Σεγκολέν Ρουαγιάλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σεγκολέν Ρουαγιάλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ségolène Royal (Γαλλικά)
Προφορά
Γέννηση22  Σεπτεμβρίου 1953[1][2][3]
Ουακάμ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
ΣπουδέςUniversity Nancy II
Εθνική Σχολή Διοίκησης στη Γαλλία (1978–1980)
Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού
University of Lorraine
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικηγόρος[5]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣοσιαλιστικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύντροφοςΦρανσουά Ολλάντ (1978–2007)
ΤέκναΖουλιέν Ολάντ
Φλώρα Ολλάντ
Τόμας Ολλάντ
Κλεμένς Ολλάντ
ΓονείςJacques Royal[6] και Hélène Dehaye[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης (1988–1992, Deux-Sèvres' 2nd constituency)[7]
περιφερειακός σύμβουλος
πρέσβης της Γαλλίας (2017–2020)[8][9]
d:Q63154863 (2004–2014)
μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης (1993–1997, Deux-Sèvres' 2nd constituency)[7]
μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης (Ιουνίου 1997 – Ιουλίου 1997, Deux-Sèvres' 2nd constituency)[7]
μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης (2002–2007, Deux-Sèvres' 2nd constituency)[7]
Ιστότοπος
www.desirsdavenir.org
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ (Marie Ségolène Royal, 22 Σεπτεμβρίου 1953) είναι Γαλλίδα πολιτικός, υποψήφια του Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2007.


Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Σενεγάλη στις 22 Σεπτεμβρίου 1953. Δεν έχει υπάρξει παντρεμένη. Συζούσε από τα τέλη της δεκαετίας '70 μέχρι το 2007 με τον μετέπειτα νικητή των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας του 2012, Φρανσουά Ολλάντ (François Hollande, επίσης διατελέσαντα πρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας από το 1997 έως το 2008), μη καν έχοντας χρήση του νόμου περί της "πολιτικής ένωσης" (που επίσημα αναγνωρίζει τη συμβίωση δύο ατόμων ανεξαρτήτως φύλου), παρά την σχετική φημολογία που υπήρχε. Καρπός αυτής της συμβίωσης τα τέσσερα παιδιά τους, Τομά, Κλεμάνς, Ζυλιά και Φλορά. Η δημόσια ανακοίνωση τερματισμού της σχέσης τους το βράδυ του 2ου γύρου των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου του 2007, ήρθε ως είδηση μέσω πρακτορείου ειδήσεων. Σύμφωνα με κατοπινά δημοσιεύματα του Guardian, η Ρουαγιάλ είχε ζητήσει από τον επί 30ετίας σύντροφό της να "εγκαταλείψει τον κοινό χώρο διαβίωσής τους και να αφοσιωθεί στο νέο του ερωτικό ενδιαφέρον," το οποίο λεπτομερώς αναφέρεται στον Τύπο της εποχής (εννοώντας την ήδη επί ενός έτους κρυφή σχέση του με την δημοσιογράφο Valérie Trierweiler).

Σπούδασε στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης του Παρισιού. Έγινε δικαστής διοικητικών δικαστηρίων και το 1982 προσελήφθη στο επιτελείο του Φρανσουά Μιτεράν.

Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διετέλεσε πολλές φορές βουλευτής. Ήταν Υπουργός Περιβάλλοντος στην Κυβέρνηση του Πιέρ Μπερεγκοβουά μεταξύ των ετών 1992 και 1993, υποψήφια Πρόεδρος του Γαλλικού Κοινοβουλίου, Υφυπουργός Παιδείας και Υφυπουργός Οικογένειας στην Κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν μεταξύ των ετών 2000 και 2002. Στις περιφερειακές εκλογές εξελέγη πρόεδρος περιφέρειας (αντίστοιχο του νομάρχη) με ποσοστό 55%.

Στις 16 Νοεμβρίου 2006 εξελέγη από τα μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος υποψήφια του κόμματος αυτού για τις Προεδρικές Εκλογές του 2007.

Προκειμένου να εμπλακούν οι πολίτες στις πολιτικές διαδικασίες, πρότεινε την αξιολόγηση των πεπραγμένων των εκλεγμένων πολιτικών από επιτροπές πολιτών, που θα αναδεικνύονται μέσω κλήρωσης. Η πρόταση αυτή προκάλεσε αμέσως ζωηρές αντιδράσεις πολιτικών και αρθρογράφων τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς, που την παρομοίασαν με το Μάο, τους αβράκωτους του 1793, τον Πεταίν, τον Πολ Ποτ, τους σοβιετικούς, επειδή κατά τη γνώμη τους "'πρόκειται για ένα μέτρο που γειτνιάζει με την ηλιθιότητα", που "ενστερνίζεται το λαϊκισμό, που θα κάνει χαρούμενη την ακροδεξιά", και αντίδραση του συλλόγου δημάρχων της Γαλλίας.

Σε επίσκεψή της στην Κίνα, στις 9 Ιανουαρίου 2007, έκανε αναφορά στην έλλειψη προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Εκλογές 2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον πρώτο γύρο των εκλογών, στις 22 Απριλίου του 2007, η Ρουαγιάλ ήρθε δεύτερη , με 26% των ψήφων, έναντι 31% για το Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος την κέρδισε τελικά στο δεύτερο γύρο, στις 6 Μαΐου 2007, με 53% των ψήφων έναντι 46% για εκείνη.

Υποψήφια για την ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 18 Μαΐου του 2008 η Ρουαγιάλ ανακοίνωσε επίσημα την πρόθεσή της να διεκδικήσει την ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος[10].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 (Γαλλικά) Sycomore. www.assemblee-nationale.fr/sycomore/index.asp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Segolene-Royal. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 23747. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12095851m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 «The International Who's Who of Women 2006» Routledge. Οκτώβριος 2005. ISBN-13 978-1-85743-325-8.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 «Assemblée nationale ~ Les députés : Mme Ségolène Royal». Ανακτήθηκε στις 3  Σεπτεμβρίου 2017.
  8. EAEA1720303D.
  9. EAEA2000927D.
  10. Ελεύθερος Τύπος[νεκρός σύνδεσμος], 18/05/2008


Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ségolène Royal στο Wikimedia Commons