Ράντοβαν Κάρατζιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ράντοβαν Κάρατζιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Радован Караџић (Σερβικά)
Γέννηση19  Ιουνίου 1945[1][2][3]
Πετνίτσα
ΕθνικότηταΣέρβοι[4]
ΠαρατσούκλιThe Butcher of Balkans, El carnisser de Sarajevo[5] και El carnisser dels Balcans[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΒοσνία και Ερζεγοβίνη
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΣερβικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Σερβικά[7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Σαράγιεβο[8]
Κολέγιο Ιατρικής και Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Κολούμπια
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
ποιητής[1]
ψυχίατρος[1]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣερβικό Δημοκρατικό Κόμμα και Ένωση Κομουνιστών της Γιουγκοσλαβίας
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας[9][10]
έγκλημα πολέμου[9][10]
γενοκτονία[9][10]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΛιλιάνα Ζελέν Κάραζιτς
ΤέκναSonja Karadžić-Jovičević
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος της Βοσνίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (1992–1996)
ΒραβεύσειςOrder of the Republika Srpska
Mikhail Sholokhov International Award for Literature and Art
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς (Σερβικά: Радован Караџић), είναι Σερβοβόσνιος πολιτικός, ποιητής και ψυχίατρος. Έγινε γνωστός τη δεκαετία του '90 ως πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας, ενός από τα δύο συστατικά μέρη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, που τότε βρισκόταν σε εμφύλιο πόλεμο.

Πολλές από τις πράξεις του στον εμφύλιο κρίθηκαν εγκλήματα πολέμου από το «Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία», το οποίο κίνησε δίωξη εναντίον του το 1995. Από τότε κρυβόταν, ενώ κάποια στιγμή ξεκίνησε μια δεύτερη ζωή με πλαστά στοιχεία ως Ντράγκαν Ντάμπιτς. Τελικά συνελήφθη τον Ιούλιο του 2008.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάρατζιτς γεννήθηκε στη γιουγκοσλαβική πόλη Πετνίτσα (στο σημερινό Μαυροβούνιο) στις 19 Ιουνίου 1945. Ο πατέρας του ήταν «τσέτνικ», της εθνικιστικής και φιλοβασιλικής παραστρατιωτικής οργάνωσης που, ενώ αρχικά ιδρύθηκε ενάντια στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής της χώρας κατά τοn Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στη συνέχεια συνεργάστηκε με τις δυνάμεις κατοχής του Άξονα σε συνεχώς αυξανόμενο βαθμό, λειτουργώντας τελικά έως το τέλος του πολέμου ως μονάδες υποστηριζόμενες από τον Άξονα.

Ο μικρός Ράντοβαν δεν έζησε με τον πατέρα του κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της παιδικής του ηλικίας, καθώς ο τελευταίος βρισκόταν στη φυλακή από το καθεστώς του Τίτο. Το 1960 μετακόμισε στο Σαράγεβο για να σπουδάσει Ψυχιατρική, ενώ τα έτη 1974-1975 παρακολούθησε μαθήματα Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης [11]. Επιστρέφοντας στη Γιουγκοσλαβία, εργάστηκε στο νοσοκομείο του Κόσεβο (Koševo). Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση (βραβεύτηκε με δύο λογοτεχνικά βραβεία) και επηρεάστηκε από τον Σέρβο συγγραφέα Ντόμπριτσα Τσόσιτς, ο οποίος τον παρότρυνε να ασχοληθεί με την πολιτική.

Το 1984 κατηγορήθηκε για κατάχρηση χρημάτων του νοσοκομείου όπου εργαζόταν στο Βελιγράδι, με σκοπό να κτίσει εξοχικό σπίτι στο βοσνιακό χωριό Πάλε. Αναμένοντας τη δίκη του, παρέμεινε υπό κράτηση για 11 μήνες και η δίκη του ξανάρχισε το 1985, καθώς σε πρώτη φάση απελευθερώθηκε με εγγύηση. Τελικά καταδικάστηκε σε κάθειρξη τριών ετών για κατάχρηση και απάτη, ποινή που όμως δεν εξέτισε, αφού είχε ήδη εκτίσει έναν χρόνο στη φυλακή.[12]

Πολιτική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1989 υπήρξε συνιδρυτής του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος (Srpska Demokratska Stranka) στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, με κύριο σκοπό τη συσπείρωση της σερβοβοσνιακής κοινότητας.

Στις 24 Οκτωβρίου του 1991 ιδρύθηκε αυτόνομη Συνέλευση για τους Σέρβους, με σκοπό την εκπροσώπησή τους στις διεργασίες για το μέλλον της Βοσνίας & Ερζεγοβίνης ― η σερβική κοινότητα υποστήριζε τη συνέχιση της ένωσης με τη Γιουγκοσλαβία, ενώ η μουσουλμανική και η κροατική την απόσχιση από την ομοσπονδία.

Το κόμμα του Κάρατζιτς οργάνωσε τη σύσταση των «Αυτόνομων Επαρχιών των Σέρβων» (SAO) και τον Νοέμβριο του 1991 οι Σερβοβόσνιοι με μεγάλη πλειοψηφία αποφάσισαν (μέσω δημοψηφίσματος) να παραμείνουν σε ομόσπονδο καθεστώς με τη Σερβία και το Μαυροβούνιο, ως τμήμα της Γιουγκοσλαβίας. Στις 9 Ιανουαρίου του 1992 η Συνέλευση των Σερβοβοσνίων ανακήρυξε τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (Република српског народа Босне и Херцеговина). Το Σύνταγμα αυτής της Δημοκρατίας τέθηκε σε ισχύ στις 28 Φεβρουαρίου του 1992, όμως δεν αναγνωρίστηκε διεθνώς.

Ακολούθησε η διενέργεια δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης σε όλη τη χώρα, στις 29 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου του 1992, όπου το 98% ψήφισε υπέρ της απόσχισης από τη Γιουγκοσλαβία (οι Σερβοβόσνιοι απείχαν από την ψηφοφορία). Στις 6 Απριλίου του 1992 ο ΟΗΕ αναγνώρισε τη χώρα ως ανεξάρτητο κράτος. Έπειτα από αυτή την εξέλιξη, ο Κάρατζιτς έγινε αρχηγός της σερβοβοσνιακής κυβέρνησης στο Πάλε τον Μάιο του 1992. Παράλληλα, με βάση το Σύνταγμα, ανέλαβε και την αρχηγία του Στρατού στον πόλεμο που ξεκίνησε.

Κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάρατζιτς κατηγορείται ως υπεύθυνος, τόσο ατομικά όσο και ως πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας και ανώτατος διοικητής του Σερβοβοσνιακού στρατού, για πολλά εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν κατά του μη σερβικού πληθυσμού της Βοσνίας. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, οι σερβοβοσνιακές δυνάμεις υπό τις εντολές του ξεκίνησαν την πολιορκία του Σαράγεβο και διέπραξαν αρκετά εγκλήματα κατά των μουσουλμάνων ― μεταξύ άλλων εκτελέσεις, εκτοπισμούς πληθυσμών και εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κατηγορείται, επίσης, ότι διέταξε τη Σφαγή της Σρεμπρένιτσα το 1995, όπου εκτελέστηκαν χιλιάδες μουσουλμάνοι, καθώς και την ομηρία προσωπικού του ΟΗΕ τον Μάιο-Ιούνιο του ιδίου έτους.

Αναλυτικότερα, οι κατηγορίες προς τον Κάρατζιτς και τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς, όπως διατυπώθηκαν από το «Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία» το 1995, είναι οι ακόλουθες:

  • Πέντε περιπτώσεις εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας (εξόντωση, φόνος, διώξεις για πολιτικούς, φυλετικούς και θρησκευτικούς λόγους, απάνθρωπες πράξεις - μετακίνηση διά της βίας).

Καταζητούμενος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αρχές απέτυχαν να συλλάβουν τον Κάρατζιτς το 1995, όταν είχε προσκληθεί στα Ηνωμένα Έθνη. Τον Νοέμβριο του 2004, οι βρετανικές αρχές ανέφεραν ότι δεν θα μπορούσαν να πετύχουν τη σύλληψη του Κάρατζιτς με στρατιωτικά μέσα, αλλά με πολιτικά. Το 2005 οι Σερβοβόσνιοι ηγέτες κάλεσαν εις μάτην τον Κάρατζιτς να παραδοθεί, ενώ στις 7 Ιουλίου του ίδιου έτους στρατεύματα του NATO συνέλαβαν τον γιο του Κάρατζιτς, Αλεξάντερ, και τον απελευθέρωσαν έπειτα από δέκα ημέρες[15]. Στις 28 Ιουλίου η σύζυγός του, Λιλιάνα, κάλεσε τον Κάρατζιτς να παραδοθεί [16] έπειτα από «τεράστια πίεση» που είχε ασκηθεί σε αυτήν, όπως είχε πει η ίδια.[17]

Το BBC μετέδωσε το 2005 ότι ο Κάρατζιτς είχε θεαθεί κοντά στη Φόκα[18]. Τον Φεβρουάριο του 2007 το Reuters μετέδωσε ότι ο Κάρατζιτς κρυβόταν στη Ρωσία, κάτι που η Μόσχα αρνήθηκε [19].

Σύλληψη και δίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελικά ο Κάρατζιτς συνελήφθη στο Βελιγράδι στις 21 Ιουλίου του 2008, όπως ανακοινώθηκε από επίσημες κυβερνητικές πηγές.[20] Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε επικηρύξει τον Κάρατζιτς και τον άμεσο συνεργάτη του Ράτκο Μλάντιτς με 5 εκατομμύρια δολάρια.[21] Ο Κάρατζιτς δεν αρνήθηκε την ταυτότητά του, συνελήφθη και οδηγήθηκε σε ειδικό δικαστήριο στη Σερβία[22] Το Διεθνές Δικαστήριο επιβεβαίωσε τη σύλληψη [23].

Τότε αποκαλύφθηκε πως ο Κάρατζιτς ζούσε στη συνοικία Νόβι Μπέογκραντ («Νέο Βελιγράδι») και χρησιμοποιούσε πλαστή ταυτότητα με το όνομα Ντράγκαν Ντάμπιτς (Dragan Dabić). Όταν συνελήφθη, η εμφάνισή του με λευκά μακριά μαλλιά και μακριά λευκή γενειάδα ήταν εντελώς διαφορετική από αυτή της δεκαετίας του '90 [24]. Ασκούσε το ιατρικό επάγγελμα σε ιδιωτική κλινική, με ειδικότητα στην εναλλακτική ιατρική και την Ψυχολογία [25]. Έδινε σεμινάρια, που κάποιες φορές καλύπτονταν από την τηλεόραση, ενώ διαπιστώθηκε πως με το πλαστό διαβατήριό του είχε ταξιδέψει σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρχικά είχε διαδοθεί ότι διατηρούσε και προσωπική ιστοσελίδα ως Ντάμπιτς, αργότερα όμως αποδείχθηκε ότι η εν λόγω σελίδα είχε αναρτηθεί από τρίτους μετά τη σύλληψή του[26][27]. Τόσο ο σπιτονοικοκύρης του όσο και οι γείτονες δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν την πραγματική του ταυτότητα.

Τη νύχτα της σύλληψής του, εκατοντάδες Βόσνιοι πανηγύρισαν στους δρόμους του Σεράγεβο [28]. Οι διεθνείς αντιδράσεις ήταν επίσης θετικές. Τα δυτικά μέσα προεξόφλησαν την ενοχή του[29][30][31], εντούτοις στη Σερβία δεν έλλειψαν οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς το πρόσωπό του κυρίως από το σερβικό εθνικιστικό κόμμα SRS[32][33][34].

Στις 30 Ιουλίου του 2008 έγινε η έκδοση του Κάρατζιτς στη Χάγη, για να δικαστεί από το Διεθνές Δικαστήριο για τα Εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY). Ο Κάρατζιτς οδηγήθηκε αεροπορικώς σε ειδικό χώρο κράτησης στο Σεβενίνγκεν, κοντά στη Χάγη, όπου και θα παραμείνει έως ότου να δικαστεί. Στις 31 Ιουλίου παρουσιάστηκε[35]ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου και εξέφρασε φόβους για τη ζωή του, κάνοντας λόγο για «παρατυπίες κατά τη σύλληψή του» στην περιοχή του Βελιγραδίου.

Εναντίον του Κάρατζιτς διατυπώθηκαν 11 διαφορετικές κατηγορίες ― 2 κατηγορίες για γενοκτονία, 5 κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και 4 κατηγορίες για παραβιάσεις του δικαίου του πολέμου:

  • Κατηγορία 1: Γενοκτονία (Δήμοι και κοινότητες: Μπράτουνατς, Φότσα, Κλιουτς, Κότορ Βάρος, Πρίγιεντορ, Σάνσκι Μοστ, Βλασένιτσα και Ζβόρνικ).
  • Κατηγορία 2: Γενοκτονία (Δήμος: Σρεμπρέντισα)
  • Κατηγορία 3: Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας - Διωγμοί για Πολιτικούς, Φυλετικούς και Θρησκευτικούς λόγους (Δήμοι και κοινότητες: Μπάνια Λούκα, Μπιγιέλινα, Μποσάνσκα Κρούπα, Μποσάνσκι Νόβι, Μπράτουνατς, Μπρτσκο, Φότσα, Χαντζίτσι, Ιλίντζα, Καλίνοβικ, Κλιουτς, Κότορ Βάρος, Νόβι Γκραντ, Νόβο Σαράγιεβο, Πάλε, Πρίγιεντορ, Ρογκάτιτσα, Σάνσκι Μοστ, Σόκολατς, Τρνοβο, Βλασένιτσα, Βογκόστσα, Ζβόρνικ και Σρεμπρένιτσα)
  • Κατηγορία 4: Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας - Εξόντωση
  • Κατηγορία 5: Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας - Φόνος
  • Κατηγορία 6: Έγκλημα Πολέμου - Φόνος
  • Κατηγορία 7: Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας - Απέλαση
  • Κατηγορία 8: Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας - Απάνθρωπες πράξεις (μετακίνηση δια της βίας)
  • Κατηγορία 9: Έγκλημα Πολέμου - Πράξεις βίας με σκοπό την τρομοκράτηση του άμαχου πληθυσμού
  • Κατηγορία 10: Έγκλημα Πολέμου - Παράνομες επιθέσεις κατά αμάχων
  • Κατηγορία 11: Έγκλημα Πολέμου- Σύλληψη ομήρων

Στις 24 Μαρτίου 2016 κρίθηκε ένοχος για τις 10 από τις 11 κατηγορίες που αντιμετώπιζε σχετικά με εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 40 ετών. Η μόνη κατηγορία για την οποία απαλλάχτηκε ήταν αυτή της γενοκτονίας σε επτά κοινότητες της Βοσνίας (Κατηγορία 1), ενώ κρίθηκε ένοχος γενοκτονίας για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα το 1995 (Κατηγορία 2), στην οποία έχασαν τη ζωή τους 8.000 μουσουλμάνοι.[36][37]

Μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου, η υπεράσπιση του Ράντοβαν Κάρατζιτς ανακοίνωσε πως θα ασκήσει έφεση αναφορικά με την καταδικαστική απόφαση για τη γενοκτονία στη Σερμπρένιτσα. Όπως εξήγησε ο δικηγόρος του, Πίτερ Ρόμπινσον, ο Κάρατζιτς «πιστεύει ότι καταδικάστηκε με βάση συμπεράσματα».[38]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1990: Crna bajka (Svjetlost, Σαράγεβο)
  • 1992: Rat u Bosni: kako je počelo
  • 1994: Ima čuda, nema čuda
  • 2001: Od Ludog koplja do Crne bajke (Dobrica knjiga, Νόβι Σαντ)
  • 2004: Čudesna hronika noći (IGAM, Βελιγράδι)
  • 2005: Pod levu sisu veka (Književna zajednica "Veljko Vidaković", Νις)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 nyti.ms/1RjtEvP. Ανακτήθηκε στις 24  Μαρτίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. karadzic-radovan.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 30055.
  4. ↑ nyti.ms/1XQ41TO. Ανακτήθηκε στις 24  Μαρτίου 2016.
  5. ↑ «El Periódico de Catalunya». (Καταλανικά, Ισπανικά) El Periódico de Catalunya. Βαρκελώνη. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2023.
  6. ↑ À Punt Mèdia. www.apuntmedia.es/noticies/mon/eleven-condemna-carnisser-balcans-cadena-perpetua_8_1384813.amp.html. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2023.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12433746q. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ www.taz.de/Prozess-gegen-Radovan-Karadi/!5286587/.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 nyti.ms/1RntYGl. Ανακτήθηκε στις 24  Μαρτίου 2016.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Karadžić, Radovan  » The Hague Justice Portal». Ανακτήθηκε στις 2  Δεκεμβρίου 2017.
  11. ↑ «Πληροφορίες για τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2008. 
  12. ↑ «Radovan Karadzic captured». σερβική εφημερίδα Politika. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2008. 
  13. ↑ «UN Indictment». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2008. 
  14. ↑ BBC NEWS | Europe | Karadzic will fight extradition
  15. ↑ BBC
  16. ↑ BBC News
  17. ↑ Vojinović, Svetlana. «Radovane, predaj se!» (στα Βοσνιακά). Glas javnosti. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2016. 
  18. ↑ «Why Bosnia's most wanted run free». BBC News (BBC). 28-06-2008. http://news.bbc.co.uk/2/hi/programmes/from_our_own_correspondent/7477912.stm. Ανακτήθηκε στις 21-07-2008. 
  19. ↑ «Alertnet». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2008. 
  20. ↑ «Serbia captures fugitive Karadzic». BBC News (BBC). 21-07-2008. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7518543.stm. Ανακτήθηκε στις 21-07-2008. 
  21. ↑ «Rewards for Justice». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2008. 
  22. ↑ «War criminal Radovan Karadzic captured». Radio Australia. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2008. 
  23. ↑ ICTY, Statement of the Office of the Prosecutor on the arrest of Radovan Karadžić
  24. ↑ «Javno – Σύγκριση φωτογραφιών του Κάρατζιτς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2008. 
  25. ↑ Karadzic 'worked in Serb clinic'BBC News, 22 Ιουλίου 2008
  26. ↑ Spoofing a Serbian Warlord Online - The Lede Blog - NYTimes.com
  27. ↑ BBC - Mark Easton's UK: Why hoax?
  28. ↑ In Pictures: Sarajevo Celebrates Karadzic Arrest, BalkanInsight.com, 21 Ιουλίου 2008
  29. ↑ Karadzic riots: Belgrade police battle supporters protesting arrest - Bild.de[νεκρός σύνδεσμος]
  30. ↑ Radovan Karadzic: the master of life and death - Telegraph
  31. ↑ «The Faith Divide: Karadzic's Nation of Murderers - On Faith at washingtonpost.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2008. 
  32. ↑ «B92 - News - Politics - SRS in open support for Karadžić». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2008. 
  33. ↑ v4.ethnos.gr - Μικροεπεισόδια σε διαδήλωση υπέρ του Κάρατζιτς - απε[νεκρός σύνδεσμος]
  34. ↑ Σερβία: Αντιδράσεις για τη σύλληψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς. - Express.gr[νεκρός σύνδεσμος]
  35. ↑ Έθνος[νεκρός σύνδεσμος], Πρώτη ημέρα ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τον Ράντοβαν Κάρατζιτς, 31 Ιουλίου 2008
  36. ↑ Χάγη: Ένοχος για τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, Πρώτο Θέμα, ανακτήθηκε στις 24/03/2016.
  37. ↑ [Ένοχος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ο Ράντοβαν Κάρατζιτς], Καθημερινή, ανακτήθηκε στις 24/03/2016.
  38. ↑ «Θα ασκήσει έφεση ο Κάρατζιτς κατά της εις βάρος του απόφασης για κάθειρξη 40 ετών». ΑΠΕ-ΜΠΕ μέσω Altsantiri.gr. 24 Μαρτίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ράντοβαν_Κάρατζιτς&oldid=10514721"