Πελούζο Ζακύνθου
Συντεταγμένες: 37°42′14.60″N 20°56′50.90″E / 37.7040556°N 20.9474722°E
 | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Αρχιπέλαγος | Ιόνιο Πέλαγος |
| Χώρα | |
| Περιφέρεια | Περιφέρεια Ιονίων Νήσων |
| Νομός | Ζακύνθου |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 0 (απογραφής 2001) |
Το Πελούζο ή η Πελούζα είναι ακατοίκητη νησίδα του Ιονίου πελάγους[1] στον κόλπο του Λαγανά στην νότιο-ανατολική ακτή της Ζακύνθου. Το Πελούζο απέχει ένα ναυτικό μίλι από την ακτή και αποτελεί μέρος του εθνικού θαλάσσιου πάρκου Ζακύνθου μέρος ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας καρέτα καρέτα που είναι ενταγμένο στο πρόγραμμα φύση 2000 (Natura 2000).[2]
Επί ενετοκρατίας ανήκε στην καθολική μονή του Αγίου Φραγκίσκου όπου παραχωρήθηκε στον μοναχό Άγγελο Σαλβιάτη. Ο Σαλβιάτης έκτισε εκεί το 1705 μονή αφιερωμένη στην Θεοτόκο, της Ευαγγελίστριας, και τον ιερό ναό της Θεοτόκου, σήμερα διασώζονται ερείπια των κτισμάτων αυτών. Αργότερα η νήσος πέρασε στα χέρια της οικογένειας Κομούτου όπου ανήκει και σήμερα. Η μονή έπαθε μεγάλες ζημιές στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο όπου βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς και καταστράφηκε ολοκληρωτικά στον σεισμό του 1953.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Νέζης, Νίκος (2010). Τα ελληνικά βουνά - Γεωγραφική εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα: Ε.Ο.Ο.Α. & Κληροδότημα «Αθ. Λευκαδίτη». σελ. 184. ISBN 978-960-86676-5-5.
- ↑ admin1239 (12 Νοεμβρίου 2015). «Προστατευόµενη Περιοχή». Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2023.
- ↑ sofar.gr. «Πελούζο | Ζάκυνθος». EcoZante. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2023.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λεωνίδα Ζώη, Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου, τόμος Α, Αθήνα 1963
- http://imerazante.gr/2013/07/05/67671
| |||||