Στο δρόμο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στο δρόμο
Τμήμα του ενιαίου κυλίνδρου χαρτιού που χρησιμοποίησε ο Κέρουακ για τη συγγραφή του Στο δρόμο.
ΣυγγραφέαςΤζακ Κέρουακ
ΜεταφραστήςΔήμητρα Νικολοπούλου, Μιχάλης Λαλιώτης (αρχικό χειρόγραφο)
ΤίτλοςOn the road
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημιουργίαςΑπριλίου 1951
Ημερομηνία δημοσίευσης5  Σεπτεμβρίου 1957
Πολιτιστικό κίνημαΜπητ γενιά
ΜορφήΜυθιστόρημα
ΤόποςΝέα Υόρκη
Σαν Φρανσίσκο
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ντένβερ
ΒραβείαΤα 100 βιβλία του Αιώνα
20th Century's Greatest Hits: 100 English-Language Books of Fiction[1]
LC ClassOL65941W, OL22464055M και OL65906W[2]
Πρώτη έκδοσηViking Press
ΠροηγούμενοThe Town and the City
ΕπόμενοThe Subterraneans
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Στο δρόμο ονομάζεται το δεύτερο μυθιστόρημα του αμερικανού συγγραφέα Τζακ Κέρουακ που εκδόθηκε το 1957. Θεωρείται ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά και σημαντικά έργα του μεταπολεμικού λογοτεχνικού κινήματος της γενιάς των μπητ, που συνδέθηκε με την αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960.[3] Πραγματεύεται τις εμπειρίες του Κέρουακ κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής του στην Αμερική. Η τελική του μορφή αποτελεί ένα roman à clef,[4] συνδυάζοντας αυτοβιογραφικά στοιχεία με φανταστικές διηγήσεις. Αρκετοί από τους βασικούς χαρακτήρες του μυθιστορήματος ταυτίζονται με σημαντικές προσωπικότητες της μπητ γενιάς, όπως τους συγγραφείς Γουίλιαμ Μπάροουζ (Old Bull Lee), Άλλεν Γκίνσμπεργκ (Carlo Marx) και Νιλ Κάσαντι (Dean Moriarty).

Η συγγραφή του, για την οποία ο Κέρουακ χρησιμοποίησε έναν ενιαίο κύλινδρο χαρτιού, ολοκληρώθηκε το 1951 σε διάστημα τριών εβδομάδων, ωστόσο ακολούθησαν αρκετές αναθεωρήσεις μέχρι να λάβει την τελική του μορφή στα τέλη του 1956.[5] Αμέσως μετά την έκδοσή του, επαινέθηκε από τον κριτικό λογοτεχνίας Γκίλμπερτ Μίλσταϊν στους New York Times ως ένα «αυθεντικό έργο τέχνης» ιστορικής σημασίας, αλλά και ως η σημαντικότερη έκφραση της μπητ γενιάς.[6] To 1998 κατέλαβε την 55η θέση στον κατάλογο των εκατό καλύτερων μυθιστορημάτων της εκδοτικής εταιρείας Modern Library, ενώ το περιοδικό Time το συμπεριέλαβε επίσης στον δικό του κατάλογο με τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα από το 1923 μέχρι το 2005.[7] Μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2012 με την ομώνυμη ταινία σε παραγωγή του Φράνσις Φορντ Κόπολα και σε σκηνοθεσία του Βάλτερ Σάλες.[8]

Συγγραφή και έκδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά την συχνά προβεβλημένη εικόνα πως το βιβλίο είναι αποτέλεσμα μιας έκρηξης έμπνευσης, τα πρώτα σχεδιάσματα του Κέρουακ για το Στο δρόμο τοποθετούνται χρονικά περίπου το 1948.[9] Την άνοιξη του 1951 ολοκληρώθηκε η πρώτη εκδοχή του βιβλίου σε διάστημα τριών εβδομάδων. Προκειμένου να μην διακόπτει τη ροή του κειμένου καθώς δακτυλογραφούσε, ο Κέρουακ κόλλησε πολλές σελίδες χαρτιού τηλετυπίας, τις οποίες τύλιξε σε ένα ρολό συνολικού μήκους περίπου 36 μέτρων. Αν και αρκετές αναφορές περιγράφουν τον Κέρουακ να γράφει σε αυτό το διάστημα των τριών εβδομάδων πυρετωδώς, υπό την επήρεια της αμφεταμίνης μπενζεντρίνη, η αλληλογραφία του με τον Γκίνσμπεργκ και τον Κάσσαντι ανατρέπει αυτή την εικόνα. Αν και είναι γνωστό πως Κέρουακ συνήθιζε να καταναλώνει μπενζεντρίνη ενόσω έγραφε, μέσα από τις επιστολές του εκθειάζει τη δράση του καφέ ως πηγή της δημιουργικής του δύναμης κατά τη συγγραφή του Στο δρόμο.[10]

Σύμφωνα με ένα διαδεδόμενο θρύλο, ο Κέρουακ παρουσίασε το τεράστιο δαχτυλογραφημένο ρολό στον εκδότη Ρόμπερτ Ζιρού, με τον οποίο είχε συνεργαστεί για την έκδοση του The Town and the City. Η ψυχρή αντιμετώπιση του Ζιρού και η δυσαρέσκειά του σχετικά με την μορφή του κειμένου που καθιστούσε δύσκολη τη διόρθωσή του απογοήτευσαν τον Κέρουακ, ο οποίος εξαγριωμένος επέμενε στην άποψη πως δεν θα άλλαζε ούτε μια λέξη από όσα έγραψε.[11] Στην πραγματικότητα θεωρείται πιθανότερο πως μετά την ολοκλήρωση της πρώτης εκδοχής του βιβλίου, ο Κέρουακ πήρε το χρόνο να το καθαρογράψει πριν το παρουσιάσει στον Ζιρού, χρησιμοποιώντας μάλιστα τότε, για πρώτη φορά, φανταστικά ονόματα για τους χαρακτήρες του.[12] Ο ίδιος ο Κέρουακ περιέγραψε σε συνέντευξή του το αρχικό δαχτυλογραφημένο ρολό ως ένα ενιαίο πυκνογραμμένο κείμενο, χωρίς σημεία στίξης και παραγράφους. Στην πραγματικότητα, παρά την απουσία παραγράφων, διαθέτει κανονικά σημεία στίξης και η πρόζα του είναι γενικά καθαρή και γραμματικά σωστή.

Μετά την απόρριψη του βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο Harcourt, Brave του Ζιρού, ο Κέρουακ συνέχισε να το επεξεργάζεται και χρειάστηκε ουσιαστικά δύο χρόνια μέχρι να οριστικοποιήσει τη φόρμα και τη γλώσσα του.[9]. Το καλοκαίρι του 1951, με παρότρυνση του στενού του φίλου και συγγραφέα Τζον Κλέλον Χολμς, ήρθε σε επαφή με την ατζέντη Ρέι Έβεριτ, η οποία προσπάθησε να μεσολαβήσει για την έκδοση του βιβλίου. Το Δεκέμβριο του 1951 κατάφερε να εξασφαλίσει ένα συμβόλαιο με τις εκδόσεις Ace Books που προέβλεπε χίλια δολάρια προκαταβολή εφόσον εκείνος πραγματοποιούσε ορισμένες αναθεωρήσεις. Ως γνήσιος ιδελιστής, ο Κέρουακ απέρριψε την πρόταση αρνούμενος να προβεί σε αλλαγές. Μετά από μια σειρά αποτυχημένων προσπαθειών, το βιβλίο εκδόθηκε τελικά το 1957 από τον εκδοτικό οίκο Viking, σε συνεργασία με τον επιμελητή Μάλκολμ Κόουλι. Στην αλληλογραφία του με τον Κόουλι, ο Κέρουακ περιγράφει λεπτομερώς τις αλλαγές που έκανε στην προηγούμενη εκδοχή του βιβλίου. Ειδικότερα εξηγεί πώς άλλαξε όχι μόνο τα ονόματα αλλά επιπλέον το επάγγελμα και τον τόπο γέννησης των χαρακτήρων, με σκοπό να αποφευχθούν νομικές επιπλοκές, που ήταν άλλωστε κοινός φόβος όλων των εκδοτών. Αρκετές μακροσκελείς σκηνές πιθανότατα αφαιρέθηκαν διότι δεν σχετίζονταν άμεσα με την κεντρική ιστορία και επιβράδυναν το ρυθμό της αφήγησης, ενώ άλλες αφορούσαν προκλητικές σεξουαλικές σκηνές. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Κέρουακ κατηγόρησε τον Κόουλι για εκτεταμένες αλλαγές που αλλοίωναν την «καρδιά» του βιβλίου. Παρά τις προσθαφαιρέσεις, η δομή της τελικής έκδοσης ήταν ίδια με αυτή του αρχικού ρολού.[13]

Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε στις 5 Σεπτεμβρίου και είχε τέτοια επιτυχία ώστε να ακολουθήσει μια δεύτερη επανέκδοση μόλις στις 20 του ίδιου μήνα και λίγες εβδομάδες αργότερα μια τρίτη. Ήταν μπεστ σέλερ για περίπου πέντε εβδομάδες. Τον Αύγουστο του 2007 εκδόθηκε για πρώτη φορά το αρχικό δαχτυλογραφημένο Στο δρόμο (On the Road: The Original Scroll), με αφορμή την 50ή επέτειο από την πρώτη έκδοση. Το αυθεντικό ρολό δημοπρατήθηκε στις 22 Μαίου 2001 για 2,2 εκ. δολάρια.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Στο δρόμο περιγράφει την ιστορία δύο φίλων, του αφηγητή Σαλ Παραντάις (άλτερ έγκο του Κέρουακ) και του γοητευτικού τυχοδιώκτη και λάτρη της περιπέτειας Ντιν Μοριάρτι (Νιλ Κάσαντι), που αποτελούν και τους κεντρικούς χαρακτήρες του βιβλίου. Η γνωριμία τους συμπίπτει με μια δύσκολη περίοδο της ζωής του Παραντάις και ο Μοριάρτι αποτελεί τον καταλύτη για μια σειρά από ταξιδιωτικές περιπέτειες του αφηγητή, που εκτείνονται από την ανατολική μέχρι τη δυτική ακτή των ΗΠΑ. Το βιβλίο χωρίζεται σε πέντε μέρη, εκ των οποίων τα τέσσερα περιγράφουν λεπτομερώς τα ταξίδια και τις περιπέτειες του Παραντάις. Χρονικά, η αφήγηση τοποθετείται την περίοδο 1947-1950. Στο πρώτο μέρος περιγράφεται το πρώτο ταξίδι του Παραντάις μέχρι το Σαν Φρανσίσκο. Απογοητευμένος λόγω του διαζυγίου του, αναζητά την απόλυτη ελευθερία στο δρόμο, ξεκινώντας το οδοιπορικό του τον Ιούλιο του 1947 με πενήντα δολάρια στην κατοχή του. Στο Ντένβερ συναντά τον Κάρλο Μαρξ (Άλλεν Γκίσμπεργκ) και τον Μοριάρτι. Από εκεί συνεχίζει μέχρι το Σαν Φρανσίσκο, όπου με τη βοήθεια του φίλου του, Ρεμί Μπονκέρ, βρίσκει δουλειά ως νυχτερινός φύλακας την οποία όμως σύντομα εγκαταλείπει. Κατά την επιστροφή του προς την ανατολική ακτή, θα γνωρίσει μια μεξικανή κοπέλα με το όνομα Τέρι, με την οποία θα περάσει μερικές εβδομάδες.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου βρίσκει τον Παραντάις να γιορτάζει τα Χριστούγεννα του 1948 με τους συγγενείς του στη Βιρτζίνια. Η άφιξη του Μοριάρτι με την φίλη του, Μεριλού, ανατρέπει τα σχέδιά του. Μαζί ταξιδεύουν οδικώς αρχικά στη Νέα Υόρκη και κατόπιν στη Νέα Ορλεάνη όπου συναντούν τον Ολντ Μπουλ Λι (Μπάροουζ) και τη γυναίκα του, Τζέιν. Στον επόμενο σταθμό τους, την Καλιφόρνια, ο Μοριάρτι μαζί με τη νέα αγαπημένη του, Καμίλ, εγκαταλείπει τη Μεριλού και τον Παραντάις. Ο τελευταίος, απογοητευμένος από τη συμπεριφορά του Μοριάρτι, επιστρέφει τελικά στη Νέα Υόρκη. Στην αρχή του τρίτου μέρους ο Παραντάις είναι μακριά από φίλους, μόνος και θλιμμένος. Την άνοιξη του 1949 αποφασίζει να αναζητήσει τον Μοριάρτι στον Σαν Φρανσίσκο. Την ίδια περίοδο, ένας ένας οι φίλοι του Μοριάρτι τον εγκαταλείπουν, ενώ η Καμίλ είναι έγκυος. Ο Παραντάις είναι ο μόνος που του συμπαραστέκεται και οι δυο τους αποφασίζουν να ταξιδέψουν και πάλι μαζί, σχεδιάζοντας μεταξύ άλλων να αναζητήσουν τον άστεγο πατέρα του Μοριάρτι. Στη διάρκεια του οδοιπορικού τους λογομαχούν και ο Παραντάις αρχίζει να αναρωτιέται αν όσοι εγκαταλείπουν τον Μοριάρτι έχουν τελικά δίκιο. Καταλήγουν στη Νέα Υόρκη, όπου επισκέπτονται τη θεία του Παραντάις στο Λονγκ Άιλαντ. Ενόσω διασκεδάζουν μαζί στη Νέα Υόρκη, ο Μοριάρτι γνωρίζει την Ινέζ, την οποία αφήνει έγκυο.

Ταξιδιωτικές διαδρομές που ακολούθησε ο Κέρουακ την περίοδο 1947-1950 και περιέγραψε στο δεύτερο μυθιστόρημά του, Στο δρόμο (1957).

Το τέταρτο μέρος εκτυλίσσεται την άνοιξη του 1950. Ο Παραντάις είναι έτοιμος για ένα νέο οδοιπορικό και με λεωφορείο φτάνει στο Ντένβερ, όπου συναντά τον φίλο του, Σταν Σέφερντ. Μαζί σχεδιάζουν να ταξιδέψουν στο Μεξικό, όταν μαθαίνουν πως ο Μοριάρτι καταφθάνει οδικώς για να τους συντροφεύσει. Ενθουσιασμένοι που αφήνουν τα πάντα πίσω τους για νέες άγνωστες περιπέτειες διασχίζουν το Τέξας και περνούν τα σύνορα. Στο Μεξικό απολαμβάνουν την εύκολη πρόσβαση σε φθηνό αλκοόλ, ουσίες και νεαρές πόρνες. Στην πόλη του Μεξικού ο Παραντάις προσβάλλεται από δυσεντερία, παρ'όλα αυτά ο Μοριάρτι τον εγκαταλείπει και επιστρέφει μόνος του στη Νέα Υόρκη, αφού πρώτα φροντίζει να διεκπεραιώσει το διαζύγιό του με την Καμίλ. Στο τελευταίο μέρος ο Παραντάις αναρρώνει και επιστρέφει στη Νέα Υόρκη το φθινόπωρο. Στο διάστημα αυτό, ο Μοριάρτι επανασυνδέεται με την Καμίλ, παρά την αρχική του πρόθεση να παντρευτεί την Ινέζ. Ο Παραντάις γνωρίζει εντωμεταξύ την Λώρα και γράφει στον Μοριάρτι για τα σχέδιά τους να ζήσουν μαζί στο Σαν Φρανσίσκο. Εκείνος προτίθεται να τους συντροφεύσει στο ταξίδι, επισκέπτεται όμως τον Παραντάις σε μία περίοδο που ο τελευταίος αδυνατεί να καλύψει τα έξοδα του ταξιδιού. Οι δρόμοι τους χωρίζουν, ωστόσο ο Παραντάις συνειδητοποιεί πως θα συλλογίζεται πάντα τον Μοριάρτι.

Ύφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περισσότερο ακόμα και από το πικαρέσκο, το είδος του roman à clef (ή αλλιώς «μυθιστόρημα με κλειδί») στο οποίο εντάσσεται το Στο δρόμο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μπητ λογοτεχνικό ύφος. Αν και τα ονόματα των πρωταγωνιστών ή ενίοτε και οι τοποθεσίες της δράσης είναι φανταστικά, η πλοκή του έργου είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και γίνεται περισσότερο κατανοητή όταν ο αναγνώστης κατέχει το «κλειδί», δηλαδή τη γνώση για το πώς συσχετίζονται η αφήγηση και οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος με τους πρωταγωνιστές και τις πράξεις τους στην πραγματική ζωή.[14] Παράλληλα, και καθώς οι χαρακτήρες είναι φαινομενικά φανταστικοί, ο Κέρουακ χρησιμοποιεί τη δυνατότητα που του παρέχει η τεχνική του roman à clef να αφηγηθεί τα γεγονότα αποκλειστικά από τη δική του οπτική γωνία.

Το αρχικό δαχτυλογραφημένο ρολό του Στο δρόμο, μήκους περίπου 36 μέτρων, όπως εκτέθηκε σε ειδική έκθεση στο Λόουελ της Μασαχουσέτης (15 Ιουνίου - 14 Οκτωβρίου 2007).

Με το Στο δρόμο, ο Κέρουακ διαφοροποιείται αρκετά σε ό,τι αφορά το ύφος και τη γλώσσα σε σχέση με το πρώτο του μυθιστόρημα, The Town and the City, το οποίο είναι λυρικότερο και εμφανώς η επηρεασμένο από την πρόζα του Τόμας Γουλφ. Ακολουθεί μια διαφορετική προσέγγιση στον τρόπο γραφής, σε μια προσπάθεια να γράψει όσο το δυνατό πιο γρήγορα και αποτυπώνοντας τα γεγονότα «όπως ακριβώς συνέβησαν». Βασικές επιρροές του ήταν ο Κάσσαντι και ο Μπάροουζ.[15] Ο πρώτος είχε στείλει στον Κέρουακ τον Μάρτιο του ίδιου έτους ένα μακροσκελές γράμμα, μέρος της αυτοβιογραφίας του, στο οποίο περιέγραφε την ιστορία μιας κοπέλας με το όνομα Τζόαν Άντερσον. Η ορμητικότητα της γραφής του εντυπωσίασε τον Κέρουακ, τοποθετώντας την πρόζα του Κάσσαντι πάνω από εκείνη του Γουλφ και του Μέλβιλ. Ξεκινώντας τη συγγραφή του Στο δρόμο ο Κέρουακ βασίστηκε επίσης στις απόψεις του Μπάροουζ περί «καθαρής» αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο και άμεσης καταγραφής της ιστορίας. Ο λεγόμενος «Πραγματισμός» (Factualism) του Μπάροουζ είχε ήδη βρει έκφραση στην πρώτη του νουβέλα, Junky (1953), την οποία είχε την ευκαιρία να διαβάσει ο Κέρουακ πριν την έκδοσή της.

Το αφηγηματικό ύφος του μυθιστορήματος συγχέεται κάποιες φορές με την μέθοδο της λεγόμενης «αυθόρμητης πρόζας» του Κέρουακ. Αν και η πρόζα του Στο δρόμο διακρίνεται για το γρήγορο ρυθμό και την ενεργητικότητά της, γεγονός παραμένει πως δεν ξεφεύγει κατά πολύ από τα καθιερωμένα πρότυπα. Στην πραγματικότητα ο Κέρουακ τελειοποίησε το στυλ της αυθόρμητης πρόζας τα χρόνια που ακολούθησαν τη συγγραφή του Στο δρόμο.[10] Τον Οκτώβριο του 1951 είχε αποφασίσει να ξαναγράψει την ιστορία των ταξιδιών του, υιοθετώντας το νέο στυλ της αυθόρμητης πρόζας και με πρόθεση να αντικαταστήσει το αρχικό δαχτυλογραφημένο ρολό. Η νέα αυτή εκδοχή αποτέλεσε τελικά το βιβλίο Οράματα του Κόντυ που δημοσιεύτηκε πολύ αργότερα και αντιπροσωπεύει το στυλ της αυθόρμητης πρόζας στην πιο ακραία μορφή του. Η μέθοδος αυτή, που βασιζόταν στον αυθορμητισμό και αποσκοπούσε σε μια «ακατέργαστη» και αδιάκοπη αφήγηση, υπήρξε για τον Κέρουακ μια σπουδαία ανακάλυψη, καταλήγοντας στην πεποίθηση πως τελικά αυτό που κάποιος επιθυμεί να κρύψει, να αναθεωρήσει ή να ανασκευάσει είναι ακριβώς αυτό που η λογοτεχνία αναζητά.[16] Το λογοτεχνικό ύφος που υιοθέτησε ο Κέρουακ συνδέεται με την έννοια του δρόμου ως ένας χώρος ελευθερίας. Υπό αυτό το πρίσμα ερμηνεύεται και η ανάμιξη του - κατά τα άλλα παραδοσιακού - αφηγηματικού στυλ με αποσπάσματα αλλοφροσύνης, κυρίως για την περιγραφή στιγμών έκστασης των πρωταγωνιστών σε τζαζ κλαμπ ή ολονύχτια πάρτυ.[17] Σύνθετες, μακροσκελείς προτάσεις, σειρές επιθετικών προσδιορισμών, καθώς και η εμφαση σε ενεργητικά ρήματα, αποτελούν μέσα που χρησιμοποιεί συχνά ο Κέρουακ, ειδικά περιγράφοντας σκηνές οδήγησης, για την απεικόνιση του αμερικανικού δρόμου.

Υποδοχή και κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά την υποστήριξη του βιβλίου από ορισμένους κριτικούς, εξίσου μεγάλη μερίδα του τύπου εναντιώθηκε με μανία, θεωρώντας το μυθιστόρημα καταγραφή μιας ασήμαντης περιπέτειας.[18] Η θετική κριτική του Γκίλμπερτ Μίλσταϊν στους New York Times, που αναγνώριζε το Στο δρόμο ως ένα μείζων λογοτεχνικό έργο, υπήρξε καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη και μεγάλη επιτυχία του βιβλίου,[19] τοποθετώντας τον Κέρουακ στο επίκεντρο της προσοχής του λογοτεχνικού κόσμου.[20] Επαινετική υπήρξε για το Στο δρόμο και η αρχική αναφορά του ποιητή και κριτικού Κένεθ Ρέξροθ, ο οποίος χαρακτήρισε το βιβλίο ως ένα σημαντικό μυθιστόρημα που διακρίνεται για το «αυθεντικό, νέο, ελκυστικό και συναρπαστικό ύφος της πρόζας του».[19] Αρκετοί ήταν ωστόσο οι κριτικοί που με αφορμή το βιβλίο αμφισβήτησαν το συγγραφικό ταλέντο του Κέρουακ, με τα μεγαλύτερα έντυπα μέσα της εποχής να συντάσονται εναντίον του και κατά του ευρύτερου οράματος των μπητ λογοτεχνών που ο ίδιος εκπροσωπούσε.[20]. Ενδεικτικά, στη Herald Tribune το μυθιστόρημα χαρακτηρίστηκε ως «νηπιακό διεστραμμένα αρνητικό», ενώ το λογοτεχνικό περιοδικό Encounter το περιέγραψε ως μια «αλληλουχία γρυλισμών Νεάντερταλ».[21] Μια δεύτερη βιβλιοκριτική στους New York Times, αυτή τη φορά από τον Ντέιβιντ Ντέμπσεϊ, ανέτρεπε τους αρχικούς επαίνους του Μίλσταϊν, κατατάσοντας το Στο δρόμο στον νέο «Μποεμισμό» της αμερικανικής λογοτεχνίας, όπου «ένα πειραματικό ύφος συνδυάζεται με εκκεντρικούς χαρακτήρες και ηθική ουδετερότητα», εν τέλει απορρίπτοντας το βιβλίο στο σύνολό του.[22] Κατά την βιβλιοκριτικό του Atlantic Monthly, Φίμπι Λου Άνταμς, ο Κέρουακ απογοητεύει τελικά τον αναγνώστη καθώς «υπόσχεται συνεχώς μία αποκάλυψη ή ένα συμπέρασμα αληθινής αξίας και ευρύτερης χρήσης» που ωστόσο δεν καταφέρνει στο τέλος να δώσει.[23] Στην ίδια κριτική επισημαίνονται ακόμα προβλήματα επανάληψης στην αφήγηση. Αρνητική ήταν επίσης η βιβλιοκριτική που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβριο του 1957 στο περιοδικό Time, όπου ο Κέρουακ παρομοιάζεται ως ένα λογοτεχνικό ανάλογο του Τζέιμς Ντιν που δεν κατορθώνει να σταθεί στο επίπεδο μεγάλων συγγραφέων όπως ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ ή ακόμα ο Ναθάνιελ Γουέστ.[24].

Για πολλά χρόνια το ενδιαφέρον των κριτικών για το συγγραφικό ύφος του Κέρουακ επισκιάστηκε από το μύθο που καλλιεργήθηκε γύρω από την προσωπικότητα και το βίο του. Ως αποτέλεσμα, το Στο δρόμο παρέμεινε τις δεκαετίες του 1970 και 1980 στο περιθώριο της ακαδημαϊκής μελέτης, με τα έργα των Robert Hipkiss (1976), John Tytell (1976), Tim Hunt (1981), Warren French (1986) και Regina Weinreich (1987) να αποτελούν εξαιρέσεις του κανόνα. Σταδιακά, η εικόνα αυτή ανατράπηκε και πλέον το Στο δρόμο συναντάται πιο συχνά από ποτέ σε πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών, παραμένοντας μέχρι σήμερα στο προσκήνιο και προσελκύοντας συνεχώς νέους αναγνώστες.[25]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 20th Century's Greatest Hits: 100 English-Language Books of Fiction - Wikipedia
  2. «On the road by Jack Kerouac | Open Library». Ανακτήθηκε στις 8  Αυγούστου 2023.
  3. Christopher Gair. The American Counterculture. Εδιμβούργο: Edinburgh University Press, 2007. σελ. 41. ISBN 0748619895. 
  4. Leonard Cassuto κ.άλ., επιμ. (2011). The Cambridge History of the American Novel. Νέα Υόρκη: Cambridge University Press, 2011. σελ. 917. ISBN 978-0521-89907-9. 
  5. Theado (2009), σελ. 31.
  6. Gilbert Millstein. «Books of the Times». The New York Times (5 Σεπτεμβρίου 1957): 27. http://graphics.nytimes.com/packages/html/books/kerouac-millstein.pdf. Ανακτήθηκε στις 2015-11-27. 
  7. Lev Grossman· Richard Lacayo (16 Οκτωβρίου 2005). «All-TIME 100 Novels» (html). entertainment.time.com. Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2015. 
  8. «Στο δρόμο (2012)». IMBd. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2015. . Έκδοση σε DVD: UPC 030306986692[νεκρός σύνδεσμος] (Region 1).
  9. 9,0 9,1 Τσάρτερς(2002), σελ. 108.
  10. 10,0 10,1 Theado (2009), σελ. 14-15.
  11. Τσάρτερς (2002), σελ. 142.
  12. Theado (2009), σελ. 19.
  13. Theado (2009), σελ. 28.
  14. Dittman (2007), σελ. 41.
  15. Τσάρτερς (2002), σελ. 139.
  16. John Wrighton. Ethics and Politics in Modern American Poetry. Νέα Υόρκη: Routledge, 2010. σελ. 99. ISBN 0-415-80122-2. 
  17. Larson (2009), σελ. 48.
  18. Τσάρτερς (2002), σελ. 288.
  19. 19,0 19,1 Dittman (2007), σελ. 38.
  20. 20,0 20,1 Holton (2009), σελ. 2.
  21. Dittman (2004), σελ. 80.
  22. David Dempsey. «In Pursuit of 'Kicks'» (html). The New York Times (8 Σεπτεμβρίου 1957). http://www.nytimes.com/books/97/09/07/home/kerouac-roadbr.html. Ανακτήθηκε στις 2015-11-27. 
  23. Phoebe Lou Adams. «Ladder to Nirvana: A review of Jack Kerouac's On the Road» (html). The Atlantic (Οκτώβριος 1957). http://www.theatlantic.com/magazine/archive/1957/10/ladder-to-nirvana/306201/. Ανακτήθηκε στις 2015-11-27. 
  24. «Books: The Ganser Syndrome». Time (16 Σεπτεμβρίου 1957). http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,809932,00.html. 
  25. Holton (2009), σελ. 4-5.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Holladay, Hilary· Robert Holton, επιμ. (2009). What's Your Road, Man?: Critical Essays on Jack Kerouac's 'On the Road'. Κάρμποντεϊλ: Southern Illinois University Press. ISBN 978-080-932883-3.  Στον τόμο περιέχονται μεταξύ άλλων:
    • Holton, Robert. «Introduction». What's Your Road, Man?: Critical Essays on Jack Kerouac's 'On the Road'. σελίδες 1–7. 
    • Theado, Matt. «Revisions of Kerouac: The Long, Strange Trip of the On the Road Typescripts». What's Your Road, Man?: Critical Essays on Jack Kerouac's 'On the Road'. σελίδες 8–34. 
    • Larson, Lars Erik. «Free ways and straight roads: The interstates of Sal Paradise and 1950s America». What's Your Road, Man?: Critical Essays on Jack Kerouac's 'On the Road'. σελίδες 35–50. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]