Πρώτος Συμμαχικός Πόλεμος
Ο Πρώτος Συμμαχικός Πόλεμος ήταν πολεμική σύγκρουση, η οποία διήρκεσε από το 357 ως 355 π.Χ., με αντιπάλους την Αθήνα και τις πόλεις της Χίου, της Κω και της Ρόδου, που αποστάτησαν από τη Δεύτερη Αθηναϊκή Συμμαχία.
Αίτια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Χίοι, οι Κώοι και οι Ρόδιοι ήταν οργισμένοι από την ολοένα πιο αυταρχική συμπεριφορά των Αθηναίων.[1] Το 357 π.Χ., επαναστάτησαν ύστερα από υποκίνηση του σατράπη της Καρίας, Μαυσώλου,[2] ενώ είχαν και την υποστήριξη της ανεξάρτητης πόλης του Βυζαντίου.
Ο πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχηγοί των αθηναϊκών δυνάμεων ορίστηκαν οι στρατηγοί Χάρης και Χαβρίας. Η πολιορκία της Χίου το 356 τερματίστηκε με ήττα των Αθηναίων και θάνατο του Χαβρία.[3] Έτσι, ο Χάρης απέκτησε πλήρη έλεγχο του στρατού και απέπλευσε προς τον Ελλήσποντο, με σκοπό την επίθεση κατά του Βυζαντίου. Εν τω μεταξύ, οι στρατηγοί Τιμόθεος, Ιφικράτης και ο γιος του Μενεσθέας, στάλθηκαν να τον βοηθήσουν. Στην πορεία, επανέφεραν κάποιες άλλες επαναστατημένες πόλεις στην συμμαχία και τελικά ενώθηκαν με τις δυνάμεις του Χάρη κοντά στη Χίο. Ο Χάρης οδήγησε τον αθηναϊκό στόλο στη ναυμαχία των Εμπάτων. Ωστόσο, λόγω θαλασσοταραχής, οι νέοι στρατηγοί αρνήθηκαν να εμπλακούν. ως προδότες και επιτέθηκε μόνος του, χάνοντας τη μάχη με πολλές απώλειες. Αργότερα, (355 π.Χ.), ο Τιμόθεος, ο Μενεσθέας και ο Ιφικράτης θα δικάζονταν με την κατηγορία της προδοσίας, αλλά μονάχα στον πρώτο θα επιβαλλόταν χρηματική ποινή. Εκείνος, αδυνατώντας να πληρώσει, κατέφυγε στη Χαλκίδα.[4] Το 356 π.Χ., οι επαναστατημένες πόλεις λεηλάτησαν τη Λήμνο και την Ίμβρο, πόλεις πιστές στη συμμαχία.
Παρέμβαση της Περσίας και λήξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χάρης χρειαζόταν οικονομική ενίσχυση για τη συνέχιση του πολέμου, αλλά δεν τη ζήτησε από την Αθήνα. Εν μέρει λόγω της πιέσεως που δεχόταν από τους μισθοφόρους του, ανέλαβε την ηγεσία του στρατού του σατράπη της Φρυγίας, Αρτάβαζου, ο οποίος είχε εξεγερθεί κατά του Αρταξέρξη Γ΄. Ανακλήθηκε όμως από τους Αθηναίους, ύστερα από έντονες αντιδράσεις του Μεγάλου Βασιλιά.[3] Το 356, οι Πέρσες ζήτησαν από την Αθήνα να απομακρυνθεί από τη Μικρά Ασία, απειλώντας με πόλεμο. Τον επόμενο χρόνο, οι Αθηναίοι, μην επιθυμώντας επιπλέον συγκρούσεις, συνθηκολόγησαν αποδεχόμενοι την αποχώρηση των επαναστατημένων πόλεων.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δρακόπουλος, Βαγγέλης & Ευθυμίου, Γεωργία. Επίτομο Λεξικό της Ελληνικής Ιστορίας. Αρχαία Ελλάδα/Μέρος 4ο. Δημοσιογραφικός Όμιλος Λαμπράκη