2
  11. εγγονή της η Πηνελόπη-Πόπη Γαλερού του Βασιλείου
  12. Η Ανωτέρα Διεύθυνσις Εσωτερικών της Κρητικής Πολιτείας μετά από εισήγηση των αρμόδιων κατά Νομό Επιτροπών δημοσιεύει την από 23/9/1902 απόφαση της στην Επίσημη Εφημερίδα της Κρητικής Πολιτείας στις 26 Σεπτεμβρίου του 1902 στο Τρίτον Τεύχος, Τέταρτον έτος(Δ') με Αρ.εφημερίδος 73 τα ονόματα των αγωνιστών κατά Τάξιν και κατά Νομόν
  13. Επικήδειος Γ. Λυράκη υπό δικηγόρου Γ. Παυλάκι ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΡΕΘΥΜΝΟ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1949
  14. Επικήδειος για Τσικινά υπό δικηγόρου Γ. Παυλάκι ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ 1936
  15. Ο έμπιστος του Βενιζέλου Ρεθυμνιώτης οπλαρχηγός Στ. Γαλερός
  16. Dictionary of Greek Γαλερός, Στυλιανός
  17. ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥ «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ»
  18. Ο Boρειοηπειρωτικός Αγώνας έκδοση ΔΙΣ Αθήνα 1997 σελ. 569
  19. Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 89Χ137 χιλ. Οι Κρήτες πολεμιστές που αγωνίστηκαν στη Χειμάρρα της Β. Ηπείρου ανήκαν στο σώμα του Στυλιανού Γαλερού ή Καπετάνιου (Γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1878 στο χωριό Καλονύχτη. Καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών κατά την Κρητική Επανάσταση.) Το αποκορύφωμα της πατριωτικής του δράσης ήταν η συμμετοχή του με εθελοντικό σώμα που αποτελείτο από 44 άνδρες στην απελευθέρωση της Χειμάρρας στις 5 Νοεμβρίου 1912. Συμμετείχαν και άλλες αντάρτικες ομάδες και δυνάμεις του Εθνικού στρατού υπό τον ταγματάρχη Σπυρίδωνα Σπυρομήλιο.
  20. ΣΑΙΤΟΥΡΙΑΝΟΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΓΑΛΕΡΟΥ
  21. Εμμανουήλ και Θεόδωρος Ξυλούρης-Οι δυο ήρωες της οικογένειας Ξυλούρη κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων 1912-13[νεκρός σύνδεσμος]
  22. Ο αγώνας για την Βόρειο Ήπειρο Ιωάννης Καφετζόπουλος , Χαράλαμπος Φλόκας , Αγγελική Δήμα-Δημητρίου , Γενικό Επιτελείο Ελληνικού Στρατού (Ελλάδα) , Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού (Ελλάδα) σελ. 522
  23. Βασίλης Αναστασόπουλος Α' Βαλκανικός Πόλεμος Εκδόσεις Γκοβόστη
  24. Iστοσελίδα Νόστιμον Ήμαρ Ιωάννας Σφακιανάκη - Δημητριάδου
  25. Πάρι Κελαιδή Κρητικοί Εθελοντές στους Απελευθερωτικούς Πολεμους 1912-13 σελ. 235
  26. Παρασκευή Ι. Παπαδάκη Φόρος τιμής σε έναν ήρωα Εμμανουήλ Χ. Παπαδάκης (1860-1913)
  27. «​Οι αετοί της Χειμάρρας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2018.  zero width space character in |title= at position 1 (βοήθεια)
  28. 19 Μαΐου 1930, πεθαίνει στην Αθήνα ο Σπυρομήλιος - Άρνηση της Αλβανίας να κηδευτεί στην Χιμάρα
  29. Ρέθεμνος Σημεία των Καιρών 2 Μάνος Χ. Γοργοράπτης Ρέθυμνο 2018 σελ. 11
  30. ΣΑΙΤΟΥΡΙΑΝΟΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΓΑΛΕΡΟΥ Πολιτιστικό Ρέθυμνο
  31. Ιστορικό & Λαογραφικό Μουσείο Ρεθύμνης Αθήνα 2017 σελ.55 Αρχείο ΙΛΜΡ φώτο 61
  32. «Χιμάρα-Ιστορική αναδρομή Κ.Χατζηαντωνίου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2018. 
  33. υπαγόταν στο σαντζάκι Αργυροκάστρου και αποτελούνταν από τα σαφή ελληνικά χωριά Χειμάρρα, Κηπαρό, Κούδεσι, Πήλιουρι, Βούνος, Δρυμάδες, Παλιάσσα, τα σαφή αλβανικά χωριά Κούτσι, Μπολένα, Μπόρσι, Κολαράτες και το κατά πλειοψηφίαν Αλβανικό Τσοράϊ
  34. «Μιχάλης Κοκολάκης Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΟ ΣΑΛΝΑΜΕ ΤΟΥ 1895 σελ. 288» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2018. 
  35. Η συμβολή του σώματος του οπλαρχηγού Στυλιανού Γαλερού στην απελευθέρωση της Χιμάρας στις 5 Νοεμβρίου 1912
  36. Eφημερίδα Εμπρός 14/1/1913 σελ.3 & 4
  37. Στου Λογαρά τη ράχη, κάνει ο Γαλερός τη μάχη, με πενήντα παλικάρια, λευτερώνει τη Χειμάρρα
  38. Νικηφόρος μάχη 28ης Δεκεμβρίου 1912 στη διάβαση Λογαρά της επαρχίας Χιμάρας
  39. Σκρίπ 4/1/1913, Σελίδα: 2 Η μάχη εις την Κιάφα
  40. ΑΞΙΟΜΙΜΗΤΟΣ ΠΡΑΞΙΣ
  41. «Νικητάκης Ιωάννης Πατρώνυμο Στυλιανός Νομός γέννησης Ρεθύμνης Ο.Τ.Α. γέννησης Αγίου Ιωάννου Οικισμός γέννησης Καλή Συκιά Περίοδος Βαλκανικοί Πόλεμοι Ημερομηνία θανάτου 1/12/1912 Τόπος θανάτου Χειμάρρα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2020. 
  42. Επιστολή του Στυλιανού Α.Γολερού προς τον Ε.Βενιζέλο με την οποία του ζητεί να τον καλέσει να υπηρετήσει μαζί με το αντάρτικο σώμα του στον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας και δη στην περιοχή της Θράκης.
  43. «Επιστολή κατ' εντολή του Ε.Βενιζέλου προς πιθανότατα τον Στυλιανό Α.Γολερό με την οποία του γνωστοποιείται ότι ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να μη λάβουν μέρος αντάρτικα σώματα στον πόλεμο αυτό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2018. 
  44. Πως έζησε το Ρέθυμνο τη μεγάλη μέρα της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα
  45. Κρητική Επιθεώρησις 7/12/1913 σελ.3
  46. Kρητική Επιθεώρησις 20 Σεπτεβρίου 1916 σελ.1
  47. Kρητική Επιθεώρησις 20 Σεπτεβρίου 1916 σελ.2
  48. [1]
  49. Γιώργος Δ. Σταράκης Οι άτακτοι στον Νομό Ρεθύμνης σελ.27]
  50. Καταρτισμός Σώματος Κρητική Επιθεώρησις 28 Σεπτεμβρίου 1916 σελ.2
  51. Kρητική Επιθεώρησις 10/6/1917 σελ.2
  52. Αρχείον Στυλιανού Ανδρ. Γαλερού
  53. Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
  54. Επιστολή Στυλιανού Γαλερού προς Κατεχάκη 11/12/1930
  55. Κρητική Επιθεώρησις 12/6/1921 σελ.2
  56. Οι υπόλοιποι ήταν οι Νικόλαος Ψαρρός, Χαράλαμπος Λιαντρής, Δημήτριος Μαμαλάκης, Εμμανουήλ Λαμπρινός, Ευάγγελος Γαλλιανός και Ευάγγελος Σταυριανάκις
  57. Κρητική Επιθεώρησις 21/9/1922 σελ.2 Η ΠΟΛΙΣ ΜΑΣ ΕΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙ
  58. Δημοκρατία 20/11/1922 σελ.3
  59. Ρεθυμνοδωνυμικά...κάθε δρόμος και μια ιστορία... σελ.235
  60. Μαρτυρία Ανδρέα Ιωσ. Γαλερού
  61. Το λαδαδικό του ήταν στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως 51, η σημερινή Θεσσαλονικιά
  62. Τον Ιούλιο 1924 με προεδρικό διάταγμα ο δήμος μετονομάζεται σε Δήμο Ρεθύμνης με την ενσωμάτωση πέραν της πόλης και των συνοικισμών Γάλλου, Κουμπέ, Μασταμπά, Μεσκηνιάς, Περβολίων, Ιρφάνη, Πρεβέλη, Ρισβάνη, Σκαρπίτση και Φουρφουριανού
  63. ο Γιάννης Ευθυβούλου Τσουδερός τον περιγράφει ως Στυλιανός Γαλερός απ'τον Καλονύκτη, δυτικά του Ρεθέμνου, απ'όπου όλοι οι Γαλεροί του Ρεθέμνου ως το 1994 που έγραψε το βιβλίο του για το Ρέθυμνο, εθελοντής στην Ήπειρο, ανθυπολοχαγός, δημοτικός σύμβουλος Ρεθέμνου κατά τη δημαρχία του Μενέλαου Παπαδάκη, μαγαζάτορας στον δρόμο της Μεγάλης Πόρτας
  64. Nέος Δημαρχιακός Πάρεδρος Κρητική Επιθεώρησις 11 Δεκεμβρίου 1922 σελ.2 Μικραί Ειδήσεις
  65. Κρητική Επιθεώρησις 19/11/1923 σελ.2
  66. Κρητική Επιθεώρησις 22/11/1923 σελ.2
  67. Κρητική Επιθεώρησις 30/11/1923 σελ.2
  68. Δημοκρατία 4/11/1923 σελ.2
  69. Δημοκρατία 13/3/1924 σελ.2
  70. Kρητική Επιθεώρησις 8/3/1924 σελ.2
  71. Kρητική Επιθεώρησις 13/7/1924 σελ. 3 & 2
  72. [https://www.goodnet.gr/news-item/tha-upago-eis-tous-kipous-episkepseis-sto-astiko-prasino-tou-rethumnou-25675.html[νεκρός σύνδεσμος] Θα υπάγω εις τους κήπους. Επισκέψεις στο αστικό πράσινο του Ρεθύμνου[
  73. Διορισμός δημαρχιακού πάρεδρου Τίτου Πετυχάκη
  74. Θα υπάγω εις τους κήπους του Ρεθύμνου
  75. Η ιστορία των Δημάρχων από το 1882 – 2014 του Γ. Σταράκη Εφημερίδα Ρέθεμνος 16 Σεπτεμβρίου 2014
  76. Eκκεκάκης Γεώργιος Ρεθεμνιώτες που πέρασαν αφήνοντας ίχνη Τόμος Β' Ν-Ω σελ. 20 λήμμα Παπαδάκης Μιχ. Μενέλαος
  77. Δημοκρατία τέλη Ιουλίου 1924 σελ.4
  78. Κρητική Επιθεώρησις 3 Αυγούστου 1924 σελ.2 & 3
  79. Kρητική Επιθεώρησις 12 Οκτωβρίου 1924 σελ.2
  80. Οι γιατροί ήταν φάροι ελπίδας για τους Ρεθεμνιώτες
  81. ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1925
  82. Πάνθεον Βενιζελικών στο Ρέθυμνο
  83. Kρητική Επιθεώρησις 24/7/1924 σελ.1 & 2
  84. Γιάννη Ευθύβουλου Τσουδερού Αφιέρωμα στην Ιστορία της Κρήτηςς κ' ειδικότερα του Ρεθέμνου 1536 ως 1924 σελ.173-174
  85. Δημοκρατία 24/12/1922 σελ.3
  86. Πίνακες αντιστοίχισης ημέρας του μήνα με ημέρα της εβδομάδας - Συνοπτικό διαρκές ημερολόγιο
  87. Κρητική Επιθεώρησις 25/1/1925 σελ.2 στήλη Μικραί Ειδήσεις
  88. Κρητική Επιθεώρησις 18/1/1925 σελ.2
  89. Εν υπόμνημα των Οπλαρχηγών προς την Βουλήν
  90. σελ.170 Κρητική Επιθεώρησις 22 Φεβρουαρίου 1934 σελ.2 ΠΕΝΘΗ ΣΤΥΛ. Α. ΓΑΛΕΡΟΣ Βιβλιοθήκη Βουλής των Ελλήνων
  91. «Τύπος 22/2/1934 σελ.2 Βιβλιοθήκη Βουλής σελ.67 ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Α. ΓΑΛΕΡΟΣ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2022. 
  92. Οι μεγαλύτερες χιονοπτώσεις στην Αθήνα: Από το 1911 μέχρι τη «Μήδεια»
  93. Περιγραφή Ελένης συζ. Μιχ. Μονιάκη: αντιλαμβανόμενος το κρακ που κάναν από το χιόνι οι ελιές στην Πατρώνα, έπαθε ανακοπή
  94. σελ.174 Κρητική Επιθεώρησις 24 Φεβρουαρίου 1934 σελ.2 ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΝ ΣΤ.ΓΑΛΕΡΟΝ[νεκρός σύνδεσμος]
  95. «σελ.182 Κρητική Επιθεώρησις 1 Μαρτίου 1934 σελ.2 Λόγος εκφωνηθείς υπο του οπλαρχηγού κ. Μάρκου Αβάτζου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2019. 
  96. Έργα και ημέρες του Ατσιποπουλιανού Μάρκου Αβάτζου
  97. Μάρκος Αβάτζος (1876-1942)
  98. Mεσόγειος 4/1/1953 σελ. 3[νεκρός σύνδεσμος]
  99. Αρχείο Παγώνη Ευστρ. Γεώργιου, δικηγόρου Ρεθύμνης
  100. Στυλιανός Γαλερός: Η ζωή και η δράση ενός μεγάλου αγωνιστή

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]