Ροζαλίντα (δορυφόρος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ροζαλίντα
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από Στίβεν Π. Σίνοτ Βόγιατζερ 2
Ημερομηνία Ανακάλυψης 13 Ιανουαρίου 1986
Προσδιορισμοί
Εναλλακτική ονομασία Ουρανός XIII
Προσωρινή ονομασία S/1986 U 4
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς 69.926 Km
Εκκεντρότητα 0,00011 ± 0,000103
Περίοδος περιφοράς 0,558459529 ± 0,000000019 ημέρες
Κλίση 0,27876 ± 0,045° (προς τον Ισημερινό του Ουρανού)
Είναι δορυφόρος του Ουρανού
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσεις 72 × 72 × 72 Km
Μέση Ακτίνα 36 ± 6 Km
Έκταση επιφάνειας ~16.000 Km²
Όγκος ~200.000 Km³
Μάζα ~2,5 ×1017 kg
Μέση πυκνότητα ~1,3 g/cm3
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας ~0,012 m/s²
Ταχύτητα διαφυγής ~0,031 km/s
Περίοδος περιστροφής Σύγχρονη
Κλίση άξονα μηδέν
Λευκαύγεια 0,08 ± 0,01
Επιφανειακή θερμοκρασία ~64 K
Φαινόμενο μέγεθος -

Η Ροζαλίντα (αγγλικά: Rosalind) είναι ένας από τους 27 δορυφόρους του πλανήτη Ουρανού. Πήρε το όνομά του από την Ροζαλίντα, η οποία ήταν η κόρη ενός εξόριστου Δούκα και η ηρωίδα του σαιξπηρικού έργου Όπως αγαπάτε.[1] Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Ουρανός XIII (Uranus XIII, δηλαδή ο δέκατος τρίτος από τους δορυφόρους του Ουρανού που έχει ονομαστεί). Η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/1986 U 4.[2]

Η Ροζαλίντα ανήκει στην ομάδα δορυφόρων της Πόρσια, η οποία περιλαμβάνει επίσης την Μπιάνκα, τη Χρυσηίδα, τη Δεισδαιμόνα, τη Πόρσια, την Ιουλιέτα, τoν Κιούπιντ, την Μπελίντα και την Περδίτα. Οι δορυφόροι αυτοί έχουν παρόμοιες τροχιές και φωτομετρικές ιδιότητες.Εκτός από την τροχιά της, την ακτίνα της (36 χλμ.) και την γεωμετρική λευκαύγειά της (0,08), σχεδόν τίποτα άλλο δεν είναι γνωστό γι 'αυτήν.

Στις εικόνες του Βόγιατζερ 2, η Ροζαλίντα εμφανίζεται ως ένα σχεδόν σφαιρικό αντικείμενο. Η αναλογίες των αξόνων της είναι σφαιροειδείς με 1,0 - 0,8. Η επιφάνειά του είναι γκρίζα.

Η Ροζαλίντα από το ΔΤΧ το 1997.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Marsden, Brian G. (8 Ιουνίου 1988). "Δορυφόροι του Κρόνου και του Ουρανού". IAU Circular 4609.
  2. Smith, B. A. (16 Ιανουαρίου 1986). "Δορυφόροι του Ουρανού". IAU Circular 4164. Ανάκτηση 29 Οκτωβρίου 2011.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]