Παναγιώτης Ρόδιος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Παναγιώτης Ρόδιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Ρόδιος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1789 Ρόδος |
| Θάνατος | 1851 Ναύπλιο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός συγγραφέας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | υποστράτηγος |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας πληρεξούσιος υποστράτηγος |
Ο Παναγιώτης Ρόδιος (Ρόδος, 1789 - Ναύπλιο, 1851) ήταν Έλληνας συγγραφέας, αγωνιστής του 1821 και πολιτικός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Ρόδο από όπου και απέκτησε και την προσωνυμία Ρόδιος, ο πατέρας του Γεώργιος ήταν ιδιοκτήτης πλοίου αλλά μετά τον θάνατο του ο Παναγιώτης δεν θέλησε να ακολουθήσει το επάγγελμα του καραβοκύρη και πούλησε το πλοίο. Σπούδασε στη Σμύρνη στο Φιλολογικό γυμνάσιο με δάσκαλους τον Κ. Κούμα και Κ. Οικονόμου, μετέπειτα συνέχισε τις σπουδές του στη Ιατρική στη Πάδουα και στο Παρίσι. Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι αρθρογραφούσε στο περιοδικό Ερμής ο Λόγιος ενώ παράλληλα έκανε μεταφράσεις έργων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, στο Παρίσι ήρθε σε επαφή με τον Κοραή και τις ιδέες του διαφωτισμού.
Στρατιωτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την έναρξη της επανάστασης του 1821 ήρθε στην Ελλάδα και πήρε μέρος σε πολλές μάχες με δικό του στρατιωτικό σώμα που αποτελούνταν κυρίως από Γάλλους φιλέλληνες όπως στη μάχη του Πέτα ως λοχαγός και στη κατάληψη του Ναυπλίου ως διοικητής τάγματος.
Ήταν υπέρμαχος της δημιουργίας μόνιμου τακτικού στρατού και ανέλαβε το 1825 πρώτος διοικητής του αποκρούοντας με επιτυχία την επίθεση του Ιμπραήμ Πασά στο Ναύπλιο. Στη συνέχεια παραιτήθηκε αρνούμενος να υπηρετήσει υπό τον Φαβιέρο. Είχε προαχθεί στο βαθμό του υποστράτηγου.
Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρημάτισε προσωρινός γενικός γραμματέας του εκτελεστικού το 1824 αντικαθιστώντας τον Μαυροκορδάτο, το 1828 ανέλαβε υπουργός στρατιωτικών στην κυβέρνηση Καποδίστρια και παρέμεινε σ' αυτή τη θέση μέχρι το 1831. Μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη κατά την υπουργεία του δημιούργησε τη Σχολή Πολέμου. Επί Όθωνα διετέλεσε υπεύθυνος στρατιωτικής δικαιοσύνης. Με το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής Αργολίδος και ήταν πληρεξούσιος Ναυπλίου στην Εθνοσυνέλευση του 1843 όπου εκλέχτηκε μέλος της συντακτικής Επιτροπής του Συντάγματος. Ανέλαβε ξανά υπουργός στρατιωτικών για μερικούς μήνες στην κυβέρνηση Μαυροκορδάτου το 1844 και αργότερα στη Κυβέρνηση Κουντουριώτη το 1848.
Έγραψε έργα σχετικά με το στρατό και τις μεθόδους μάχης, οργάνωσης και εκπαίδευσης. Κορυφαίο έργο του το Έφορος στρατιωτικού. Πέθανε το 1851 στο Ναύπλιο.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.16ος, σελ.666.
- Παναγιώτης Σαβοριανάκης, Στρατιωτική βιβλιογραφία και ιστοριογραφία μετά την επανάσταση του 1821 : Η περίπτωση του "Έφορος στρατιωτικού" (Ναύπλιο 1835) και του συγγραφέας της Παναγιώτη Ρόδιου [1] Αρχειοθετήθηκε 2017-09-18 στο Wayback Machine.