Πορφίριο Λόμπο
| Πορφίριο Λόμπο | |
|---|---|
 | |
| Πρόεδρος της Ονδούρας | |
| Περίοδος 27 Ιανουαρίου 2010 – 27 Ιανουαρίου 2014 | |
| Αντιπρόεδρος | Μαρία Αντονιέτα ντε Μπογράν |
| Προκάτοχος | Ρομπέρτο Μικελέτι (υπηρεσιακός) |
| Διάδοχος | Χουάν Ορλάντο Ερνάντες |
| Πρόεδρος του Εθνικού Κογκρέσου της Ονδούρας | |
| Περίοδος 25 Ιανουαρίου 2002 – 25 Ιανουαρίου 2006 | |
| Προκάτοχος | Ραφαέλ Πινέδα Πόνσε |
| Διάδοχος | Ρομπέρτο Μικελέτι |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 22 Δεκεμβρίου 1947, Τρουχίγιο, Ονδούρα |
| Πολιτικό κόμμα | Εθνικό Κόμμα |
| Σύζυγος | Ρόσα Έλενα |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι Πανεπιστήμιο Πατρίς Λουμούμπα |
| Θρήσκευμα | Ρωμαιοκαθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πορφίριο Λόμπο (Porfirio Lobo Sosa, γνωστός ως Pepe Lobo, 22 Δεκεμβρίου 1947) είναι πολιτικός και γαιοκτήμονας από την Ονδούρα, ο οποίος υπηρέτησε ως πρόεδρος της χώρας από τις 27 Ιανουαρίου 2010 ως τον Ιανουάριο του 2014. Αναδείχθηκε νικητής [1] στις εκλογές που διεξήχθησαν το Νοέμβριο του 2009, έπειτα από την σοβαρότερη πολιτική κρίση στη χώρα εδώ και δεκαετίες.
Εκλέγεται στο Κογκρέσο από το 1990 και διετέλεσε πρόεδρος του Κογκρέσου από το 2002 ως το 2006. Διεκδίκησε το προεδρικό αξίωμα και το 2005, με αντίπαλο και τελικό νικητή το Μανουέλ Σελάγια. Υποστήριξε την ανατροπή του τελευταίου με πραξικόπημα το 2009 και την κυβέρνηση που τον αντικατέστησε με πρόεδρο τον Ρομπέρτο Μικελέτι.[2].
Οικογένεια και πρώιμη καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Τρουχίγιο, στις 22 Δεκεμβρίου 1947 και μεγάλωσε σε ένα ράντσο, κοντά στην Χουτικάλπα, στο διαμέρισμα του Ολάντσο. Ο πατέρας του ήταν βουλευτής στο Κογκρέσο το 1957 και είχε αναπτύξει πολιτική δραστηριότητα στο Ολάντσο. Ο αδερφός του, Ραμόν, είναι επίσης βουλευτής.
Ο Πορφίριο παρακολούθησε το θρησκευτικό σχολείο στην Χουτικάλπα και συνέχισε τις σπουδές του στο Ινστιτούτο της Τεγουσιγάλπα και έπειτα στο πανεπιστήμιο του Μαϊάμι των ΗΠΑ. Απέκτησε πτυχίο μπάτσελορ στη διοίκηση επιχειρήσεων και εν συνεχεία επέστρεψε στην Ονδούρα, για να εργαστεί στην γεωργική επιχείρηση της οικογένειάς του. Παράλληλα και για 11 χρόνια δίδαξε πολιτική οικονομία και αγγλικά στο Ινστιτούτο Λα Φρατερνιδάδ της Χουτικάλπα.
Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η καριέρα του ξεκίνησε από την ηλικία των 19 όταν ήταν πολιτικός ηγέτης στο διαμέρισμα του Ολάντσο. Δραστηριοποιήθηκε σε πολιτικές επιτροπές της νεολαίας στο Ολάντσο και στην Χουτικάλπα. Από το 1990 ως το 1994 του ανατέθηκε η διεύθυνση του Οργανισμού για την Ανάπτυξη των Δασών. Στις εκλογές του 1990 εξελέγη βουλευτής και έπειτα από 2 χρόνια πρόεδρος του Κογκρέσου. Παρέμεινε στο τελευταίο αξίωμα ως το 2006.
Γενικές εκλογές 2005[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λόμπο ήταν υποψήφιος με το Εθνικό Κόμμα στις προεδρικές εκλογές στις 27 Νοεμβρίου 2005 με υποψήφιο αντιπρόεδρο τον Μάριο Καναουάτι. Η προεκλογική του εκστρατεία βασίστηκε στην εργασιακή ασφάλεια και στη μηδενική ανοχή στην εγκληματικότητα και υποστήριξε την επαναφορά της θανατικής ποινής.[3] Ήρθε δεύτερος στις εκλογές εκείνες με ποσοστό 46,17%, πίσω από τον Μανουέλ Σελάγια, ο οποίος απέσπασε το 49,90% των ψήφων. Παρά την ήττα του, ο Λόμπο παρέμεινε στην ηγεσία του Εθνικού Κόμματος.
Πολιτική κρίση 2009 και εκλογή στην προεδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Δεκέμβριο του 2008 ήταν ξανά υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 29 Νοεμβρίου 2009. Είχε προηγηθεί η πολιτική κρίση, με την ανατροπή του Σελάγια σε πραξικόπημα και την εγκαθίδρυση του Μικελέτι προσωρινά στην προεδρία. Ο Λόμπο θεωρείται υποστηρικτής της ανατροπής εκείνης.[2] Στις εκλογές ο Λόμπο εξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 55,9 έναντι 38,6% για τον Έλβιν Σάντος.[4]
Λίγο πριν την ορκωμοσία του, ο νέος πρόεδρος δήλωσε ότι αποφάσισε να δοθεί αμνηστία στον πραξικοπηματία Ρομπέρτο Μικελέτι και επίσης συμφώνησε με την Δομινικανή Δημοκρατία και τα πολιτικά κόμματα της Ονδούρας ο έκπτωτος πρόεδρος Σελάγια να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του σε εξορία στον Άγιο Δομίνικο μαζί με την οικογένειά του[5]. Ανέλαβε καθήκοντα στις 27 Ιανουαρίου 2010.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Honduras elects Porfirio Lobo as new president, The Guardian, 30-11-2009.
- ↑ 2,0 2,1 ¿Unión de Golpistas? Micheletti y Pepe Lobo[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «En Honduras, candidato gana abogando por pena de muerte». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ Σημερινή, Προηγείται ο συντηρητικός Πορφίριο Λόμπο, 30 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ in.gr Αρχειοθετήθηκε 2010-01-24 στο Wayback Machine., Εξόριστος στη Δομινικανή Δημοκρατία θα ζει πλέον ο Μανουέλ Σελάγια, 21 Ιανουαρίου 2010.
|