Σαυρόποδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για σαυρόποδο ο Καμαράσαυρος είχε σχετικά κοντό λαιμό και κοντή ουρά.

Τα σαυρόποδα είναι μία ομάδα σαυρίσχιων φυτοφάγων δεινοσαύρων. Ήταν οι γίγαντες των δεινοσαύρων, τα μεγαλύτερα πλάσματα που περπάτησαν ποτέ στη Γη. Το μεγαλύτερο από όλα ήταν ο Αργεντινόσαυρος, με μήκος 40 μέτρων και βάρος 100 τόνων, σχεδόν στο μέγεθος μίας γαλάζιας φάλαινας. Ήταν όλοι φυτοφάγοι, και εξαιρετικά επιτυχημένοι, αφού η ακμή τους κράτησε πολλά εκατομμύρια χρόνια. Όλα τα σαυρόποδα έχουν τέσσερα πόδια, και στα περισσότερα τα πίσω είναι μακρύτερα. Εξαίρεση είναι ο Βραχιονόσαυρος και οι συγγενείς του, που όχι μόνο είχαν μεγαλύτερα μπροστινά πόδια, αλλά και μπορούσαν να κρατήσουν τον τεράστιο λαιμό τους, χαρακτηριστικό των σαυροπόδων, όρθιο. Πολλά σαυρόποδα ήταν κοινωνικά, και ζούσαν σε μεγάλες ομάδες, ελαχιστοποιώντας των κίνδυνο από τα σαρκοφάγα.

Εξωτερικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα σαυρόποδα ήταν πραγματικά τεράστια. Ήταν πολύ ογκωδέστερα από τους άλλους δεινόσαυρους, και τεράστιους λαιμούς που υποστήριζαν ένα μικρό κεφάλι. Τα πόδια τους έμοιαζαν με κολόνες, και είχαν ουρές σαν μαστίγια. Ορισμένα ίσως να είχαν αγκάθια που διέτρεχαν το σώμα τους, και άλλα, όπως ο Αμαργάσαυρος είχαν ιστίο, όπως ο σαρκοφάγος Σπινόσαυρος, αλλά κάποιες φορές διπλό. Οι λαιμοί τους πρέπει να ήταν πολύ μυώδεις, έτσι ώστε να μη σωριάζονται κάτω. Μάλιστα, κάποιοι όπως ο Βραχιονόσαυρος, μπορούσαν να τον κρατούν όρθιο, και έτσι μπορούσαν να φτάσουν και τα ψηλότερα κωνοφόρα. Το χρώμα τους, φυσικά, δεν είναι γνωστό και δεν υπάρχουν τρόποι για να το μάθει κανείς, αφού τόσο μεγάλα ζώα δε θα χρειαζόταν να κάνουν καμουφλάζ.

Το μέγεθος του κολοσσιαίου Σαυροποσειδώνα, του ψηλότερου σαυροπόδου, σε σύγκριση με τον άνθρωπο

Διατροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα σαυρόποδα ήταν όλα φυτοφάγα, και εξαιτίας των τεράστιων τροφικών απαιτήσεών τους, μία ομάδα από Βραχιονόσαυρους ή Αργεντινόσαυρους χρειαζόταν ένα ολόκληρο δάσος για να τραφεί. Τα σαυρόποδα μπορούσαν να κόψουν την τροφή τους, αλλά όχι να τη μασήσουν. Έτσι, κατάπιναν χαλίκια, τα οποία άλεθαν την τροφή στο στομάχι. Αυτά τα χαλίκια ονομάζονται γαστρόλιθοι. Τα σαυρόποδα χρειάζονταν πολλά θρεπτικά συστατικά για να επιβιώσουν, όπως απέδειξε ένα πείραμα του Πανεπιστημίου της Βόννης, υπό την ηγεσία του Jurgen Hummel. Έφτιαξαν ένα τεχνητό έντερο, το οποίο μπορούσε να χωνέψει φυτά της εποχής των δεινοσαύρων. Τα δεδομένα έδειξαν πως τα σαυρόποδα χρειάζονταν εντυπωσιακά υψηλά ποσά από θρεπτικές ουσίες, άρα θα έτρωγαν πραγματικά πολύ.